Het derde album van de New Yorkse band Lightning Bug wordt ergens omschreven als ‘an oasis of calm’. Dat is het inderdaad, maar droom niet te veel weg, want dan mis je heel veel moois op het album. De Amerikaanse band strooit op haar derde album zeer driftig met dromerige klanken die via meerdere lagen tot je komen. Het dromerige effect van het album wordt nog wat verder versterkt door de prachtige stem van frontvrouw Audrey Kang. Tijd heel lang achterover te leunen is er niet, want de band uit New York heeft ook nog eens veel avontuur verstopt in haar songs. Het levert een prachtig album op dat bij iedere luisterbeurt aan zeggingskracht wint.
Ik kwam vorige week min of meer bij toeval in aanraking met A Color Of The Sky van de Amerikaanse band Lightning Bug. Het is het derde album van de band uit New York, maar mijn eerste kennismaking met de muziek van Lightning Bug. Het is een kennismaking die uitstekend is bevallen, want A Color Of The Sky is een heerlijk dromerig album, dat uit meerdere en stuk voor stuk mooie lagen bestaat.
Bij eerste beluistering had ik meerdere associaties. Ik hoorde iets van de vaandeldragers van de shoegaze en met name de dreampop, ik hoorde iets van The Cranberries is hun meest ingetogen momenten, maar ik hoorde ook wel wat van de muziek van The Cocteau Twins. Dat laatste heeft alles te maken met de vaak wat zweverige klanken op het album en met de in meerdere lagen op elkaar gestapelde vocalen van frontvrouw Audrey Kang, die Lightning Bug een paar jaar geleden begon als soloproject, maar dit project inmiddels heeft getransformeerd in een volwaardige band.
Het is een band die grossiert in dromerige en vaak wat atmosferische klankentapijten met zowel keyboards als gitaren, maar in de instrumentatie zit ook altijd wel wat avontuurlijks verstopt. De breed uitwaaiende klankentapijten passen uitstekend bij de lome en dromerige vocalen van Audrey Kang, die het beste van Elizabeth Fraser (The Cocteau Twins) en Dolores O'Riordan (The Cranberries) combineert, met hier en daar een subtiel vleugje Hope Sandoval (Mazzy Star).
Lightning Bug strooit driftig met wolken keyboards en gitaren, maar het schuwt ook de wat meer ingetogen en soberder ingekleurde songs niet, al is sober in dit geval een relatief begrip. Op haar vorige twee albums was de band uit New York ook niet vies van gruizige gitaren, maar die bleven voor A Color Of The Sky opgeborgen in de koffer, misschien op één intro na. Daar lig ik persoonlijk niet wakker van, want Lightning Bug heeft op haar derde album een meer eigen geluid en bovendien zijn dromen er wat mij betreft niet om ruw verstoord te worden.
Veel bands die aan de haal gaan met invloeden uit de dreampop en omliggende genres blijven vrij dicht bij de originelen, maar Lightning Bug kiest haar eigen weg en dat siert de band. Zeker bij beluistering met de koptelefoon hoor je goed uit hoeveel lagen een aantal tracks op het album bestaat, maar hoor je ook beter hoe subtiel de band uit New York kan klinken als het zich beperkt tot een meer elementaire instrumentatie.
Ik heb flink wat albums als A Color Of The Sky in de kast staan en heb niet veel behoefte aan dubbelingen, maar Lightning Bug wist me snel te overtuigen door niet alleen te betoveren met mooie klanken en nog mooiere vocalen, maar ook het avontuur te zoeken. Zeker later op de avond en bij beluistering met de koptelefoon dompelt Lightning Bug je op haar derde album onder in een fascinerende sprookjeswereld.
Het is een sprookjeswereld die in eerste instantie associaties opriep met een heleboel albums die ik al in de kast heb staan, maar uiteindelijk blijft er maar weinig vergelijkingsmateriaal volledig overeind en hoor je dat Lightning Bug ook uit de voeten kan met invloeden uit onder andere de folk en de psychedelica en er in iedere songs weer in slaagt om iets nieuws toe te voegen aan hun droomwereld. Knap album. Erwin Zijleman
De muziek van Lightning Bug is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://lightning-bug.bandcamp.com/album/a-color-of-the-sky.
