De Britse kwaliteitskrant The Guardian noemt in haar halfjaarlijst Say Laura van Eric Chenaux een van de albums die de eerste helft van 2022 in muzikaal opzicht kleur hebben gegeven en wat is het een geweldige tip. De Canadese muzikant laat op Say Laura een uniek geluid horen. De instrumentatie bestaat voornamelijk uit bij vlagen behoorlijk experimenteel gitaarspel, wat een uniek klankentapijt oplevert. Het is een geluid dat het je niet altijd makkelijk maakt en dat prachtig contrasteert met de mooie stem van Eric Chenaux, die vijf songs en bijna vijftig minuten lang diepe, diepe indruk maakt.
De afgelopen maand zijn weer de nodige halfjaarlijstjes gepubliceerd. Het zijn lijstjes waarin vaak dezelfde albums opduiken, maar alleen de Britse kwaliteitskrant The Guardian wees me op Say Laura van Eric Chenaux. Het is een album dat ik zonder The Guardian niet snel zou hebben opgepikt, want het album van de Canadese muzikant heeft in de reguliere muziekpers weinig tot geen aandacht gekregen en wordt bovendien omschreven als jazz en/of avant-garde en dat zijn geen genres die ik nauwlettend volg. Say Laura van Eric Chenaux maakte echter direct bij eerste beluistering diepe indruk en sindsdien is dit bijzondere album alleen maar mooier en indrukwekkender geworden.
Eric Chenaux is zoals gezegd een Canadese muzikant, die een tijd lang actief was in de eigenzinnige muziekscene van Toronto, voor hij zich in het zuiden van Frankrijk vestigde. Hij heeft inmiddels een flink stapeltje albums op zijn naam staan, waarvan ik alleen Say Laura ken. Het is een album dat zoals gezegd wordt omschreven als jazz en/of avant-garde, maar met het in hokjes duwen doe je dit unieke album wat mij betreft flink tekort.
Eric Chenaux heeft inmiddels zijn sporen verdiend als componist, maar hij is ook een geweldige gitarist. Een heel assortiment gitaren vormt de basis van de instrumentatie op Say Laura, die verder wordt aangevuld met de ook door de Canadese muzikant bespeelde mondharmonica en set elektronica. Eric Chenaux krijgt op Say Laura verder alleen gezelschap van Ryan Driver, die met zijn elektrische Wurlitzer piano nog wat subtiele accenten toevoegt.
Say Laura bevat slechts vijf tracks, maar is toch goed voor bijna 50 minuten muziek. Eric Chenaux neemt de tijd voor zijn muziek, die soms mooi vol maar minstens even vaak verrassend leeg is ingekleurd. Het gitaarspel van de Canadese muzikant kan alle kanten op en varieert van folky akoestisch gitaarspel tot minimalistisch of zeer experimenteel gitaarspel vol vervorming.
Door het fascinerende gitaarspel klinkt Say Laura als geen enkel ander album dat ik ken, al heb ik soms associaties met het slotakkoord van Talk Talk dat minstens even onconventioneel was en op net zo indrukwekkende wijze met minimale middelen een maximaal effect wist te bereiken.
Eric Chenaux combineert het unieke klankentapijt op Say Laura met prachtige zang. De vanuit Zuid-Frankrijk opererende muzikant beschikt over een mooi en helder stemgeluid, dat naast het bij vlagen zeer experimentele gitaarwerk verrassend toegankelijk klinkt. Say Laura van Eric Chenaux intrigeerde me direct bij eerste beluistering hopeloos, maar het album van de Canadese muzikant is ook een album waarvan je moet leren houden en een album dat maar nieuwe dingen blijft laten horen.
Het is een album waarop de eenvoud regeert, maar op hetzelfde moment is de muziek op het album ook complex en boven alles van een unieke schoonheid. Say Laura bevat absoluut ingrediënten uit de jazz en avant-garde, maar het is veel meer dan een jazzalbum of avant-garde album. Het is een album dat ver is verwijderd van alle andere muziek die op het moment wordt gemaakt, maar Say Laura werpt desondanks geen hoge barrières op. Het is misschien heel even wennen, maar al snel hoor je een van de allermooiste albums van 2022. Erwin Zijleman
De muziek van Eric Chenaux is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikant: https://ericchenaux.bandcamp.com/album/say-laura.
