Sydney Rose is een jonge singer-songwriter uit Georgia, die via TikTok een miljoenenpubliek heeft bereikt met haar bedroom pop. Het is bedroom pop die geen geheim maakt van een grenzeloze bewondering voor Phoebe Bridgers. Invloeden van Phoebe Bridgers zijn hoorbaar in de zang, de instrumentatie en de songs, maar Sydney Rose maakt ook zelf indruk met een bijzonder mooie stem, persoonlijke teksten over volwassen worden en een zeer smaakvolle instrumentatie met fraaie bijdragen van strijkers en blazers. Het is duidelijk waar Sydney Rose de inspiratie heeft gevonden, maar ze laat op 20-jarige leeftijd horen dat ze ook zelf veel te bieden heeft.
In de herfst van 2017 verscheen Stranger In The Alps, het debuutalbum van de Amerikaanse muzikante Phoebe Bridgers. Het is een album dat ik in mijn recensie direct een van de grootste verrassingen van het jaar noemde, waarna het debuutalbum van Phoebe Bridgers net voor Lorde’s Melodrama en net achter Julien Baker’s Turn Out The Lights terecht kwam op de tweede plaats in mijn jaarlijstje over 2017.
Het is ongelooflijk hoeveel invloed het album sindsdien heeft gehad op heel veel jonge vrouwelijke singer-songwriters. Bijna wekelijks hoor ik albums van jonge vrouwelijke singer-songwriters die Stranger In The Alps van Phoebe Bridgers hebben gebruikt als blauwdruk voor hun album. Wanneer dit er wat te dik bovenop ligt laat ik deze albums over het algemeen liggen en luister ik weer eens naar het nog altijd prachtige debuutalbum van Phoebe Bridgers zelf.
Soms zijn er echter uitzonderingen en omarm ik een album ondanks de gelijkenis met het geweldige album uit 2017. Zo kwam ik deze week One Sided van Sydney Rose tegen. De 20 jaar oude muzikante uit Georgia zat nog in de brugklas toen Phoebe Bridgers haar debuutalbum uitbracht, maar schijnt inmiddels een ster te zijn op TikTok, nadat ze op haar slaapkamer een aantal songs opnam. Ik ben niet actief op dit platform, maar het debuutalbum van Sydney Rose krijgt deze week ook elders aandacht en kwam op mijn lijst met te beluisteren nieuwe albums terecht.
In de openingstrack van One Sided is de invloed van Phoebe Bridgers wel heel duidelijk. Sydney Rose heeft vrijwel dezelfde stem als Phoebe Bridgers, zingt op dezelfde manier, kiest voor een vergelijkbare instrumentatie en heeft ook nog eens een song geschreven die in alles doet denken aan de songs van Phoebe Bridgers. Helemaal als een verrassing komt dit niet, want op de vorig jaar verschenen debuut EP van Sydney Rose stond een track met de veelzeggende titel Phoebe Told Me.
One Sided bevat veel meer tracks die geen geheim maken van de belangrijkste inspiratiebron van Sydney Rose, maar toch heb ik wel wat met de songs van de muzikante uit Georgia. De Amerikaanse muzikante zingt prachtig, schrijft aansprekende songs en komt puur en oprecht over in haar teksten die vooral gaan over alle ellende die komt kijken bij volwassen worden. In tijden waarin zwaar geproduceerde popalbums de norm zijn, kiest ze bovendien voor een fraai en intiem geluid dat vooral bestaat uit akoestische gitaren hier en daar aangevuld met wat percussie en blazers en strijkers.
Wanneer Sydney Rose kiest voor wat rijker georkestreerde songs verdwijnt de vergelijking met Phoebe Bridgers wel iets naar de achtergrond en bovendien kan ik me minder interessante inspiratiebronnen voorstellen. Sydney Rose moet misschien nog op zoek naar een wat meer eigen geluid, maar ze heeft absoluut talent. Bij eerste beluistering zat het hoge Phoebe Bridgers gehalte me nog wat in de weg, maar nu ik het album wat vaker heb beluisterd hoor ik steeds meer memorabele popsongs en vind ik de zang van Sydney Rose ook steeds mooier.
Zes jaar geleden zou One Sided een revolutionair klinkend album zou zijn geweest. Dat is het nu zeker niet, maar ik heb dit jaar nog niet veel jonge vrouwelijke singer-songwriters gehoord die de enorme invloed van Phoebe Bridgers zo mooi verwerken als Sydney Rose doet op haar debuutalbum. Erwin Zijleman