Ook Lanterns van de jonge Amerikaanse muzikante Rosie Darling is weer zo’n pop en indiepop album dat direct bij eerste beluistering vertrouwd klinkt. De muzikante uit Los Angeles vertrouwt op een aantal inmiddels zeer bekende ingrediënten, waardoor Lanterns niet in aanmerking gaat komen voor de originaliteitsprijs. Rosie Darling beschikt echter absoluut over talent, want ze schrijft prima songs, die ook nog eens mooi worden uitgevoerd. De stem van Rosie Darling zal niet bij iedereen in de smaak vallen, maar als je houdt van haar zang, tilt deze de songs op Lanterns een flink stuk op. Misschien niet een van de beste popalbums van 2023, maar de grauwe middelmaat ontstijgt Rosie Darling heel makkelijk.
Bij mijn eerste beluistering van Lanterns van Rosie Darling schoof ik het album vrijwel direct terzijde. Door het beperkte aanbod van deze week kwam er echter ook nog een tweede en derde beluistering en ook deze keer kwam het debuutalbum van de Amerikaanse muzikante niet door mijn selectie. Niet omdat Lanterns een slecht album is, want dat is het zeker niet, maar wel omdat ik dit jaar al heel veel albums als Lanterns heb gehoord en verzadiging nadrukkelijk op de loer ligt.
Rosie Darling opereert op haar debuutalbum op het snijvlak van indiepop en pop en bewandelt, zeker op het eerste gehoor, de inmiddels platgetreden paden. Met haar zachte zang, het afwisselend elektronisch en organisch klinkende geluid, de afwisselend blinkende en sobere productie en de bijzonder lekker in het gehoor liggende songs vond ik de muziek van Rosie Darling op het eerste gehoor inwisselbaar tegen een hele stapel andere popalbums van recente datum, zeker als ze ingrediënten van een aantal andere popalbums nauwgezet reproduceert.
Toch keerde Lanterns nog een paar keer terug en op een of andere manier kreeg ik toch stiekem een zwak voor het debuutalbum van de muzikante die werd geboren in Boston, Massachusetts, maar inmiddels, net als zo veel van haar collega’s, haar geluk beproeft in Los Angeles. Dat zwak ontstond door een aantal onweerstaanbare oorwurmen op Lanterns, maar vooral door een aantal meer ingetogen en met veel gevoel gezongen songs.
De zang van Rosie Darling klinkt bij eerste beluistering van het album wel erg meisjesachtig en bovendien weinig onderscheidend, maar nu ik het album vaker heb gehoord raak ik steeds meer gecharmeerd van de over het algemeen fluisterzachte maar ook emotievolle zang op het album. Lanterns bevat een mooie mix van aanstekelijke popsongs en gevoeligere ballads.
In de aanstekelijke popsongs kiest de Amerikaanse muzikante gelukkig niet voor een overdosis elektronica en beats, waardoor de songs er in het genre voor mij in positieve zin uit springen. Rosie Darling is echter op haar best wanneer ze kiest voor ingetogen en vaak wat melancholisch aandoende songs. Het zijn aan de ene kant songs die herinneren aan flink wat andere songs die dit jaar voorbij zijn gekomen, maar Rosie Darling behoort als zangeres en songwriter tot de betere helft binnen het aanbod van het moment.
Ik krijg nog zeker niet het euforische gevoel dat ik recent kreeg bij beluistering van de albums van bijvoorbeeld IAN SWEET en Chappel Roan, die beiden van jaarlijstjesniveau zijn, maar ik heb dit jaar heel veel popalbums gehoord die minder goed zijn dan Lanterns. Vergeleken met de geweldige albums van bijvoorbeeld IAN SWEET en Chappel Roan scoort Rosie Darling wat minder hoog wanneer het gaat om originaliteit en eigenzinnigheid, maar de Amerikaanse muzikante schrijft zonder meer knappe songs en heeft ook nog wat te melden, waardoor met name haar intieme en persoonlijke songs langzaam maar zeker toch wel binnen komen.
Het aanbod in het genre is op het moment echt heel erg groot, waardoor ik niet durf te voorspellen of Rosie Darling het uiteindelijk gaat maken of niet, maar op basis van de kwaliteit van Lanterns durf ik haar wel voorzichtig een belofte voor de toekomst te noemen. Ik benieuwd wat er nog in het vat zit. Erwin Zijleman