Er verschenen de afgelopen week nogal wat albums van vrouwelijke singer-songwriters, maar het tweede album van Amanda Bergman was voor mij een zekerheid. Dat dankt de Zweedse muzikante, die ook een boerderij runt, aan haar inmiddels ruim acht jaar oude solodebuut Docks, dat indruk maakte met geweldige songs, een fraai geluid en een zeer karakteristieke stem. Het zijn ook de belangrijkste ingrediënten op het deze week verschenen Your Hand Forever Checking On My Fever, dat laat horen dat Amanda Bergman het op bijzondere wijze vertolken van een serie zeer aantrekkelijke songs nog niet is verleerd. Goed dat ze terug is en ook Your Hand Forever Checking On My Fever smaakt naar veel meer.
Aan het begin van 2016 bracht de Zweedse singer-songwriter Amanda Bergman haar debuutalbum Docks uit. Het is een album dat ik zelf pas aan het eind van dat jaar ontdekte, toen Docks opdook in een aantal jaarlijstjes. Die notering in jaarlijstjes begreep ik onmiddellijk, want Docks was in meerdere opzichten een intrigerend album.
Dat was het allereerst vanwege de stem van Amanda Bergman, die ik zelf omschreef als een combinatie van de stemmen van Marianne Faithfull, Nico, Amanda Lear en Maria McKee. Het was voor mij een stem waaraan ik heel even moest wennen, maar die Docks absoluut voorzag van een eigen geluid.
Ook in muzikaal opzicht sprak Docks zeer tot de verbeelding. Het debuutalbum van Amanda Bergman werd grotendeels ingekleurd door de leden van haar band Amason en ze werd verder bijgestaan door Kristian Mattsson (aka The Tallest Man on Earth), met wie ze destijds getrouwd was. Het is een geluid dat ik omschreef als muziek waarin de Scandinavische zomer en winter samenkwamen. De aansprekende songs van de Zweedse muzikante lieten zich ook nog eens door van alles en nog wat beïnvloeden en konden zowel uit de voeten met traditioneel klinkende folk en country als met Fleetwood Mac achtige pop.
Het is allemaal al weer ruim acht jaar geleden, maar toen deze week het nieuwe album van de Zweedse muzikante verscheen was ik onmiddellijk bij de les. Your Hand Forever Checking On My Fever voelde ondanks het verstrijken van al die jaren direct aan als een warm bad. Amanda Bergman runt overdag een boerderij op het Zweedse platteland, maar als de zon onder is, is er gelukkig weer tijd voor muziek.
Your Hand Forever Checking On My Fever wordt net als Docks voor een belangrijk deel gedragen door de bijzondere stem van Amanda Bergman, die in een Britse recensie wordt omschreven als “a voice that could haunt an empty house”. Het is een stem die niet bij iedereen in de smaak zal vallen, maar ik vind de zang van Amanda Bergman op haar nieuwe album nog een stuk mooier en bovendien toegankelijker dan op haar debuutalbum. Het is een stem met een ruw en hees randje, wat verleidingskracht en doorleving toevoegt aan de zang op het album.
De Zweedse muzikante liet op haar debuutalbum al horen dat ze een uitstekend songwriter is en die vaardigheid heeft ze geperfectioneerd op Your Hand Forever Checking On My Fever. De songs op het album kregen vorm achter de piano en het zijn songs die deels nogal donker van aard zijn met rouw als terugkerend thema, maar het album kan ook zonnig klinken en reflecteren op het moederschap.
Het zijn popsongs waarvan je alleen maar zielsgelukkig kunt worden, want wat dringt Your Hand Forever Checking On My Fever zich genadeloos en aangenaam op. Het zijn ook dit keer popsongs die Fleetwood Mac in haar beste jaren (en die strekken zich wat mij betreft uit tot en met de jaren 80) had kunnen maken, maar waarin de vibe van het mondaine Los Angeles is verruild voor die van het Zweedse platteland en waarin ook meer dan eens iets van een jonge Joni Mitchell doorklinkt.
Het is helaas heel lang stil geweest rond Amanda Bergman, maar ook met Your Hand Forever Checking On My Fever heeft de Zweedse muzikante weer een prachtalbum gemaakt. Erwin Zijleman
Your Hand Forever Checking On My Fever van Amanda Bergman is verkrijgbaar via de Mania webshop: