Luister naar Aurelia van het Britse duo deary en je hoort flarden van de hoogtepunten van de shoegaze, slowcore en vooral dreampop uit de jaren 90. De leden van het Britse duo hebben zich nadrukkelijk laten inspireren door de muziek van The Cocteau Twins, maar ze hebben er ook hun eigen ding van gemaakt. Rebecca ‘Dottie’ Cockram en Ben Easton overtuigen op Aurelia met prachtige klanken en nog mooiere zang en maken beeldende muziek die de fantasie uitvoerig prikkelt maar waarop het ook heerlijk wegdromen is. Het is jammer dat Aurelia slechts een mini-album is, maar het is er een die doet uitzien naar nog veel meer muziek van Rebecca ‘Dottie’ Cockram en Ben Easton.
Het is deze week veel minder druk met nieuwe releases dan in de afgelopen weken of zelfs maanden, waardoor ik wat minder streng hoef te zijn met de regel dat ik op de krenten uit de pop alleen volwaardige albums bespreek en mini-albums en zeker EP’s laat liggen. Dat komt goed uit, want een van de mooiste releases van deze week bevat slechts zes tracks en heeft een speelduur van net iets meer dan 25 minuten (alleen bij aanschaf van de cd-versie krijg je nog drie extra tracks).
Alle reden dus om Aurelia van deary (geen hoofdletter) een mini-album te noemen, maar wat is het een mooi mini-album. deary is een duo uit Londen dat bestaat uit Rebecca ‘Dottie’ Cockram en Ben Easton. Het duo maakt op Aurelia muziek die is te omschrijven als dreampop en het is het soort dreampop dat in de jaren 90 in grote hoeveelheden werd gemaakt. De muziek van deary zal bij liefhebbers van het genre, en daar reken ik mezelf zeker toe, dan ook direct bekend in de oren klinken.
Nu wordt er momenteel heel veel muziek gemaakt die zich laat beïnvloeden door de dreampop uit de jaren 90, maar ik hoor maar zelden muziek die wat mij betreft niet onder doet voor de dreampop uit de hoogtijdagen van het genre. Het debuut mini-album van deary is een uitzondering, want direct bij eerste beluistering was ik bijzonder enthousiast over Aurelia.
Rebecca ‘Dottie’ Cockram en Ben Easton vonden elkaar ooit in een gedeelde liefde voor de muziek van The Cocteau Twins en van die liefde maken ze op Aurelia geen geheim. Echo’s van de muziek van de roemruchte Britse band klinken nadrukkelijk door in de muziek van deary, maar als ik naar de muziek van het Britse duo luister denk ik dat The Cocteau Twins niet de enige muzikale liefde van Rebecca ‘Dottie’ Cockram en Ben Easton was.
Ik hoor namelijk ook wel wat van My Bloody Valentine op Aurelia en hier en daar ook wat van Slowdive, waarmee we de smaakmakers van de shoegaze en de slowcore ook direct te pakken hebben. En als in de laatste track Portishead achtige ritmes opduiken kunnen we een van de smaakmakers van de triphop toevoegen. Invloeden uit de dreampop domineren echter op het mini-album van deary, wat betekent dat we vooral te maken hebben met melodieuze en ruimtelijke gitaarlijnen, atmosferische drums, diepe bassen, staccato drums en engelachtige vocalen.
Rebecca ‘Dottie’ Cockram heeft goed geluisterd naar haar grote voorbeeld Elizabeth Frazer, maar waar de meeste dreampop zangeressen van deze tijd zich stukbijten op het voorbeeld uit de jaren 90 blijft de zangeres van deary vrij makkelijk overeind met keer op keer betoverend mooie zang, die net zo bezwerend kan klinken als die van Elizabeth Frazer en ook net zo mooi kan wegdrijven op de ijle klanken.
Bij het beluisteren van albums die zich hebben laten inspireren door de dreampop, shoegaze en slowcore uit het verleden begin ik meestal na een paar tracks te verlangen naar de klassiekers uit de jaren 90, maar bij beluistering van Aurelia van deary heb ik dat niet. Integendeel zelfs, want ik had graag gehad dat dit album twee keer zo lang had geduurd. Maar snel werken aan een volwaardig debuutalbum dus, maar het voorproefje dat deary afgeeft met Aurelia is wat mij betreft bijzonder indrukwekkend en bloedmooi. Erwin Zijleman
De muziek van deary is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse band: https://deary.bandcamp.com/album/aurelia.