Dat de Nederlandse band HOWRAH een geweldig gitaaralbum kan maken is geen nieuws. De band leverde met Self-serving Strategies en BLISS al twee uitstekende albums af. Het zijn albums die in alle opzichten worden overtroffen met het deze week verschenen Ends And Means. HOWRAH combineert op haar derde album invloeden uit meerdere door gitaren gedomineerde genres en smeedt al deze invloeden samen in een serie uitstekende songs. HOWRAH verslapt op haar nieuwe album geen moment, wat Ends And Means voorziet van een bijzondere flow. Je hebt continu het idee dat je naar een prachtplaat aan het luisteren bent en dat is ook zo.
Er zijn momenteel flink wat Nederlandse bands die uitstekende albums maken met door postpunk en indierock beïnvloede muziek en een aantal van deze bands timmert ook nog eens met veel succes aan de weg. De Amsterdamse band HOWRAH blijft wat betreft het succes helaas wat achter, maar in kwalitatief opzicht is het wat mij betreft een van de betere bands in het genre.
Dat liet HOWRAH al horen op haar debuutalbum Self-serving Strategies uit 2018, dat vervolgens in 2021 werd overtroffen door het nog veel betere BLISS. We zijn inmiddels nog een keer drie jaar verder en dus was het de hoogste tijd voor een nieuw album van de Amsterdamse band. Dat album is deze week verschenen en luistert naar de titel Ends And Means.
Ik was zelf zeer te spreken over de vorige twee albums van HOWRAH en het is voor mij dan ook geen verrassing dat ook het derde album van de Amsterdamse band van hoog niveau is. Na één keer horen was ik er al uit dat Ends And Means een van de leukste en meest interessante rockalbums van eigen bodem en van het moment is en daar ben ik na herhaalde beluistering alleen maar meer van overtuigd geraakt. De potentie van HOWRAH blijft overigens niet beperkt tot de eigen bodem, want ook internationaal kan het album wat mij betreft met de beste albums mee. Vraag is dus hoe we er voor kunnen zorgen dat bijvoorbeeld Pitchfork dit album in het vizier krijgt.
De muziek van HOWRAH werd zeker op basis van het debuutalbum makkelijk in het hokje postpunk geduwd, maar dat is een hokje waarin Ends And Means niet thuis hoort. Dat betekent echter niet dat invloeden uit de postpunk geen rol spelen op het nieuwe album van HOWRAH, want dat doen ze zeker. De Amsterdamse band sleept er op haar derde album echter ook een flinke bak invloeden bij. Dit varieert van new wave en shoegaze tot indierock tot lo-fi en noiserock, waarbij de inspiratiebronnen zowel uit het Verenigd Koninkrijk als uit de Verenigde Staten komen, maar ik hoor ook een laagje van de betere gitaaralbums van Excelsior uit het verleden.
Ends And Means is een album waarop niet heel veel gevarieerd wordt. In alle tracks op het album rollen de lagen gitaren over elkaar heen en ook de zang op het album varieert niet heel erg. Het is een combinatie die een wat eenvormig album op zou kunnen leveren, maar dat is het derde album van HOWRAH zeker niet. Het album heeft een hele aangename flow en juist het consistente geluid op het album voorziet Ends And Means van energie en kracht. Dat heeft ook te maken met de kwaliteit van de muziek en de zang op het album. De zang is misschien niet heel gevarieerd, maar wel altijd goed. Het gitaarwerk op het album is gevarieerder en maakt track na track indruk met een dynamisch en ruimtelijk geluid.
End And Means wordt nog wat beter door de kwaliteit van de songs op het album. HOWRAH heeft een serie aansprekende maar zeker ook aanstekelijke songs geschreven. Het zorgt er voor dat het album makkelijk indruk maakt met toegankelijke en melodieuze songs, waarna de mooie details in het gitaarwerk het album steeds verder omhoog stuwen. HOWRAH is zoals gezegd nog niet zo succesvol als een aantal andere gitaarbands van eigen bodem, maar dat moet haast wel gaan veranderen met het uitstekende derde album van de Amsterdammers, dat absoluut van jaarlijstjes niveau is. Erwin Zijleman
De muziek van HOWRAH is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Nederlandse band: https://howrah.bandcamp.com/album/ends-and-means.
