Beach House - Teen Dream
Beach House, oftewel Alex Scally en Victoria Legrand, leverde tot dusver twee platen af die wat mij betreft mogen worden gerekend tot de hoogtepunten van het eerste decennium van deze eeuw. Zowel op Beach House uit 2006 als op Devotion uit 2008 maakte het tweetal wonderschone muziek, die opviel door de desolate sfeer, de prachtige instrumentatie, de betoverende arrangementen en het indringende stemgeluid van Victoria Legrand. De aardedonkere en fluisterzachte muziek van Beach House drong zich op de eerste twee platen van het tweetal maar langzaam op, maar wanneer deze platen je eenmaal te pakken hadden lieten ze je niet meer los. Teen Dream is de derde plaat van het duo uit Baltimore en het is toch wel een wat andere plaat geworden dan zijn twee voorgangers. Waar Beach House op haar eerste twee platen koos voor ingetogen en fluisterzachte muziek, is Teen Dream een behoorlijk uitbundige en veel voller klinkende plaat, die zich ook veel nadrukkelijker opdringt dan zijn voorgangers. Direct vanaf de eerste noten strooit Beach House met perfecte popliedjes, die zich met van alles maar tegelijkertijd ook met niets laten vergelijken. In muzikaal opzicht heeft het wel wat van Mercury Rev, maar dankzij de bezwerende vocalen van Victoria Legrand klinkt het toch weer zo anders dat je deze vergelijking weer onmiddellijk moet vergeten. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de veel gemaakte vergelijkingen met de muziek van The Velvet Underground, Mazzy Star en The Cocteau Twins, al is de stem van Victoria Legrand nog altijd te beschrijven als een mix van Nico, Hope Sandoval en Elizabeth Fraser. Omdat ook de momenteel opduikende regelmatig opduikende vergelijking met de muziek van Grizzly Bear niet lang stand houdt, moeten we het er maar op houden dat Beach House unieke muziek maakt. Het is muziek van een bijna onwerkelijke schoonheid en een bijna griezelige trefzekerheid. Muziek die misschien niet zo donker is als op de vorige platen van het tweetal, maar het blijft wat mij betreft muziek die vooral na zonsondergang goed tot zijn recht komt. Teen Dream bevat 10 songs en ze zijn allemaal even mooi. De instrumentatie is stemmig en gevarieerd, de arrangementen zijn avontuurlijk en veelzijdig, de melodieën aanstekelijk maar onvoorspelbaar. Er gebeurt van alles op Teen Dream, soms misschien zelfs wat teveel, maar vanwege de bijzondere zang van Victoria Legrand maakt de plaat toch een evenwichtige en ingetogen indruk. Beach House maakt op Teen Dream perfecte popmuziek die bij voorkeur buiten de gebaande paden treedt. Het is een zeldzame combinatie die maar zelden goed uitpakt, maar bij Beach House werkt het geweldig. Teen Dream is een plaat die je onmiddellijk zal weten te verleiden, maar het is ook nog eens een plaat die steeds weer nieuwe dingen laat horen (vooral wanneer je er met de koptelefoon naar luistert) en die maar blijft groeien. 2010 is pas een paar weken oud, maar met Teen Dream legt Beach House de lat direct op een bijna onwaarschijnlijke hoogte. Wat een bijzondere plaat. Wat een geweldige plaat. Erwin Zijleman
Beach House, oftewel Alex Scally en Victoria Legrand, leverde tot dusver twee platen af die wat mij betreft mogen worden gerekend tot de hoogtepunten van het eerste decennium van deze eeuw. Zowel op Beach House uit 2006 als op Devotion uit 2008 maakte het tweetal wonderschone muziek, die opviel door de desolate sfeer, de prachtige instrumentatie, de betoverende arrangementen en het indringende stemgeluid van Victoria Legrand. De aardedonkere en fluisterzachte muziek van Beach House drong zich op de eerste twee platen van het tweetal maar langzaam op, maar wanneer deze platen je eenmaal te pakken hadden lieten ze je niet meer los. Teen Dream is de derde plaat van het duo uit Baltimore en het is toch wel een wat andere plaat geworden dan zijn twee voorgangers. Waar Beach House op haar eerste twee platen koos voor ingetogen en fluisterzachte muziek, is Teen Dream een behoorlijk uitbundige en veel voller klinkende plaat, die zich ook veel nadrukkelijker opdringt dan zijn voorgangers. Direct vanaf de eerste noten strooit Beach House met perfecte popliedjes, die zich met van alles maar tegelijkertijd ook met niets laten vergelijken. In muzikaal opzicht heeft het wel wat van Mercury Rev, maar dankzij de bezwerende vocalen van Victoria Legrand klinkt het toch weer zo anders dat je deze vergelijking weer onmiddellijk moet vergeten. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de veel gemaakte vergelijkingen met de muziek van The Velvet Underground, Mazzy Star en The Cocteau Twins, al is de stem van Victoria Legrand nog altijd te beschrijven als een mix van Nico, Hope Sandoval en Elizabeth Fraser. Omdat ook de momenteel opduikende regelmatig opduikende vergelijking met de muziek van Grizzly Bear niet lang stand houdt, moeten we het er maar op houden dat Beach House unieke muziek maakt. Het is muziek van een bijna onwerkelijke schoonheid en een bijna griezelige trefzekerheid. Muziek die misschien niet zo donker is als op de vorige platen van het tweetal, maar het blijft wat mij betreft muziek die vooral na zonsondergang goed tot zijn recht komt. Teen Dream bevat 10 songs en ze zijn allemaal even mooi. De instrumentatie is stemmig en gevarieerd, de arrangementen zijn avontuurlijk en veelzijdig, de melodieën aanstekelijk maar onvoorspelbaar. Er gebeurt van alles op Teen Dream, soms misschien zelfs wat teveel, maar vanwege de bijzondere zang van Victoria Legrand maakt de plaat toch een evenwichtige en ingetogen indruk. Beach House maakt op Teen Dream perfecte popmuziek die bij voorkeur buiten de gebaande paden treedt. Het is een zeldzame combinatie die maar zelden goed uitpakt, maar bij Beach House werkt het geweldig. Teen Dream is een plaat die je onmiddellijk zal weten te verleiden, maar het is ook nog eens een plaat die steeds weer nieuwe dingen laat horen (vooral wanneer je er met de koptelefoon naar luistert) en die maar blijft groeien. 2010 is pas een paar weken oud, maar met Teen Dream legt Beach House de lat direct op een bijna onwaarschijnlijke hoogte. Wat een bijzondere plaat. Wat een geweldige plaat. Erwin Zijleman