Eels - End Times
Eels, de band rond Mark Oliver Everett, oftewel E, heeft sinds het debuut Beautiful Freak uit 1996 een stuk of 10 platen uitgebracht. Het zijn platen die allemaal zijn vergeleken met dit inmiddels tot een klassieker uitgegroeide debuut en het zijn ook allemaal platen die de vergelijking met dit debuut niet volledig konden doorstaan. Dit gold voor de platen die de afgelopen 12 jaar zijn verschenen, het geldt voor de nieuwe plaat die deze week in de winkel ligt en het zal gelden voor de platen die Eels de komende jaren gaat maken. Het maken van een droomdebuut heeft zo zijn nadelen. Een ieder die op basis van het bovenstaande denkt dat Eels sinds Beautiful Freak geen fatsoenlijke plaat meer heeft gemaakt heeft het echter mis. Eels heeft sinds Beautiful Freak eigenlijk alleen maar bovengemiddeld goede platen gemaakt, waaronder platen die zonder het nog altijd geweldige debuut vast waren uitgeroepen tot meesterwerken (met name Electro-Shock Blues uit 1998 en Blinking Lights and Other Revelations uit 2005 zijn platen van een bijna griezelig hoog niveau). Vorig jaar verscheen na een relatief lange periode van stilte het uitstekende Hombre Lobo: 12 Songs of Desire en deze week ligt al weer een nieuwe Eels plaat in de winkel: End Times. De titel suggereert al dat het geen vrolijke plaat is en dat blijkt inderdaad het geval. E kreeg de afgelopen decennia al te maken met heel veel ellende (met name de dood van zijn ouders, zijn zus en meerdere vrienden) maar werd vorig jaar ook nog eens geconfronteerd met een liefdesbreuk. End Times is E’s break-up album en het is een break-up album van hoge kwaliteit. End Times bevat twee rauwe wat meer up-tempo songs, maar verder regeren de ingetogen ballads. Het is het soort muziek dat we zo langzamerhand wel van Eels kennen, maar zelden klonk het zo indringend en doorleefd. Met End Times stort E de pijn over de scheiding van zijn vrouw over ons uit en hij doet dit op zulke overtuigende wijze dat je de pijn bijna zelf voelt. De instrumentatie op End Times is sober, de vocalen zijn getergd en de songs zijn stuk voor stuk in staat om je in de ziel te raken. End Times is een plaat die met onmiddellijke ingang kan worden toegevoegd aan het rijtje klassieke break-up platen en is bovendien een plaat die nu maar eens niet moet worden vergeleken met Beautiful Freak. Vergelijk de plaat in plaats hiervan met de rest van het aanbod van het moment en je zult concluderen dat Eels wederom een buitengewoon mooie en bijzondere plaat heeft gemaakt. Erwin Zijleman
Eels, de band rond Mark Oliver Everett, oftewel E, heeft sinds het debuut Beautiful Freak uit 1996 een stuk of 10 platen uitgebracht. Het zijn platen die allemaal zijn vergeleken met dit inmiddels tot een klassieker uitgegroeide debuut en het zijn ook allemaal platen die de vergelijking met dit debuut niet volledig konden doorstaan. Dit gold voor de platen die de afgelopen 12 jaar zijn verschenen, het geldt voor de nieuwe plaat die deze week in de winkel ligt en het zal gelden voor de platen die Eels de komende jaren gaat maken. Het maken van een droomdebuut heeft zo zijn nadelen. Een ieder die op basis van het bovenstaande denkt dat Eels sinds Beautiful Freak geen fatsoenlijke plaat meer heeft gemaakt heeft het echter mis. Eels heeft sinds Beautiful Freak eigenlijk alleen maar bovengemiddeld goede platen gemaakt, waaronder platen die zonder het nog altijd geweldige debuut vast waren uitgeroepen tot meesterwerken (met name Electro-Shock Blues uit 1998 en Blinking Lights and Other Revelations uit 2005 zijn platen van een bijna griezelig hoog niveau). Vorig jaar verscheen na een relatief lange periode van stilte het uitstekende Hombre Lobo: 12 Songs of Desire en deze week ligt al weer een nieuwe Eels plaat in de winkel: End Times. De titel suggereert al dat het geen vrolijke plaat is en dat blijkt inderdaad het geval. E kreeg de afgelopen decennia al te maken met heel veel ellende (met name de dood van zijn ouders, zijn zus en meerdere vrienden) maar werd vorig jaar ook nog eens geconfronteerd met een liefdesbreuk. End Times is E’s break-up album en het is een break-up album van hoge kwaliteit. End Times bevat twee rauwe wat meer up-tempo songs, maar verder regeren de ingetogen ballads. Het is het soort muziek dat we zo langzamerhand wel van Eels kennen, maar zelden klonk het zo indringend en doorleefd. Met End Times stort E de pijn over de scheiding van zijn vrouw over ons uit en hij doet dit op zulke overtuigende wijze dat je de pijn bijna zelf voelt. De instrumentatie op End Times is sober, de vocalen zijn getergd en de songs zijn stuk voor stuk in staat om je in de ziel te raken. End Times is een plaat die met onmiddellijke ingang kan worden toegevoegd aan het rijtje klassieke break-up platen en is bovendien een plaat die nu maar eens niet moet worden vergeleken met Beautiful Freak. Vergelijk de plaat in plaats hiervan met de rest van het aanbod van het moment en je zult concluderen dat Eels wederom een buitengewoon mooie en bijzondere plaat heeft gemaakt. Erwin Zijleman