Erik de Jong (beter bekend als Spinvis) en Geike Arnaert (vooral bekend als zangeres van Hooverphonic) werkten eerder dit jaar samen aan de soundtrack van de Vlaamse speelfilm Adem. Het was een samenwerking die kennelijk naar meer smaakte, want deze week ligt het debuut van Dorléac in de winkel. Het geluid van Dorléac wordt door de twee leden zelf omschreven als “verre geluiden, stonede reverb en space-echo”. Daar kon ik me weinig tot niets bij voorstellen, maar stiekem hoopte ik op een combinatie van het donkere en atmosferische geluid van Hooverphonic, de indringende zang van Geike Arnaert, de avontuurlijke popliedjes van Spinvis en net een beetje extra. Direct bij eerste beluistering van het debuut van Dorléac kon ik tevreden concluderen dat dit precies is wat we hebben gekregen. Het debuut van Dorléac klinkt minstens net zo donker en atmosferisch als de platen van Hooverphonic, maar doet me misschien nog wel meer aan Portishead denken. Het is muziek waarbij je af en toe lekker kunt wegdromen, al zijn vanwege de beklemmende en soms bijna grimmige sfeer nachtmerries hierbij niet uit te sluiten. Het is behoorlijk zweverige en hierdoor vaak wat ongrijpbare muziek, die direct de hand van Spinvis verraadt. Dorléac voegt in vergelijking met Hooverphonic meer invloeden uit de triphop en psychedelica toe aan haar muziek en sluit hierdoor meer aan bij Portishead dan bij Hooverphonic. Ook de vocalen doen me overigens meer aan Portishead dan aan Hooverphonic denken. Geike Arnaert kan prachtig ingetogen zingen, maar kan ook flink uithalen of zelfs doorslaan in de richting van lichte hysterie. Dit zorgt niet alleen voor de nodige dynamiek, maar ook voor een onderhuidse spanning die het luisteren naar deze plaat tot een bijzondere ervaring maakt. De muziek van Spinvis vond ik eerlijk gezegd nog wat te gekunsteld, maar op het debuut van Dorléac heeft Erik de Jong een perfecte balans tussen een tot de essentie teruggebracht geluid en een geluid vol tierelantijntjes gevonden. De muziek van Dorléac heeft vaak een wat dreigende ondertoon, welke echter net zo makkelijk kan omslaan in de richting van huilende wolven en donkere wolken als in de richting van fluitende vogeltjes en doorbrekende zonnestralen. Kortom, muziek die prachtig past bij het weer dat ik zie als ik naar buiten kijk. Dorléac heeft een bloedstollende plaat vol passie en avontuur gemaakt. Alle reden dus om deze Nederland-België samenwerking tot in de lengte van dagen te continueren. Erwin Zijleman