I Am Kloot - Sky At Night
De Britse band I Am Kloot dook een jaar of negen geleden op als exponent van de korte tijd bejubelde New Acoustics Movement. Hun debuut Natural History kreeg hierdoor relatief veel aandacht, maar omdat de New Acoustics Movement weer snel werd vergeten ebde ook de aandacht voor I Am Kloot weg. Ik heb eigenlijk altijd een zwak voor de band gehouden, al is het maar omdat de band pas na Natural History is begonnen met het maken van echt goede platen. I Am Kloot uit 2003 mag wat mij betreft best een bescheiden klassieker worden genoemd en ook met de andere platen die de Britten de afgelopen jaren hebben uitgebracht was niets mis. De afgelopen jaren was het wat stil rond de band uit Manchester, maar met het onlangs verschenen Sky At Night is I Am Kloot niet alleen helemaal terug, maar heeft het bovendien haar meest ambitieuze plaat tot dusver gemaakt. Dit is voor een belangrijk deel de verdienste van Elbow-voorman Guy Garvey, die tekende voor de productie van Sky At Night. Garvey (die overigens ook tekende voor de productie van het debuut van de band) heeft de intieme en over het algemeen spaarzaam geïnstrumenteerde popsongs van I Am Kloot voorzien van een behoorlijk volle productie waarin een belangrijke rol is weggelegd voor strijkers en blazers. Dit pakt uitstekend uit. Sky At Night is aan de ene kant een typische I Am Kloot plaat, maar het is ook een plaat waarmee de band een flinke stap zet in de richting van een nieuw geluid. Het is misschien even wennen, maar Sky At Night blijkt al snel een tijdloze plaat vol met wonderschone popliedjes. Guy Garvey heeft weliswaar flink uitgepakt met een extra laag strijkers en blazers, maar deze laag is nergens opdringerig en dient slechts ter ondersteuning van de nog altijd intiem en sober klinkende songs van I Am Kloot. Verder zorgt de extra laag voor een bijna beklemmende spanning die de muziek van I Am Kloot enorm verrijkt. I Am Kloot zanger John Bramwell schrijft nog altijd prachtige vaak wat verdrietig aandoende popsongs en zingt ze met hart en ziel. Een groot zanger is hij misschien niet, maar net als bijvoorbeeld Bob Dylan en Leonard Cohen is de impact van zijn wat onvaste en snerpende stemgeluid groot. Dylan en Cohen noem ik niet voor niets, want Sky At Night doet me vaak denken aan oudere platen van deze twee grootheden en heeft bovendien meer dan eens iets van The Beatles, vooral wanneer blazers aanzwellen. Sky At Night is een zich betrekkelijk langzaam voortslepende plaat met het ene na het andere hoogtepunt. Op voorhand leek de combinatie van de intieme popsongs van I Am Kloot en de grootse productie van Guy Garvey me een lastige combinatie, maar omdat beide uitersten elkaar op Sky At Night eigenlijk alleen maar weten te versterken is het resultaat verbluffend. Een van de mooiste platen van het moment komt uit een onverwachte hoek. Zie hem niet over het hoofd. Erwin Zijleman
De Britse band I Am Kloot dook een jaar of negen geleden op als exponent van de korte tijd bejubelde New Acoustics Movement. Hun debuut Natural History kreeg hierdoor relatief veel aandacht, maar omdat de New Acoustics Movement weer snel werd vergeten ebde ook de aandacht voor I Am Kloot weg. Ik heb eigenlijk altijd een zwak voor de band gehouden, al is het maar omdat de band pas na Natural History is begonnen met het maken van echt goede platen. I Am Kloot uit 2003 mag wat mij betreft best een bescheiden klassieker worden genoemd en ook met de andere platen die de Britten de afgelopen jaren hebben uitgebracht was niets mis. De afgelopen jaren was het wat stil rond de band uit Manchester, maar met het onlangs verschenen Sky At Night is I Am Kloot niet alleen helemaal terug, maar heeft het bovendien haar meest ambitieuze plaat tot dusver gemaakt. Dit is voor een belangrijk deel de verdienste van Elbow-voorman Guy Garvey, die tekende voor de productie van Sky At Night. Garvey (die overigens ook tekende voor de productie van het debuut van de band) heeft de intieme en over het algemeen spaarzaam geïnstrumenteerde popsongs van I Am Kloot voorzien van een behoorlijk volle productie waarin een belangrijke rol is weggelegd voor strijkers en blazers. Dit pakt uitstekend uit. Sky At Night is aan de ene kant een typische I Am Kloot plaat, maar het is ook een plaat waarmee de band een flinke stap zet in de richting van een nieuw geluid. Het is misschien even wennen, maar Sky At Night blijkt al snel een tijdloze plaat vol met wonderschone popliedjes. Guy Garvey heeft weliswaar flink uitgepakt met een extra laag strijkers en blazers, maar deze laag is nergens opdringerig en dient slechts ter ondersteuning van de nog altijd intiem en sober klinkende songs van I Am Kloot. Verder zorgt de extra laag voor een bijna beklemmende spanning die de muziek van I Am Kloot enorm verrijkt. I Am Kloot zanger John Bramwell schrijft nog altijd prachtige vaak wat verdrietig aandoende popsongs en zingt ze met hart en ziel. Een groot zanger is hij misschien niet, maar net als bijvoorbeeld Bob Dylan en Leonard Cohen is de impact van zijn wat onvaste en snerpende stemgeluid groot. Dylan en Cohen noem ik niet voor niets, want Sky At Night doet me vaak denken aan oudere platen van deze twee grootheden en heeft bovendien meer dan eens iets van The Beatles, vooral wanneer blazers aanzwellen. Sky At Night is een zich betrekkelijk langzaam voortslepende plaat met het ene na het andere hoogtepunt. Op voorhand leek de combinatie van de intieme popsongs van I Am Kloot en de grootse productie van Guy Garvey me een lastige combinatie, maar omdat beide uitersten elkaar op Sky At Night eigenlijk alleen maar weten te versterken is het resultaat verbluffend. Een van de mooiste platen van het moment komt uit een onverwachte hoek. Zie hem niet over het hoofd. Erwin Zijleman