Ryan Bingham & The Dead Horses - Junky Star
De Texaanse singer-songwriter Ryan Bingham maakte de afgelopen drie jaar twee geweldige platen (Mescalito uit 2007 en Roadhouse Sun uit 2009), maar het was zijn bijdrage aan de in brede kring bejubelde Crazy Heart soundtrack die hem eerder dit jaar onder de aandacht van een breed publiek bracht. Met de Oscar voor beste song (The Weary Kind) op zak begon Bingham aan de opnamen van zijn derde plaat en deze is nu verschenen. Junky Star is, net als voorganger Roadhouse Sun, opgenomen met Bingham’s band The Dead Horses, maar voor de productie wist Ryan Bingham dit keer een zwaargewicht te strikken. Niemand minder dan T-Bone Burnett nam dit keer plaats achter de knoppen en dat heeft een duidelijke meerwaarde. Burnett haalde onlangs al het beste naar boven bij John Mellencamp en doet dit nu opnieuw bij Ryan Bingham. Bingham koos na het ingetogen en behoorlijk traditionele Mescalito voor een veelzijdig en soms wat onstuimig geluid op Roadhouse Sun, maar keert op Junky Star deels terug naar het geluid van zijn debuut. Junky Star verenigt eigenlijk het beste van beide platen en overtreft ze daarom allebei. T-Bone Burnett heeft op Junky Star gekozen voor een voornamelijk akoestisch en vaak wat traditioneel aandoend geluid, maar de veelzijdigheid is gebleven. Het meest in het oor springende element is nog altijd de buitengewoon rauwe strot van Ryan Bingham, die alleen maar aan kracht heeft gewonnen, maar ook in andere opzichten laat Ryan Bingham flinke groei horen op Junky Star. Bingham schreef al bovengemiddeld goede songs, maar zet op Junky Star een volgende stap. Junky Star vertelt met hart en ziel mooie en indringende verhalen waarin eigenlijk alles klopt. Junky Star is in vocaal en muzikaal opzicht in balans, maar kent gelukkig nog altijd scherpe randjes. Bingham put ook op Junky Star weer nadrukkelijk uit de archieven van de Amerikaanse rootsmuziek (folk, blues, country en rock) en maakt geen geheim van zijn grenzeloze bewondering voor grootheden als Bob Dylan, Townes van Zandt, Steve Earle, Tom Waits en Willie Nelson. Het gaat misschien wat ver om te stellen dat Bingham deze grootheden naar de kroon steekt, maar vergeleken met de meeste van zijn tijdgenoten is Bingham op Junky Star een klasse apart. Ryan Bingham trok met Mescalito en Roadhouse Sun maar weinig aandacht, maar is nu klaar voor het grote werk. Zijn bijdrage aan de Crazy Heart soundtrack leverde hem eerder dit jaar een Oscar op; het prachtige Junky Star moet goed zijn voor de onvoorwaardelijke liefde van iedere liefhebber van Amerikaanse rootsmuziek. Erwin Zijleman
De Texaanse singer-songwriter Ryan Bingham maakte de afgelopen drie jaar twee geweldige platen (Mescalito uit 2007 en Roadhouse Sun uit 2009), maar het was zijn bijdrage aan de in brede kring bejubelde Crazy Heart soundtrack die hem eerder dit jaar onder de aandacht van een breed publiek bracht. Met de Oscar voor beste song (The Weary Kind) op zak begon Bingham aan de opnamen van zijn derde plaat en deze is nu verschenen. Junky Star is, net als voorganger Roadhouse Sun, opgenomen met Bingham’s band The Dead Horses, maar voor de productie wist Ryan Bingham dit keer een zwaargewicht te strikken. Niemand minder dan T-Bone Burnett nam dit keer plaats achter de knoppen en dat heeft een duidelijke meerwaarde. Burnett haalde onlangs al het beste naar boven bij John Mellencamp en doet dit nu opnieuw bij Ryan Bingham. Bingham koos na het ingetogen en behoorlijk traditionele Mescalito voor een veelzijdig en soms wat onstuimig geluid op Roadhouse Sun, maar keert op Junky Star deels terug naar het geluid van zijn debuut. Junky Star verenigt eigenlijk het beste van beide platen en overtreft ze daarom allebei. T-Bone Burnett heeft op Junky Star gekozen voor een voornamelijk akoestisch en vaak wat traditioneel aandoend geluid, maar de veelzijdigheid is gebleven. Het meest in het oor springende element is nog altijd de buitengewoon rauwe strot van Ryan Bingham, die alleen maar aan kracht heeft gewonnen, maar ook in andere opzichten laat Ryan Bingham flinke groei horen op Junky Star. Bingham schreef al bovengemiddeld goede songs, maar zet op Junky Star een volgende stap. Junky Star vertelt met hart en ziel mooie en indringende verhalen waarin eigenlijk alles klopt. Junky Star is in vocaal en muzikaal opzicht in balans, maar kent gelukkig nog altijd scherpe randjes. Bingham put ook op Junky Star weer nadrukkelijk uit de archieven van de Amerikaanse rootsmuziek (folk, blues, country en rock) en maakt geen geheim van zijn grenzeloze bewondering voor grootheden als Bob Dylan, Townes van Zandt, Steve Earle, Tom Waits en Willie Nelson. Het gaat misschien wat ver om te stellen dat Bingham deze grootheden naar de kroon steekt, maar vergeleken met de meeste van zijn tijdgenoten is Bingham op Junky Star een klasse apart. Ryan Bingham trok met Mescalito en Roadhouse Sun maar weinig aandacht, maar is nu klaar voor het grote werk. Zijn bijdrage aan de Crazy Heart soundtrack leverde hem eerder dit jaar een Oscar op; het prachtige Junky Star moet goed zijn voor de onvoorwaardelijke liefde van iedere liefhebber van Amerikaanse rootsmuziek. Erwin Zijleman