Richard Thompson - Dream Attic
Richard Thompson begon aan een solocarrière nadat hij in 1971 de Britse folkrock band Fairport Convention had verlaten. Inmiddels zijn we bijna 40 jaar verder en Richard Thompson maakt nog steeds platen. Met uitzondering van een flinke dip gedurende de jaren 90 (waar overigens opvallend veel grote muzikanten die opdoken in de jaren 60 en 70 last van hadden), zijn dit platen van een griezelig constant en hoog niveau. De laatste paar jaar is de productiviteit van Richard Thompson enorm en laat hij zich bovendien gelden als een eigenzinnig muzikant. Zo vatte hij op 1000 Years Of Popular Music (2003) op geheel eigen wijze de geschiedenis van de popmuziek samen in een serie songs die zich uitstrekte van stokoude traditionals tot een fraaie uitvoering van het lijflied van Britney Spears, Oops! I Did It Again, maar Thompson leverde met Front Parlour Ballads (2005) en Sweet Warrior (2007) ook twee platen af die herinnerden aan de betere platen uit zijn inmiddels imposante oeuvre. Een bijzondere filmsoundtrack met fraai gitaarspel (Grizzly Man) en een prachtige en eigenlijk onmisbare verzamelaar (Walking On A Wire) completeerden het stapeltje interessant Richard Thompson werk van recente datum. Het onlangs verschenen Dream Attic is een live-plaat, maar het is zeker niet het overbodige tussendoortje dat een live-plaat meestal is. Thompson toerde aan het begin van dit jaar door de VS en speelde een set met publieksfavorieten en een set met nieuwe songs. Dream Attic put uit de laatste set en bevat dus louter nieuwe songs. Het zijn songs die goed laten horen wat een getalenteerd en veelzijdig muzikant en songwriter Richard Thompson is. Bijgestaan door een geweldige band tovert Richard Thompson op Dream Attic de ene na de andere prachtsong uit de hoge hoed, waarbij hij zowel refereert aan zijn solowerk als aan het werk dat hij ruim 40 jaar geleden maakte met Fairport Convention. In een aantal songs hoor je duidelijk zijn folkroots, maar Thompson weet folk en rock ook nog altijd uitstekend aan elkaar te verbinden en gaat zo nu en dan flink los. Met een solide spelende band, geweldige teksten, gepassioneerde zang en songs die steeds net dat beetje extra bieden, is Dream Attic al snel een plaat die de aandacht weet te trekken en die aandacht ook moeiteloos vast houdt, maar over het meest in het oor springende element hebben we het nog niet eens gehad. Richard Thompson is vaak bejubeld als gitarist en Dream Attic laat horen dat daar niets op valt af te dingen. Thompson’s gitaarspel is ook dit keer weer subliem en hierbij maakt het niet zoveel uit of hij verrast met subtiele loopjes of met bijna eindeloze solo’s. Het is de slagroom op de taart en het zoveelste bewijs dat Richard Thompson moet worden gerekend tot de allergrootsten. Dream Attic is misschien niet de meest essentiële Richard Thompson plaat die een beetje muziekliefhebber in de kast moet hebben staan, maar volstaat tussen al dit moois zeker niet. Erwin Zijleman
Richard Thompson begon aan een solocarrière nadat hij in 1971 de Britse folkrock band Fairport Convention had verlaten. Inmiddels zijn we bijna 40 jaar verder en Richard Thompson maakt nog steeds platen. Met uitzondering van een flinke dip gedurende de jaren 90 (waar overigens opvallend veel grote muzikanten die opdoken in de jaren 60 en 70 last van hadden), zijn dit platen van een griezelig constant en hoog niveau. De laatste paar jaar is de productiviteit van Richard Thompson enorm en laat hij zich bovendien gelden als een eigenzinnig muzikant. Zo vatte hij op 1000 Years Of Popular Music (2003) op geheel eigen wijze de geschiedenis van de popmuziek samen in een serie songs die zich uitstrekte van stokoude traditionals tot een fraaie uitvoering van het lijflied van Britney Spears, Oops! I Did It Again, maar Thompson leverde met Front Parlour Ballads (2005) en Sweet Warrior (2007) ook twee platen af die herinnerden aan de betere platen uit zijn inmiddels imposante oeuvre. Een bijzondere filmsoundtrack met fraai gitaarspel (Grizzly Man) en een prachtige en eigenlijk onmisbare verzamelaar (Walking On A Wire) completeerden het stapeltje interessant Richard Thompson werk van recente datum. Het onlangs verschenen Dream Attic is een live-plaat, maar het is zeker niet het overbodige tussendoortje dat een live-plaat meestal is. Thompson toerde aan het begin van dit jaar door de VS en speelde een set met publieksfavorieten en een set met nieuwe songs. Dream Attic put uit de laatste set en bevat dus louter nieuwe songs. Het zijn songs die goed laten horen wat een getalenteerd en veelzijdig muzikant en songwriter Richard Thompson is. Bijgestaan door een geweldige band tovert Richard Thompson op Dream Attic de ene na de andere prachtsong uit de hoge hoed, waarbij hij zowel refereert aan zijn solowerk als aan het werk dat hij ruim 40 jaar geleden maakte met Fairport Convention. In een aantal songs hoor je duidelijk zijn folkroots, maar Thompson weet folk en rock ook nog altijd uitstekend aan elkaar te verbinden en gaat zo nu en dan flink los. Met een solide spelende band, geweldige teksten, gepassioneerde zang en songs die steeds net dat beetje extra bieden, is Dream Attic al snel een plaat die de aandacht weet te trekken en die aandacht ook moeiteloos vast houdt, maar over het meest in het oor springende element hebben we het nog niet eens gehad. Richard Thompson is vaak bejubeld als gitarist en Dream Attic laat horen dat daar niets op valt af te dingen. Thompson’s gitaarspel is ook dit keer weer subliem en hierbij maakt het niet zoveel uit of hij verrast met subtiele loopjes of met bijna eindeloze solo’s. Het is de slagroom op de taart en het zoveelste bewijs dat Richard Thompson moet worden gerekend tot de allergrootsten. Dream Attic is misschien niet de meest essentiële Richard Thompson plaat die een beetje muziekliefhebber in de kast moet hebben staan, maar volstaat tussen al dit moois zeker niet. Erwin Zijleman