Lea - Can I Come By?
Op 12 februari 2004 won de toen 21 jaar oude Lea Kliphuis de finale van het Gelders Singer/Songwriter Festival. Het maakte haar niet direct wereldberoemd, maar vorig jaar kreeg de Nijmeegse singer-songwriter dan eindelijk het zo begeerde platencontract. Niet bij de eerste de beste overigens, want Lea Kliphuis vond onderdak in de stal van Excelsior Recordings; inmiddels al 15 jaar een garantie voor kwaliteit. De nog altijd jonge singer-songwriter nam vervolgens de tijd voor haar debuut en deed onder andere inspiratie op in de Verenigde Staten. Haar weinig internationaal klinkende achternaam heeft ze in de tussentijd laten vallen, zodat nu het debuut van Lea in de winkel ligt. Can I Come By? blijkt een prima debuut. Lea maakt Amerikaans klinkende muziek die duidelijk is beïnvloedt door het oeuvre van Bruce Springsteen, maar gelukkig niet doorslaat in de richting van Amerikaanse radiorock of Nashville pulp. Op haar debuut maakt Lea geen geheim van haar liefde voor Amerikaanse muziek en combineert ze op fraaie wijze invloeden uit de folk, country en rock. Het siert Lea dat ze ondanks al deze Amerikaanse invloeden een nuchtere Hollandse meid is gebleven, waardoor Can I Come By? zich weet te onderscheiden binnen het enorme rootsaanbod van het moment. Lea beschikt over een stem die gemengde reacties op zal roepen. Aan de ene kant heeft ze een soulvol geluid dat zowel in ingetogen songs als in stevige rocksongs goed tot zijn recht komt, maar diezelfde stem is niet altijd even toonvast. Het is derhalve een stem waar je tegen moet kunnen, maar persoonlijk bevalt het ongepolijste randje me wel en draagt dit zelfs bij aan de kwaliteit van Can I Come By?. Voor Can I Come By? deed Lea een beroep op een aantal ervaren rotten uit de Excelsior stal en dat is een goede keuze geweest; de plaat klinkt namelijk geweldig. Het debuut van Lea is een lekker afwisselende plaat die ingetogen luisterliedjes combineert met wat stevigere songs. In beide werelden kan Lea uitstekend uit de voeten en heeft haar op zijn minst bijzondere stemgeluid een duidelijke meerwaarde. Ik was eigenlijk direct geraakt door de popsongs van Lea, die stuk voor stuk puur en oprecht klinken en een mooi 70s tintje hebben, maar het zijn ook popsongs die je pas na een tijdje op hun waarde kunt schatten. Can I Come By? is uiteindelijk een plaat die je van een kwaliteitslabel als Excelsior mag verwachten. Met Lea heeft het label wederom een hele sterke troef in handen. Het is een troef die in het genre waarin ze opereert de internationale concurrentie aan kan. Hoogste tijd dus dat deze cd in huize Springsteen beland. Ik heb zo het idee dat The Boss Can I Come By? van Lea wel kan waarderen. En wat voor Springsteen geldt, geldt natuurlijk ook voor alle liefhebbers van rootsmuziek met een eigenwijs randje. Erwin Zijleman
Op 12 februari 2004 won de toen 21 jaar oude Lea Kliphuis de finale van het Gelders Singer/Songwriter Festival. Het maakte haar niet direct wereldberoemd, maar vorig jaar kreeg de Nijmeegse singer-songwriter dan eindelijk het zo begeerde platencontract. Niet bij de eerste de beste overigens, want Lea Kliphuis vond onderdak in de stal van Excelsior Recordings; inmiddels al 15 jaar een garantie voor kwaliteit. De nog altijd jonge singer-songwriter nam vervolgens de tijd voor haar debuut en deed onder andere inspiratie op in de Verenigde Staten. Haar weinig internationaal klinkende achternaam heeft ze in de tussentijd laten vallen, zodat nu het debuut van Lea in de winkel ligt. Can I Come By? blijkt een prima debuut. Lea maakt Amerikaans klinkende muziek die duidelijk is beïnvloedt door het oeuvre van Bruce Springsteen, maar gelukkig niet doorslaat in de richting van Amerikaanse radiorock of Nashville pulp. Op haar debuut maakt Lea geen geheim van haar liefde voor Amerikaanse muziek en combineert ze op fraaie wijze invloeden uit de folk, country en rock. Het siert Lea dat ze ondanks al deze Amerikaanse invloeden een nuchtere Hollandse meid is gebleven, waardoor Can I Come By? zich weet te onderscheiden binnen het enorme rootsaanbod van het moment. Lea beschikt over een stem die gemengde reacties op zal roepen. Aan de ene kant heeft ze een soulvol geluid dat zowel in ingetogen songs als in stevige rocksongs goed tot zijn recht komt, maar diezelfde stem is niet altijd even toonvast. Het is derhalve een stem waar je tegen moet kunnen, maar persoonlijk bevalt het ongepolijste randje me wel en draagt dit zelfs bij aan de kwaliteit van Can I Come By?. Voor Can I Come By? deed Lea een beroep op een aantal ervaren rotten uit de Excelsior stal en dat is een goede keuze geweest; de plaat klinkt namelijk geweldig. Het debuut van Lea is een lekker afwisselende plaat die ingetogen luisterliedjes combineert met wat stevigere songs. In beide werelden kan Lea uitstekend uit de voeten en heeft haar op zijn minst bijzondere stemgeluid een duidelijke meerwaarde. Ik was eigenlijk direct geraakt door de popsongs van Lea, die stuk voor stuk puur en oprecht klinken en een mooi 70s tintje hebben, maar het zijn ook popsongs die je pas na een tijdje op hun waarde kunt schatten. Can I Come By? is uiteindelijk een plaat die je van een kwaliteitslabel als Excelsior mag verwachten. Met Lea heeft het label wederom een hele sterke troef in handen. Het is een troef die in het genre waarin ze opereert de internationale concurrentie aan kan. Hoogste tijd dus dat deze cd in huize Springsteen beland. Ik heb zo het idee dat The Boss Can I Come By? van Lea wel kan waarderen. En wat voor Springsteen geldt, geldt natuurlijk ook voor alle liefhebbers van rootsmuziek met een eigenwijs randje. Erwin Zijleman