Lloyd Cole; het is voor mij vooral een herinnering uit een heel ver verleden. Samen met zijn band The Commotions maakt hij in 1984 het prachtige Rattlesnakes; een plaat die zich nog altijd prima laat beluisteren en wat mij betreft moet worden gerekend tot de betere platen uit de jaren 80. Sindsdien zat het Lloyd Cole niet mee. Opvolgers Easy Pieces (1985) en Mainstream (1987) gingen (niet helemaal terecht) de boeken in als hele matige platen en vervolgens verloor bijna iedereen de een paar jaar daarvoor nog zo bewierookte singer-songwriter uit het oog. Dat Lloyd Cole de afgelopen 20 jaar nog een stuk of tien platen maakte, komt voor mij vooral als een verrassing. Een nog grotere verrassing is de kwaliteit van de man’s meest recente plaat Broken Record. Lloyd Cole opereert inmiddels vanuit de Verenigde Staten, maar is verder niet eens zo heel veel veranderd. Ook op Broken Record domineren de over het algemeen wat sombere songs, waarin Lloyd Cole op herkenbare wijze zijn vaak wat poëtische teksten voordraagt. Vergeleken met de muziek op Rattlesnakes klinkt Broken Records net wat Amerikaanse en traditioneler. Waar Lloyd Cole & The Commotions op Rattlesnakes nog flirtten met Britse gitaarpop, put Broken Record wat intensiever uit de archieven van de Amerikaanse folk; overigens zonder het herkenbare geluid van Lloyd Cole te hebben verloren. De instrumentatie op Broken Record is spaarzaam maar smaakvol en kleurt mooi bij de na al die jaren nog wat donkerder klinkende stem van Lloyd Cole. Bijgestaan door onder andere Joan Wasser (Joan As Police Woman) verrast Lloyd Cole met het ene na het andere prachtliedje. Het zijn prachtliedjes die bijna allemaal herinneren aan de dagen van Rattlesnakes en prachtig kleuren bij het huidige seizoen, maar Lloyd Cole heeft zich in al die jaren ook zeker ontwikkeld en klinkt verzekerd en trefzeker. Ik moet eerlijk toegeven dat Broken Record in eerste instantie toch vooral “a trip down Memory Lane” was, maar hoe vaker ik de nieuwe plaat van Lloyd Cole hoor, hoe mooier ik hem vind. Broken Record is een prachtige comeback van een verloren gewaande muzikant. Het maakt me heel benieuwd naar de platen die Lloyd Cole de afgelopen twintig jaar heeft gemaakt, maar misschien nog wel nieuwsgieriger naar de platen die deze eigenzinnige Schot nog voor ons in petto heeft. Erwin ZijlemanBroken Record is helaas nog niet opgedoken in de Nederlandse platenwinkels, maar dat is hopelijk slechts een kwestie van tijd.