Ryan Adams & The Cardinals - III/IV
Ryan Adams was tot dusver nog niet te vinden op deze BLOG. Dat is niet verwonderlijk want het overproductieve wonderkind van weleer bracht de afgelopen twee jaar geen enkele plaat uit. Ryan Adams heeft deze twee jaar wel gebruikt om zijn overvolle archieven wat uit te ruimen, wat moet gaan resulteren in een aantal platen. De 80s sci-fi metalplaat Orion werd eerder dit jaar aangekondigd, maar werd ook net zo snel weer ingetrokken en ook het lot van een zeer omvangrijke box-set met nooit uitgebrachte Ryan Adams klassiekers (waaronder het utstekende Suicide Handbook) is vooralsnog onduidelijk. Toch gaat 2010 niet de boeken in als het tweede Ryan Adams loze jaar op rij, want volgende week ligt III/IV in de winkel. III/IV bestaat uit twee cd’s en bevat materiaal dat naar verluid stamt uit 2006 (maar het zou ook zo maar 2005 of 2007 kunnen zijn). III/IV is gemaakt met The Cardinals en ligt voor een belangrijk deel in het verlengde van het ook al uit twee cd’s bestaande Cold Roses, destijds de eerste van drie prima releases binnen een jaar. Persoonlijk hoop ik nog altijd dat Ryan Adams op een gegeven moment terugkeert naar de muziek die hij op zijn onovertroffen debuut Heartbreaker maakte, maar op III/IV doet hij dit nog niet. III/IV bevat voornamelijk rocksongs. De een is wat steviger dan de ander, maar vrijwel alles op III/IV past in het hokje rock; invloeden uit de country schitteren dan ook door afwezigheid. Ik was niet direct onder de indruk van III/IV en ben nog steeds niet volledig overtuigd. Vrijwel alles wat Ryan Adams en The Cardinals doen op III/IV is eerder gedaan en vaak nog beter ook. In eerste instantie klinkt het allemaal wel lekker, maar steeds vraag je je af of dit nu alles is. Is dit nu een serie restjes van de Cold Roses of Easy Tiger sessies (ook daar zijn de meningen over verdeeld) of is dit nu werk dat interessant genoeg is om een plekje naast deze platen te verdienen? Uiteindelijk denk ik toch het laatste. Natuurlijk is III/IV een wonderkind onwaardig, maar misschien hebben we de lat de afgelopen jaren net wat te hoog gelegd voor Ryan Adams. III/IV is een prima rockplaat met songs die vrijwel allemaal goed zijn. Het luistert lekker weg, het zit goed in elkaar en er wordt met passie en plezier muziek gemaakt. Met name de wat melodieuzere songs blijven lekker hangen, terwijl de wat rauwere soms bijna punky rocksongs het hoofd lekker leeg maken. III/IV is geen Ryan Adams meesterwerk, maar het is wel een plaat waar een gemiddelde artiest heel wat voor over zou hebben. Na twee jaar zonder Ryan Adams platen ben ik mild en omarm ik III/IV als een bovengemiddeld goede plaat, maar de nieuwe Ryan Adams plaat die in 2011 moet gaan verschijnen moet echt een heel stuk beter zijn. Erwin Zijleman
Ryan Adams was tot dusver nog niet te vinden op deze BLOG. Dat is niet verwonderlijk want het overproductieve wonderkind van weleer bracht de afgelopen twee jaar geen enkele plaat uit. Ryan Adams heeft deze twee jaar wel gebruikt om zijn overvolle archieven wat uit te ruimen, wat moet gaan resulteren in een aantal platen. De 80s sci-fi metalplaat Orion werd eerder dit jaar aangekondigd, maar werd ook net zo snel weer ingetrokken en ook het lot van een zeer omvangrijke box-set met nooit uitgebrachte Ryan Adams klassiekers (waaronder het utstekende Suicide Handbook) is vooralsnog onduidelijk. Toch gaat 2010 niet de boeken in als het tweede Ryan Adams loze jaar op rij, want volgende week ligt III/IV in de winkel. III/IV bestaat uit twee cd’s en bevat materiaal dat naar verluid stamt uit 2006 (maar het zou ook zo maar 2005 of 2007 kunnen zijn). III/IV is gemaakt met The Cardinals en ligt voor een belangrijk deel in het verlengde van het ook al uit twee cd’s bestaande Cold Roses, destijds de eerste van drie prima releases binnen een jaar. Persoonlijk hoop ik nog altijd dat Ryan Adams op een gegeven moment terugkeert naar de muziek die hij op zijn onovertroffen debuut Heartbreaker maakte, maar op III/IV doet hij dit nog niet. III/IV bevat voornamelijk rocksongs. De een is wat steviger dan de ander, maar vrijwel alles op III/IV past in het hokje rock; invloeden uit de country schitteren dan ook door afwezigheid. Ik was niet direct onder de indruk van III/IV en ben nog steeds niet volledig overtuigd. Vrijwel alles wat Ryan Adams en The Cardinals doen op III/IV is eerder gedaan en vaak nog beter ook. In eerste instantie klinkt het allemaal wel lekker, maar steeds vraag je je af of dit nu alles is. Is dit nu een serie restjes van de Cold Roses of Easy Tiger sessies (ook daar zijn de meningen over verdeeld) of is dit nu werk dat interessant genoeg is om een plekje naast deze platen te verdienen? Uiteindelijk denk ik toch het laatste. Natuurlijk is III/IV een wonderkind onwaardig, maar misschien hebben we de lat de afgelopen jaren net wat te hoog gelegd voor Ryan Adams. III/IV is een prima rockplaat met songs die vrijwel allemaal goed zijn. Het luistert lekker weg, het zit goed in elkaar en er wordt met passie en plezier muziek gemaakt. Met name de wat melodieuzere songs blijven lekker hangen, terwijl de wat rauwere soms bijna punky rocksongs het hoofd lekker leeg maken. III/IV is geen Ryan Adams meesterwerk, maar het is wel een plaat waar een gemiddelde artiest heel wat voor over zou hebben. Na twee jaar zonder Ryan Adams platen ben ik mild en omarm ik III/IV als een bovengemiddeld goede plaat, maar de nieuwe Ryan Adams plaat die in 2011 moet gaan verschijnen moet echt een heel stuk beter zijn. Erwin Zijleman