Caitlin Rose - The Stand In

In de categorie minder bekend talent in het rootssegment vandaag aandacht voor een plaat die ik al maanden heb liggen, in die maanden regelmatig heb beluisterd en bij al die beluisteringen zeer kon waarderen. Dat The Stand In van Caitlin Rose tot dusver geen plekje op deze BLOG wist te veroveren kan ik dan ook niet direct verklaren, maar het wordt zo langzamerhand wel eens tijd. Caitlin Rose maakte de afgelopen jaren twee platen die vooral veelbelovend waren, maar met The Stand In zet ze een grote stap in de richting van de eredivisie van de vrouwelijke singer-songwriters in het alt-country segment. The Stand In is de afgelopen maanden vergeleken met alles tussen Patsy Cline, Linda Rondstadt en Laura Cantrell. Dat is een mooi rijtje dat de muziek van Caitlin Rose recht doet. Net als Patsy Cline beschikt Caitlin Rose over een geweldige stem die flink kan uithalen en is voorzien van de snik die in het country genre bijna onontbeerlijk is. Net als Linda Rondstadt is Caitlin Rose niet vies van het verwerken van flink wat invloeden uit de 70s pop, wat hier en daar zelfs raakvlakken met Fleetwood Mac oplevert. En net als Laura Cantrell slaagt Caitlin Rose er in om in de overvolle vijver van de alt-country pop op de proppen te komen met een eigen geluid waarin ook volop ruimte is voor gevoel. The Stand In is over het algemeen genomen een plaat met een lekker vol en toegankelijk geluid. Het is een geluid dat je waarschijnlijk al duizenden keren eerder heb gehoord als liefhebber van Amerikaanse rootsmuziek, maar ondanks het feit dat Caitlin Rose vooral voortbouwt op alles dat in dit genre al is gedaan de afgelopen decennia, verveelt de muziek van de oorspronkelijk uit Texas afkomstige, maar al geruime tijd vanuit Nashville, Tennessee, opererende singer-songwriter, geen seconde. In eerste instantie overtuigen vooral de songs met groots klinkende countrypop, maar inmiddels heb ik een duidelijke voorkeur voor de net wat meer ingetogen songs op de plaat, waarin Caitlin Rose imponeert als zangeres. The Stand In is voorzien van een blinkende productie die af en toe wat glad over komt, maar onder het dunne laagje chroom zit gelukkig ook wel wat roest, dat zo af en toe op de stembanden slaat van Caitlin Rose en vervolgens zorgt voor de bezieling die zo ontbreekt bij haar jongere maar veel succesvollere collega’s. Ik ben er bij beluistering van The Stand In vaak van uit gegaan dat Caitlin Rose het wel op eigen kracht zou redden, maar nu ik daar aan begin te twijfelen breng ik de fraaie derde plaat van Caitlin Rose alsnog onder de aandacht. The Stand In van Caitlin Rose is al een tijdje uit, maar moet nu eindelijk maar eens de waardering krijgen die de plaat verdient. Erwin Zijleman