Het titelloze debuut van The Maureens ziet er niet alleen uit als één van de memorabele lenteplaten van het Excelsior label, maar klinkt ook zo. Stop het debuut van de band uit Utrecht in de cd speler en de seizoenen slaan op hol. Niks herfst en winter; het is lente en er komt een hele mooie zomer aan. Het debuut van The Maureens roept herinneringen op aan de inmiddels tot klassiekers uitgegroeide Excelsior platen van onder andere Johan, Daryll-Ann en Simmer (de onbekende parel uit het Excelsior oeuvre), maar The Maureens gaan ook veel verder terug in de tijd. Veel songs op de plaat zouden ook kunnen stammen uit de vroege jaren 70 en bij een aantal songs sta je opeens midden in de Summer of Love van 1967. Denk aan The Beach Boys (de fraaie harmonieën) en The Byrds (de gitaren), maar na het noemen van deze namen zijn we er nog niet. Het debuut van The Maureens heeft immers ook wel wat van de platen van Big Star en Teenage Fanclub en in een aantal tracks hoor ik ook wel wat van het inmiddels ook al legendarische debuut van The La’s. Na het noemen van zoveel grote namen kan het debuut van The Maureens eigenlijk alleen maar tegenvallen, maar de plaat doet dat niet. Wat zeker helpt is dat de leden van de band hun sporen in de muziek inmiddels ruimschoots verdiend hebben. The Maureens bouwt voort op de muzikale verdiensten van onder andere Silence Is Sexy (8 jaar geleden nog winnaar van de Grote Prijs van Nederland) en Brown Feather Sparrow (een paar jaar later in de finale van diezelfde Grote Prijs van Nederland) en dat hoor je. Het debuut van The Maureens laat zes gelouterde muzikanten horen, die hun klassiekers kennen. Hiernaast nemen de leden van de band ook allemaal hun eigen muzikale bagage mee, wat het geluid van de band veelkleurig en divers maakt. Het debuut van The Maureens is hierdoor veel meer dan aangename maar verder niet heel urgente of opzienbarende retro-pop. De plaat bevat een flinke serie vrijwel onweerstaanbare popsongs, die ook nog eens perfect en met heel veel energie en plezier worden uitgevoerd. Het debuut van The Maureens is een plaat waarvan je alleen maar heel erg vrolijk kunt worden, maar het is ook een plaat die prikkelt en verrast. Na de eerste noten was ik een aantal weken geleden direct verkocht, maar een paar weken later vind ik het debuut van The Maureens nog veel leuker, interessanter en onweerstaanbaarder. Het lijkt misschien makkelijk om voort te bouwen op de muziek van de grote bands die ik hierboven heb genoemd, maar ga er maar aan staan. In de meeste gevallen verlang je vrijwel onmiddellijk naar de originelen en speelt de nieuwe band een kansloze wedstrijd. Het is anders bij The Maureens. Wanneer je het debuut van de band uit Utrecht eenmaal hebt gehoord wil je alleen maar veel meer. Laat de herfst en winter maar komen; met het debuut van The Maureens in huis blijft het nog maanden zomer. Hierna begint ook buiten de lente weer en ligt een perfecte soundtrack klaar. Erwin Zijleman