The Milk is een Britse band die een jaar of drie geleden debuteerde met het heel aardige Tales From The Thames Delta. Op dit debuut klonk The Milk niet erg Brits en dat is op de nieuwe plaat van de band, Favourite Worry, niet anders.
Ook op haar nieuwe plaat gaat The Milk immers aan de haal met Amerikaans klinkende soul. Het is 70s soul die herinnert aan de hoogtijdagen van Stax, aan de platen van Bill Withers en zeker ook aan de muziek van The Isley Brothers. Daarmee ligt de lat direct griezelig hoog, maar The Milk kan het aan.
Favourite Worry is een zwoele en broeierige plaat vol tijdloze soulmuziek. De band speelt heerlijk ingetogen en bijzonder smaakvol, terwijl de mooie en soulvolle vocalen naar nog grotere hoogten worden gestuwd door fraaie harmonieën.
Favourite Worry lijkt zo weggelopen uit de jaren 70 en doet niet onder voor de betere platen die destijds in het genre werden afgeleverd. In muzikaal en vocaal opzicht klopt alles, maar The Milk durft ook te verrassen en weet boven alles te ontroeren met soulmuziek die uit het hart komt.
De plaat klinkt ook nog eens fantastisch, wat de verdienste is van producer Paul Butler. Butler laat The Milk zeer ingetogen spelen en benadrukt de subtiele accenten in de muziek van de band, waardoor The Milk ver verwijderd blijft van de schreeuwerige en overvol klinkende soulmuziek die tegenwoordig het genre domineert.
Luister naar de prachtige gitaarlijnen die af en toe op de voorgrond treden, naar de subtiele blazers, strijkers en pianolijnen, naar de fantastische ritmesectie en naar de geweldige zang; dit alles gegoten in werkelijk geweldige songs. Favourite Worry van The Milk is drie kwartier lang intens genieten van soulmuziek zoals die tegenwoordig helaas veel te weinig wordt gemaakt. Wat een pure klasse, wat een heerlijke plaat. Erwin Zijleman
