De Amerikaanse singer-songwriter Noam Weinstein trok in 1999 van Boston naar New York en sloot zich aan bij de Greenwich Village songwriting community van dat moment (die heel wat minder bekend is geworden dan de legendarische groep singer-songwriters die gedurende de jaren 60 opereerde vanuit deze inmiddels zeer hippe wijk). 17 jaar later heeft hij een handvol platen op zijn naam staan, maar het eerder dit jaar verschenen On Waves is mijn eerste kennismaking met het werk van Noam Weinstein.
On Waves werd gemaakt in een periode vol heftige emoties, waarin Noam Weinstein’s moeder overleed, maar waarin hij ook vader werd. Het zijn emoties die aan bod komen op de bijna 55 minuten durende en maar liefst 15 tracks tellende plaat.
On Waves is zeker geen verstilde singer-songwriter plaat vol leed, maar een verrassend vol en ook verrassend tijdloos klinkende plaat vol memorabele popsongs. Noam Weinstein heeft niet beknibbeld op de muzikanten die mochten bijdragen aan zijn plaat, waardoor zelfs een blazerssectie mocht aanschuiven.
Deze blazerssectie geeft de songs van de Amerikaan iets zwoels, lichtvoetigs en toegankelijks, maar dat is zeker niet de enige kant van Noam Weinstein. Waar de muziek op On Waves af en toe opschuift richting het beste van Hall & Oates, herinneren de vocalen en de songs aan de grote singer-songwriters uit de jaren 70 (ik hoor op een of andere manier van John Lennon).
In een deel van de songs op On Waves domineert de singer-songwriter pop van weleer, maar Noam Weinstein kan ook uitstekend uit de voeten in meer ingetogen en direct ook meer roots georiënteerde songs. Hier en daar doet het me denken aan Elvis Costello, maar dan wel een Elvis Costello die de punky attitude aan zich voorbij heeft laten gaan en vasthoudt aan de overvloed van de vroege jaren 70.
Het zijn de vol klinkende songs die direct overtuigen, maar de ingetogen en over het algemeen melancholische songs maken uiteindelijk de meeste indruk. Het is knap hoe Noam Weinstein muziek maakt die herinnert aan het verleden, zonder dat je makkelijk kunt aanwijzen wat nu precies is geïnspireerd door muziek van weleer.
On Waves zal liefhebbers van tijdloze singer-songwriter muziek vrij makkelijk verleiden, maar het is ook een plaat waarvan je moet leren houden. Ik vond het direct bij eerste beluistering een aangename plaat, maar vond het ook een plaat die redelijk snel vervloog. Pas na herhaalde beluistering bleven de mooie popliedjes van Noam Weinstein hangen, waarna ze een voor een dierbaar werden.
Noam Weinstein opereerde bijna twee decennia in de anonimiteit, maar mag daar met deze uitstekende plaat best eens uit komen. Erwin Zijleman
On Waves van Noam Weinstein ligt nog niet in Nederland in de winkel, maar kan worden verkregen via iTunes (zie de link hieronder). Een fysiek exemplaar kan worden verkregen via http://www.enoam.com/capitalism.