Ik zal nog steeds niet snel een jazzplaat opzetten, maar mijn allergie voor het genre is met het verstrijken van de jaren wel verdwenen. Zo heel af en toe heb ik zelfs zin in jazzy klanken, maar vanwege mijn onbekendheid met het genre weet ik meestal niet waar ik moet beginnen.
Beyond Now van Donny McCaslin ben ik dan ook niet gaan beluisteren omdat de saxofonist en zijn band moeten worden gerekend tot de beste jazzmuzikanten van het moment, maar omdat de muzikanten uit New York schitterden op Bowie’s Blackstar.
Het meewerken aan de zwanenzang van David Bowie heeft zeker zijn sporen nagelaten op Beyond Now van Donny McCaslin en dat blijkt niet alleen uit het feit dat er twee Bowie songs op de plaat staan. Donny McCaslin’s versies van A Small Plot of Land (van het onderschatte Outside) en Warszawa (van het briljante Low) zijn een prachtig eerbetoon aan de muzikant die ons precies een jaar geleden verraste met een prachtplaat en iets later schokte met zijn dood, maar ook op de rest van de plaat waart de geest van David Bowie rond.
Beyond Now moet het uiteraard doen zonder de geweldige vocalen van David Bowie, maar in muzikaal opzicht laat de nieuwe plaat van Donny McCaslin volop raakvlakken horen met de muziek op Blackstar. Natuurlijk is er nog meer ruimte voor experiment, maar het is experiment dat zich zeker niet tot de jazz beperkt. Saxofonist Donny McCaslin en zijn bandleden drummer Mark Guiliana, bassist Tim Lefebvre en toetsenist Jason Lindner, overigens allemaal te horen op Blackstar, kunnen heerlijk losgaan in de jazz, maar verrijken hun muziek met allerlei uitstapjes buiten de gebaande paden en flink wat elektronica. Het maakt van Beyond Now een buitengewoon fascinerende plaat, die ook door muziekliefhebbers die niet gek zijn op pure jazz zeer gewaardeerd kan worden.
Een aantal tracks ligt zo dicht tegen de muziek op Blackstar aan dat het bijna wachten is op de wederopstanding van de stem die de popmuziek zoveel kleur heeft gegeven, maar deze blijft uiteraard uit. Er valt echter meer dan genoeg te genieten.
Het saxofoonspel van Donny McCaslin is dynamisch, temperamentvol en onnavolgbaar, de ritmesectie zorgt voor geweldige ritmes en fascinerende tempoversnellingen en de keyboards van Jason Lindner zorgen voor een geluid dat zich ver buiten de vaste kaders van de jazz beweegt.
Waar Bowie op Blackstar Donny McCaslin en zijn medemuzikanten redelijk in het gareel hield, mogen ze op Beyond Now los gaan, waarbij ook de gastbijdrage van gitarist Nate Wood niet onvermeld mag blijven. Het mooie is dat het nergens ontaard in doelloos gefreak, waar de jazz in mijn beleving (of mijn beperkte verstand van jazz) het patent op heeft.
Het levert een bijzonder fascinerende en bij vlagen bloedstollend mooie plaat op, die de beslissing van David Bowie om voor zijn zwanenzang te kiezen voor deze muzikanten een hele begrijpelijke beslissing maakt. Het is jammer dat de samenwerking tussen Bowie en deze band beperkt bleef tot één plaat, maar ook zonder Bowie maakt Donny McCaslin muziek die het absoluut verdient om gehoord te worden. Ik laat Beyond Now in ieder geval niet meer los. Erwin Zijleman