Vandaag blik ik voor de laatste keer terug op de vele jaarlijstjes die ik de afgelopen weken heb uitgeplozen en ik heb de meest intrigerende plaat die ik in deze jaarlijstjes ben tegengekomen voor het laatst bewaard. Esben & The Witch, want dat is de band die verantwoordelijk is voor deze plaat, is tot dusver steeds aan mijn aandacht ontsnapt, waardoor ik eind vorig jaar ook hun vierde plaat Older Terrors heb gemist.
Older Terrors is een buitengewoon ambitieuze plaat, want Esben & The Witch heeft voor de luisteraar slechts vier tracks in petto. Het zijn tracks die allemaal ruim tien minuten duren en wat gebeurt er veel in de ruim 45 minuten muziek op Older Terrors.
Esben & The Witch is een trio uit het Britse Brighton, dat vertrouwd op de drie-eenheid bas-gitaar-drums, al voegt de drummer van de band ook nog wel wat elektronica toe. In de muziek van de band staat de geweldige stem van zangeres Rachel Davies centraal. Het is een stem die in meerdere genres uit de voeten kan en van dat wapen maakt Esben & The Witch dankbaar gebruik. Esben & The Witch schiet op Older Terrors heen en weer tussen meerdere genres, waarvan folk, metal, progrock, shoegaze en new wave de belangrijkste zijn.
Older Terrors is niet alleen een plaat die makkelijk varieert tussen nogal uiteenlopende genres, maar is ook een plaat die bijna naadloos kan schakelen tussen bijna minimalistische en verstilde passages en een enorme bak gitaargeweld. Het zorgt er voor dat Older Terrors overloopt van dynamiek, waardoor je je in tracks van meer dan tien minuten geen seconde hoeft te vervelen.
Het in Berlijn opgenomen Older Terrors is een plaat die je langzaam meesleept met atmosferische passages en vervolgens meedogenloos opslokt met stevige riffs die kunnen ontaarden in bijna apocalyptische klanken.
Het sterkste wapen van Esben & The Witch is wat mij betreft de geweldige stem van Rachel Davies, die kan ontroeren als een folkie, maar ook kan uithalen als een gothic prinses (waarbij ze in beide uitersten raakt aan de al even bijzondere stem van Chelsea Wolfe), maar ook in muzikaal opzicht gebeurt er van alles.
Het gitaarwerk op de plaat is dik in orde, maar ook de ritmesectie is van groot belang in de stuwende muziek op Older Terrors. Esben & The Witch maakt op Older Terrors muziek die het daglicht nauwelijks kan verdragen. De aardedonkere en vaak dreigende klanken nemen je mee naar een wereld die alleen bestaat in sprookjesboeken en het zijn niet de sprookjesboeken die geschikt zijn voor de tere kinderziel.
Older Terrors is aan de ene kant donker en dreigend, maar bevat ook talloze passages van een bijna onwerkelijke schoonheid en tederheid. Het zorgt er voor dat de vierde plaat van Esben & The Witch bij iedere luisterbeurt weer evenveel intrigeert als bij de ontdekking die zo hard aankomt en dat is een effect dat maar weinig bands weten te realiseren (Swans kan het ook heel goed).
Het knapste vind ik dat de Britse band met beperkte middelen een geluid neer kan zetten dat zwaar hypnotiseert of juist alles in de omgeving platwalst. Zeker wanneer je wordt meegezogen in de duistere wereld van Older Terrors is het een plaat die van alles met je doet. Het ene moment zit je nog rustig thuis op de bank, het volgende moment moet je vluchten voor duistere wezens die niet het beste met je voor hebben.
Het is razendknap als een band dit voor elkaar krijgt met haar muziek, waardoor ik alleen maar kan concluderen dat de 1 of 2 personen die deze plaat hoog in hun jaarlijstje hadden gezet gelijk hadden. Vanaf vandaag stapelen de 2017 releases zich al weer op, maar deze bijzondere plaat uit 2016 moet iedereen gehoord hebben. Waanzinnige plaat. Erwin Zijleman