Op haar debuut hoorde ik twee jaar geleden hooguit wat aardige dingen, maar wat heeft AVEC nu een goede plaat gemaakt. De Oostenrijkse singer-songwriter zingt opeens fantastisch en verrast niet alleen met popliedjes vol melancholie, maar ook met heerlijk zonnige popliedjes en met popliedjes vol avontuur en verrassing. Het zijn popliedjes die direct memorabel klinken en een flinke boost krijgen door de geweldige productie van de Ier Tommy McLaughlin, die prachtig werk heeft afgeleverd. En Heaven/Hell wordt echt alleen maar mooier en indrukwekkender.
Het is al heel lang stil rond het alter ego van Anja Plaschg (naar verluid verschijnt later dit jaar dan eindelijk een nieuwe plaat na een aantal jaren die werden gevuld met acteerwerk), dus er is ruimte voor ander Oostenrijks talent.
De leegte die Soap & Skin is achtergelaten wordt deels opgevuld door AVEC. Het alter ego van de 23 jaar oude Miriam Hufnagl debuteerde twee jaar geleden met een ingetogen plaat vol melancholie. Misschien nog niet zo donker als de muziek van haar landgenote Soap & Skin, maar dat AVEC het leven niet door een roze bril bekijkt werd snel duidelijk.
Het debuut van de Oostenrijkse singer-songwriter viel me wel op door een bijzondere stem en een goed gevoel voor popliedjes die iets met je doen, maar uiteindelijk stak de plaat wat mij betreft niet voldoende boven het maaiveld uit. Het onlangs verschenen Heaven/Hell doet dat wel.
Ook op haar nieuwe plaat valt AVEC op met een bijzondere stem en maakt ze popliedjes vol gevoel en melancholie, maar dit keer is er meer. Veel meer. Openingstrack Love is vrijwel onmiddellijk een memorabel popliedje en het is er voor de afwisseling eens een om vrolijk van te worden. AVEC klonk op haar debuut nog wat meisjesachtig en onvast, maar op Heaven/Hell is de Oostenrijkse muzikante veel beter gaan zingen. Dit is gelukkig niet ten koste gegaan van het bijzondere geluid, waarmee Miriam Hufnagl aansluiting vindt bij soortgenoten als Birdy en Lorde.
Heaven/Hell opent zoals gezegd verrassend opgewerkt en de plaat bevat meer tracks die zonnestralen de ruimte geven. AVEC is haar melancholische inslag zeker niet kwijtgeraakt en contrasteert de zonnigere klanken vaak met wat donkere wolken in de expliciete teksten en in haar zang. De melancholie keert volledig terug in de uiterst ingetogen en meer folkie songs op de plaat. Ook bij beluistering van deze songs valt op dat de Oostenrijkse muzikanten beter is gaan zingen en dat haar songs dieper graven.
Heaven/Hell werd opgenomen in Ierland in de studio van Tommy McLaughlin, die de plaat ook produceerde. Het zei me niet direct iets, maar de Ier werkte in het verleden met onder andere Villagers, SOAK en Hannah Peel). Met de nieuwe plaat van AVEC heeft de Ierse producer een kunststukje afgeleverd. Alles klinkt even mooi en aanstekelijk, waarbij elektronica en organische klanken mooi samen vloeien, maar de muziek van AVEC klinkt ook avontuurlijk en sluit bovendien prachtig aan bij haar mooie stem.
Het heeft er voor gezorgd dat ik flink van deze plaat ben gaan houden en vooralsnog wordt Heaven/Hell me alleen maar dierbaarder. Echt veel te mooi en bijzonder om te laten liggen. En stop niet bij de misschien wel erg hitgevoelige openingstracks. Erwin Zijleman