Ik begon vrijwel blanco aan The Jester, maar toen de eerste luisterbeurt er op zat bleef mijn mond open staan van verbazing. Yorick van Norden imponeert op The Jester met een serie volstrekt tijdloze popliedjes vol echo’s uit het verleden, maar ook allerlei bruggetjes naar het heden. Het zijn popliedjes die de zon laten schijnen, maar het zijn ook popliedjes vol briljante vondsten en subtiele verwijzingen naar de allergrootsten uit de popmuziek. Op de eerste helft domineren de gitaren, de tweede helft is veel rijker georkestreerd, maar alles is even mooi en bijzonder. Een diepe buiging is op zijn plaats voor het razend knappe The Jester.
Yorick van Norden speelde hiervoor in de band The Hype, bracht een paar jaar geleden een goed ontvangen solodebuut uit en deed een tweetal zeer succesvolle theatershows met onder andere Anne Soldaat, Leo Blokhuis, Tim Knol en Janne Schra.
Het is me allemaal ontgaan, waardoor ik volledig blanco kon beginnen aan de tweede soloplaat van de muzikant uit Haarlem.
Stiekem ben ik natuurlijk ook wel even in het verleden van Yorick van Norden gedoken en kwam ik er achter dat in de genoemde theatershows vergeten helden en vergeten klassieke songs uit de jaren 60 en 70 centraal stonden. Bij beluistering van The Jester is onmiddellijk duidelijk dat Yorick van Norden veel heeft opgestoken van deze theatershows, want op zijn tweede plaat schrijft hij de tijdloze popliedjes vol invloeden uit het verre verleden gewoon zelf.
Laat The Jester uit de speakers komen en je wordt onmiddellijk een aantal decennia teruggeworpen in de tijd. Yorick van Norden maakte op jonge leeftijd kennis met de muziek van The Beatles en dat is duidelijk te horen op The Jester. Veel songs op de plaat maken geen geheim van een diepere bewondering voor het oeuvre van The Beatles, waarbij de songs van Paul McCartney een streepje voor lijken te hebben.
Het blijft echter niet bij invloeden van The Beatles alleen, want Yorick van Norden sleept er op The Jester van alles bij. The Jester klinkt vaak heerlijk psychedelisch, maar de plaat strooit ook driftig met heerlijk zonnige gitaarpop en heeft zich ook zeker laten inspireren door de klassiekers van The Beach Boys.
Het siert Yorick van Norden dat hij niet bij al het moois uit het verleden is blijven steken, maar ook eigentijdse invloeden heeft toegevoegd aan zijn muziek. Zeker wanneer de gitaren op hun zonnigst klinken en de melodieën honingzoet zijn, sluit de Haarlemse muzikant aan bij de serie briljante lenteplaten van zijn label Excelsior Recordings (Daryll-Ann, Johan), maar Yorick van Norden schrijft ook songs waar de broertjes Gallagher uit Manchester waarschijnlijk stikjaloers op zijn. The Jester bevat immers een aantal Beatlesque prachtsongs die Oasis graag gemaakt zou hebben in haar gloriejaren.
De twee plaatkanten van The Jester zijn behoorlijk verschillend. Waar de eerste plaatkant grossiert in zonnige gitaarpop, bevat de tweede plaatkant wat rijker georkestreerde songs. Het zijn songs vol strijkers die ook wat meer ingetogen klinken dan die op de eerste plaatkant, maar de briljante popliedjes blijven maar komen.
Ik raad absoluut aan om The Jester ook een paar keer met de koptelefoon te beluisteren, want dan pas hoor je hoe veel moois en bijzonders is verstopt in de productie en instrumentatie, waarbij steeds meer flarden uit een ver verleden opduiken, maar ook steeds meer van het talent van Yorick van Worden te horen is.
Excelsior had in het verleden het patent op platen die garant stonden voor een mooie lente en zomer. De release van The Jester komt wat dat betreft misschien op een vreemd moment, maar het feit dat de temperaturen de komende dagen weer oplopen tot zomerse waarden kan geen toeval zijn. Briljante plaat! Erwin Zijleman