Judy Blank debuteerde een jaar of vier geleden zeer verdienstelijk en trok vervolgens naar Nashville om de Amerikaanse countrymuziek op te snuiven en te omarmen. Met het in datzelfde Nashville opgenomen Morning Sun maakt Judy Blank de belofte van haar debuut meer dan waar. De met louter topmuzikanten opgenomen plaat imponeert van de eerste tot en met de laatste noot met fraaie klanken en werkelijk fantastische zang en doet geen moment onder voor het beste dat momenteel in het genre wordt gemaakt. Alle reden dus om heel trots te zijn op deze talentvolle Nederlandse muzikante.
Het leverde in 2014 een debuut op dat overliep van de belofte. Op When The Storm Hits verraste Judy Blank met subtiel en smaakvol ingekleurde popliedjes en met een stem die iets met je deed.
Na de release van haar debuut groeide Judy Blank’s liefde voor de Amerikaanse rootsmuziek en trok ze met enige regelmaat naar het diepe zuiden van de Verenigde Staten en met name naar Nashville, Tennessee. De hoofdstad van de Amerikaanse countrymuziek leverde haar niet alleen heel veel inspiratie op, maar bracht haar ook in contact met een aantal gelouterde muzikanten en met producer Chris Taylor, die eerder werkte met onder andere Miranda Lambert en The Wood Brothers.
Het heeft geresulteerd in een tweede plaat, die toch flink anders klinkt dan het zo veelbelovende debuut van vier jaar geleden. Judy Blank heeft haar piano en keyboards ingeruild voor een gitaar en heeft de pop ingewisseld voor de Amerikaanse rootsmuziek. Ik was vier jaar geleden best te spreken over het debuut van Judy Blank, maar de plaat sprong er wat mij betreft niet echt uit. Morning Sun doet dit wel. En hoe.
Met haar tweede plaat moet de Nederlandse singer-songwriter concurreren met een bijna eindeloze stroom van jong Amerikaans talent en een legioen aan gevestigde namen, maar wat mij betreft kan ze de concurrentie aan. Dat is deels de verdienste van producer Chris Taylor, die niet alleen precies weet hoe een goede Amerikaanse rootsplaat moet klinken, maar bovendien een aantal geweldige muzikanten heeft gerekruteerd voor Morning Sun.
Direct in de openingstrack is Morning Sun goed voor kippenvel. Een prachtige gitaarlijn krijgt gezelschap van wonderschone pedal steel klanken, waarna Judy Blank diepe indruk maakt met vocalen die van alles met je doen. Geweldig gitaarwerk, benevelende pedal steel klanken en een stem die je weet te raken zijn terugkerende elementen op de tweede plaat van Judy Blank en het zijn elementen die de plaat naar grote hoogten stuwen.
Morning Sun sluit aan op het beste dat momenteel in Nashville en omstreken wordt gemaakt, maar Judy Blank durft zich ook te onttrekken aan het strakke keurslijf van de Nashville scene In Mary Jane, de geweldige single die aan het album vooraf ging, is een bijna funky en later bluesy gitaarloopje te horen en zo duiken vaker accenten op die je niet verwacht, zoals broeierige songs die nog wat dieper het zuiden van de VS in trekken of net wat rauwere tracks die Nashville tijdelijk verruilen voor Austin.
Zeker in de meer ingetogen songs op de plaat maakt Judy Blank een onuitwisbare indruk. In deze songs is de instrumentatie sober maar bijzonder smaakvol en ligt de nadruk op de stem van Judy Blank. Het is een stem die ik vier jaar geleden bijzonder en bij vlagen erg mooi vond, maar wat de Nederlandse singer-songwriter op haar nieuwe plaat laat horen is van grote klasse. Judy Blank zingt niet alleen geweldig, maar ook nog eens met veel gevoel, waardoor haar songs diep onder de huid kruipen.
Ik heb momenteel stapels nieuwe Amerikaanse rootsplaten liggen, waaronder platen van muzikanten van naam en faam, maar die van Judy Blank is met afstand de beste. Morning Sun verdient daarom in Nederland, maar zeker ook in Nashville en omstreken alle aandacht. Wat een prachtplaat. Erwin Zijleman