Amber Arcades maakte twee jaar indruk met popliedjes vol invloeden en een zwak voor dreampop. Op European Heartbreak zet Annelotte de Graaf een aantal grote stappen. De instrumentatie, arrangementen en productie zijn prachtig, de zang nog een stuk beter dan op het debuut, maar het zijn de geweldige songs die de meeste indruk maken. Het zijn songs die zonnig en onbezorgd klinken, maar ondertussen drijven toch wat flink wat donkere wolken over. Weer een plaat van eigen bodem die de internationale concurrentie op indrukwekkende wijze het nakijken geeft.
Waar de Britse muziekpers superlatieven tekort kwam bij het recenseren van het debuut van Amber Arcades, waren we in Nederland wat gereserveerder. Het is de “doe nou maar gewoon, dan doe je al gek genoeg” cultuur waar Nederlandse muzikanten helaas net wat meer last van hebben dan hun buitenlandse collega’s. Ik vond Fading Lines echter een geweldige plaat en had dan ook hoge verwachtingen van de tweede plaat van Amber Arcades.
Annelotte de Graaf kon voor haar debuut een beroep doen op producer Ben Greenberg (Beach Fossils) en muzikanten uit de New Yorkse bands Real Estate en Quilt en ook voor haar tweede plaat heeft ze grote namen aan zich weten te binden. Chris Cohen (Deerhoof) tekende dit keer voor de productie, terwijl Trey Pollard (Natalie Prass, Bedouin) zorgde voor de zo karakteristieke arrangementen van blazers en strijkers uit de Spacebomb Studios van Matthew E. White.
Ik was zoals gezegd zeer te spreken over het debuut van Amber Arcades, maar European Heartbreak is nog veel beter. Fading Lines was al een veelzijdige plaat, maar op haar tweede album slaat Annelotte de Graaf nog flink wat andere wegen in. Ook European Heartbreak laat hier en daar flarden uit de dreampop horen, maar de Nederlandse muzikante betovert net zo makkelijk met honingzoete en rijk georkestreerde popliedjes zoals Belle And Sebastian ze in haar beste jaren maakte. Hier blijft het niet bij, want Amber Arcades kan ook uit de voeten met een vleugje roots of met volstrekt tijdloze popliedjes met een 60s of 70s feel. Omdat Amber Arcades alle invloeden fraai heeft geïntegreerd in een eigen geluid is de plaat zeker geen lappendeken.
Er is hoorbaar flink wat aandacht besteed aan de instrumentatie, arrangementen en productie. European Heartbreak klinkt niet alleen bijzonder lekker, maar valt ook op door vele subtiele accenten en verrassende wendingen, met de Spacebomb strijkers en blazers als kers op de taart. De al even aangename stem van Annelotte de Graaf voelt zich als een vis in het water in het warme en veelkleurige muzikale landschap op European Heartbreak en maakt veel meer indruk dan op het debuut. De zang op de plaat slaagt er bovendien makkelijk in om je te raken; zeker wanneer de melancholie tijdelijk de overhand heeft.
Het is al meer dan genoeg voor een goede plaat, maar European Heartbreak heeft nog veel meer te bieden. De songs van Amber Arcades zijn vergeleken met het debuut veel beter geworden. Het zijn songs die zich makkelijk opdringen en die iets herkenbaars of vanzelfsprekends hebben, maar op hetzelfde moment de fantasie maar blijven prikkelen. Het zijn songs waar je vrijwel onmiddellijk verliefd op wordt, maar het zijn ook songs die nog heel lang aan kracht winnen.
Tot slot maakt Annelotte de Graaf ook in tekstueel opzicht nog eens indruk. De popliedjes van Amber Arcades klinken zonnig en zorgeloos, maar snijden ondertussen onderwerpen als de vluchtelingencrisis, oprukkend populisme en de Brexit aan. Het laatste in het prachtige Goodnight Europe, dat behoort tot de mooiste popliedjes die ik dit jaar heb gehoord.
Mijn verwachtingen waren zoals gezegd hooggespannen, maar Amber Arcades maakt ze met speels gemak waar. European Heartbreak is een plaat om zielsveel van te houden. En hij wordt alleen maar beter. Erwin Zijleman
De nieuwe plaat van Amber Arcades is met een aantal bijzondere extra's verkrijgbaar via de eigen webshop: https://shop.amberarcades.net.