Sinds de trieste dood van Prince wordt er volop gespeculeerd over al het moois dat uit de kluizen van de Paisley Park Studios moet gaan komen. Vooralsnog valt de oogst helaas erg tegen, maar de eerste worp uit de archieven is een bijzondere. Prince zit achter de piano en is gewoon lekker aan het spelen. Af en toe komt er een flard van een hit voorbij, maar het genie uit Minneapolis neemt ook de tijd voor lange improvisaties. Het is er wat mij betreft een voor de echte fans en die zullen blij zijn met deze release. Een mooi en bijzonder inkijkje in het muzikale leven van een van de grootheden uit de geschiedenis van de popmuziek.
Na de aanslagen in Parijs van 15 november ging er voorlopig een streep door de Europese tak van de tour en vertrok Prince naar Australië. In 2016 volgden nog een aantal Amerikaanse optredens, de laatste precies een week voor zijn trieste dood. In Europa moesten we het doen met een enkel filmpje dat aan de strenge controles van het Prince management wist te ontsnappen, maar heel lang waren deze filmpjes niet te zien.
Een paar maanden geleden werd de release van Piano & A Microphone aangekondigd, later omgedoopt tot Piano & A Microphone 1983. Een enigszins misleidende titel, want met de allerlaatste tour van Prince heeft het natuurlijk niets te maken. Piano & A Microphone 1983 bestaat uit opnames die in 1983 op een cassettebandje terecht kwamen. Waarschijnlijk nooit bedoeld om nog eens officieel uitgebracht te worden, maar vanwege de link met de allerlaatste concerten van een van de beste performers aller tijden waren de vergeten opnames van Prince achter zijn piano opeens waardevol.
Maakt dit Piano & A Microphone ook een interessante release? Het is lastig om hier een goed antwoord op te geven. Bij een breed publiek zal deze plaat waarschijnlijk niet aanslaan en de echte fans hadden een deel van de opnames al lang in huis. Blijft de Prince fan zonder verzamelwoede over en tot deze groep reken ik mezelf.
Ik heb Piano & A Microphone 1983 inmiddels een aantal keren beluisterd en vind het absoluut een fascinerende plaat. Op hetzelfde moment is het een plaat die ik waarschijnlijk niet heel veel ga beluisteren. Een groot deel van Piano & A Microphone 1983 bestaat uit lange piano improvisaties en klinken als een jamsessie. Prince speelt verrassend jazzy en voegt hier en daar wat vocalen toe, die weer verrassend soulvol klinken.
Zowel het pianospel als de vocalen klinken ondanks de matige geluidskwaliteit geweldig, maar ik hoor persoonlijk toch net wat liever de geniale popliedjes van het genie uit Minneapolis. Tegenover de lange improvisaties staan wat flarden van hits. Een minuutje Purple Rain, twee minuutjes Strange Relationship; het valt wat uit de toon tussen de lange improvisaties.
Toen ik Piano & A Microphone 1983 wat op de achtergrond liet voortkabbelen vond ik het maar een hoop gepiel, maar als je met wat meer aandacht luistert, is het toch weer genieten van Prince. De man stond in 1983 nog aan het begin van zijn carrière, maar het talent druipt er van af.
Het blijft doodzonde dat de Piano & A Microphone tour Europa nooit heeft gehaald en deze plaat maakt dat niet helemaal of zelfs helemaal niet goed. Met een beetje fantasie kun je echter wel bedenken hoe het geklonken zou hebben in 2015, wat een extra dimensie toevoegt aan deze ruwe demo’s uit de kluizen van de Paisley Park Studios. En nu snel een mooie release van een van zijn allerlaatste concerten, want ook daar moet flink wat materiaal van zijn. Open de kluizen van de Paisley Park Studios. Erwin Zijleman