31 januari 2019

Pavo Pavo - Mystery Hour

Mystery Hour van Pavo Pavo staat zo bol van de verrassende wendingen dat het je soms duizelt, maar uiteindelijk overtuigt deze plaat verassend makkelijk
Het debuut van de Amerikaanse band Pavo Pavo wist me ruim twee jaar geleden onvoldoende te boeien. Mooie en dromerige klanken en veel invloeden, maar uiteindelijk hield het de aandacht niet vast. De tweede plaat van de band uit Brooklyn doet dat wel, en hoe. Mystery Hour roept associaties op met steeds andere flarden uit een aantal decennia popmuziek en integreert al dat moois in een even ongrijpbaar als eigen geluid. De ene keer valt het een op, de andere keer het ander, maar de muziek van Pavo Pavo is altijd mooi en avontuurlijk. De perfecte plaat om je mee op te sluiten op een regenachtige dag en iedere keer dat je de plaat hoort is hij mooier en bijzonderder.


Narrator In The Breakers, het in 2016 verschenen debuut van de uit Brooklyn, New York, afkomstige band Pavo Pavo, heb ik in de winter van 2016 flink wat kansen gegeven, maar het overtuigde me op een of andere manier toch net niet genoeg. 

Achteraf bezien is dat best gek, want toen ik het debuut van de Amerikaanse band er deze week nog eens bij pakte, vond ik de dromerige en psychedelische klanken van Pavo Pavo wel direct mooi. Reden om lang te treuren is er echter niet, want de deze week verschenen tweede plaat van de band uit Brooklyn is mooier en uiteindelijk ook beter. 

Pavo Pavo zag de afgelopen twee jaar nogal wat bandleden vertrekken, maar de spil van de band is met multi-instrumentalist Oliver Hill en zangeres Eliza Bagg nog intact. 

Direct wanneer de eerste noten van Mystery Hour uit de speakers komen, is duidelijk dat Pavo Pavo vast heeft gehouden aan een vol en groots geluid. In de openingstrack doemen flarden van Mercury Rev en The Flaming Lips op en dat is vergelijkingsmateriaal dat vaker bruikbaar is bij beluistering van de tweede plaat van de Amerikaanse band. 

Zeker wanneer Eliza Bagg de lead-vocalen voor haar rekening neemt, staat het geluid van Pavo Pavo ook bol van invloeden uit de dreampop en de electropop, terwijl de songs met een hoofdrol voor Oliver Hill juist meer de kant van de 80s synthpop op gaan. 

Ik heb in de eerste zinnen van deze recensie al flink wat namen en genres genoemd, maar het is slechts het topje van de ijsberg. Pavo Pavo maakt op Mystery Hour immers ook suikerzoete indiepop, lijkt in de orkestraties hier en daar goed te hebben geluisterd naar Electric Light Orchestra, heeft in de koortjes soms iets van de Beach Boys, is ook niet vies van Beatlesque melodieĆ«n en refreinen en lijkt ook voor de instrumentatie hier en daar goed geluisterd te hebben naar de Fab Four. 

Op basis van alle namen en genres klinkt Mystery Hour van Pavo Pavo misschien een allegaartje of een vat vol tegenstrijdigheden, maar beide typeringen zijn uiteindelijk niet van toepassing op de muziek van de band uit Brooklyn. Oliver Hill en Eliza Bagg smeden alle bijzondere invloeden immers aan elkaar in songs met een eigen geluid, dat ik op het moment alleen maar het Pavo Pavo geluid kan noemen. 

Dromerige en atmosferische soundscapes houden nooit lang aan en transformeren langzaam maar zeker in aantrekkelijke popliedjes met een kop en een staart. Tussen deze kop en staart is van alles mogelijk. Pavo Pavo klinkt het ene moment aanstekelijk en toegankelijk, maar kan het volgende moment vol kiezen voor experiment. Het variĆ«ren met mannen en vrouwenstemmen zorgt voor nog wat meer variatie op een plaat die aan van alles en nog wat doet denken, maar uiteindelijk nergens op lijkt. 

Pavo Pavo is zo dromerig als Mercury Rev en Beach House, maar is ook zo zoet als Belle & Sebastian, zo avontuurlijk als The Flaming Lips of Grizzly Bear en bij vlagen zo heerlijk onderkoeld als Mazzy Star, The Sundays of Lush. Het is allemaal vergelijkingsmateriaal dat maar voor flarden van de songs op Mystery Hour relevant is en voor de andere flarden kun je er nog lange lijsten met namen bij slepen. 

De tweede plaat van Pavo Pavo zet je hierdoor talloze keren op het verkeerde been, maar zorgt er ook voor dat je na meerdere keren horen nog nieuwe dingen en nieuwe invloeden hoort.  Waar bij de eerste plaat van de band uit Brooklyn de aandacht na een tijdje verslapte, houdt Mystery Hour mij 11 songs en bijna 35 minuten lang op het puntje van de stoel. Hierna kun je de plaat direct weer uit de speakers laten komen, want geen enkele luisterbeurt is hetzelfde. 

In een week met stapels interessante releases zal het Pavo Pavo niet meevallen om aandacht te trekken met haar tweede plaat, maar Mystery Hour verdient deze aandacht absoluut. Erwin Zijleman

De muziek van Pavo Pavo is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://pavopavo.bandcamp.com/album/mystery-hour.