De release van de laatste plaat van Vanessa Paradis kreeg ruim een maand geleden in Nederland helaas weinig aandacht, maar het is een prima plaat. Vanessa Paradis kiest op Les Sources weer voor het Frans, maar laat zich in muzikaal opzicht stevig beïnvloeden door zwoele en broeierige pop uit met name de Verenigde Staten. De productie van Paul Butler (The Bees) klinkt warm en gloedvol, waarna Vanessa Paradis met zwoele en verleidelijke vocalen nog wat extra zonnestralen toevoegt aan het uitstekende Les Sources, dat de lente en de zomer wat eerder dan gebruikelijk in huis haalt.
Deze komt van een muzikante van naam en faam, want zo mogen we Vanessa Paradis inmiddels toch wel noemen. De Française brak aan het eind van de jaren 80 door als tiener met de hit Joe Le Taxi, koos aan het begin van de jaren 90 aan de hand van Lenny Kravitz voor het Engels (Be My Baby), maar koos uiteindelijk toch weer vooral voor het Frans. Divinidylle uit 2007 was een jaarlijstjesplaat en hetzelfde gold voor het in 2013 verschenen en toch weer deels Engelstalige Love Songs.
De afgelopen jaren was het wat stil rond Vanessa Paradis, als was de Française wel op het witte doek te zien met haar dochter Lily-Rose Depp, die overduidelijk de looks van haar moeder heeft geërfd. Eind vorig jaar verscheen echter ook weer een nieuw album van de tegenwoordig weer in Parijs woonachtige Vanessa Paradis.
Les Sources werd opgenomen in Los Angeles samen met producer Paul Butler, die we ook kennen als de voorman van de Britse band The Bees. Ondanks de keuze voor een Amerikaanse studio en een Britse producer is Les Sources een bijna volledig Franstalige plaat geworden (een van de songs is in het Italiaans).
Vanessa Paradis ging de afgelopen jaren door een aantal dalen en zag haar relaties met Johnny Depp en Benjamin Biolay stranden, maar ze vond ook nieuw liefdesgeluk bij schrijver en regisseur Samuel Benchetrit, die de meeste teksten voor de songs op Les Sources schreef. Samuel Benchetrit heeft kennelijk nog volop vlinders in de buik, want Les Sources is een verrassend zonnig en opgewekt klinkende plaat.
De teksten zijn misschien in het Frans, maar in muzikaal opzicht heeft Vanessa Paradis zich vooral laten beïnvloeden door Britse en Amerikaanse popmuziek, met een voorliefde voor de jaren 60 en 70. Het levert een tijdloos en bijzonder aangenaam popalbum op.
Vanessa Paradis voorziet de vooral zonnig klinkende songs op de plaat van mooie vocalen (het meisjesachtige is nu wel grotendeels uit haar stem verdwenen), terwijl producer Paul Butler tekent voor de mooie arrangementen van blazers en met name strijkers. Zeker in de wat meer uptempo songs op Les Sources gaat Vanessa Paradis vol voor de pop, maar wanneer ze gas terugneemt en ze vooral moet vertrouwen op haar stem, klinken ook de nodige echo’s uit de Franse popmuziek en de Franse chansons door en er is er ook ruimte voor invloeden uit de jazz en de bossa nova.
Dankzij alle zonnestralen, de mooie productie en de vele flirts met zomerse klanken, is Les Sources een bijzonder aangename plaat, maar Vanessa Paradis staat ook dit keer garant voor kwaliteit. De release van Les Sources kreeg in Nederland in november helaas nauwelijks aandacht, maar deze plaat verdient absoluut een kans, zeker bij muziekliefhebbers met een al dan niet stiekeme liefde voor zwoele Franse pop. Erwin Zijleman