Carousel van de Texaanse singer-songwriter Carson McHone verscheen in de Verenigde Staten een paar maanden geleden en werd daar zeer warm onthaald. Nu is Nederland aan de beurt en ook hier verdient de jonge Carson McHone alle aandacht. Met Carousel heeft ze immers een rootsplaat afgeleverd die je in vuur en vlam zet door alle passie en doorleving, door de geweldige instrumentatie, door de uitstekende songs en vooral door de geweldige stem van de Amerikaanse singer-songwriter, die is gezegend met een bijzonder fraaie snik. Het jaar is net begonnen, maar dit is een Amerikaanse rootsplaat die de lat direct bijzonder hoog legt.
Dat is inmiddels gebeurd en dat werd tijd ook. Carson McHone debuteerde in 2015 met het uitstekende Goodluck Man, werd in de Verenigde Staten al in 2017 geschaard onder de grote beloften binnen de Amerikaanse rootsmuziek en Carousel haalde daar een maand geleden bovendien flink wat jaarlijstjes waarin het genre centraal staat.
Dat is zeker niet overdreven, want Carousel is echt een geweldige rootsplaat. Carson McHone is ondanks jaren ervaring in de muziek pas een jonge twintiger, maar levert met Carousel een verrassend volwassen en verrassend doorleefde plaat af.
In de teksten maakt Carson McHone geen geheim van haar mislukkingen in de liefde en met de problemen die ze tegenkwam toen ze zich als tiener probeerde staande te houden in de rauwe muziekscene, maar in haar toon hoor je dat de jonge Texaanse singer-songwriter inmiddels een sterke jonge vrouw is, die precies weet wat ze wil. Het voorziet Carousel van kracht en die kracht wordt verder versterkt door de werkelijk geweldige stem van Carson McHone.
De jonge Amerikaanse heeft een heerlijke snik in haar stem, wat het geweldig doet in de door country gedomineerde muziek die ze maakt op Carousel. Het doet me af en toe wel wat denken aan de stem van Jewel, maar Carson McHone herinnert ook aan de groten uit de countrymuziek, onder wie Patty Griffin en Lucinda Williams, en doet ook wel wat denken aan haar minder bekende stadgenoot Amanda Pearcy.
Carousel was vast een hele andere plaat geworden wanneer Carson McHone niet uit Austin, Texas, maar uit Nashville, Tennessee, was gekomen. Carousel, dat overigens wel in Nashville werd opgenomen, citeert nadrukkelijk uit de archieven van de country, maar klinkt niet zo gepolijst als de meeste platen uit Nashville. De gitaren mogen af en toe lekker los gaan en het tempo wordt hier en daar flink opgeschroefd, waardoor er veel vaart in de plaat zit. Verder verrijkt de jonge Amerikaanse haar country met hier en daar een wals en wat honky tonk, waardoor Carousel zowel alternatief als oorspronkelijk klinkt.
Op Carousel werkt Carson McHone met de ervaren producer Mike McCarthy, die eerder werkte met onder andere Patty Griffin, Heartless Bastards en Lee Ann Womack. De ervaren producer was zo gecharmeerd van het debuut van een toen nog piepjonge Carson McHone dat hij haar wist te overtuigen om een aantal van de songs van het debuut een nieuwe kans te geven. De songs die Carson McHone als puber schreef misstaan zeker niet tussen de veel nieuwere songs, die laten horen dat de Texaanse muzikante een zeer getalenteerd songwriter is.
Mike McCarthy heeft de uitstekende songs op de plaat voorzien van een warm en gloedvol geluid, waarin gitaren fraai samenvloeien met violen en de pedaal steel. Het is een warm, maar ook wat weemoedig geluid en dit past uitstekend bij de geweldige stem van Carson McHone, zeker wanneer ze haar geweldige snik uitbuit. Direct bij eerste beluistering was ik diep onder de indruk, maar inmiddels is Carousel van Carson McHone een rootsplaat die ik koester als een van de beste van de laatste tijd. Erwin Zijleman