Blood lag bij mij vele maanden op de stapel onder het kopje R&B, maar toen het album er eenmaal af was, was ik vrijwel onmiddellijk diep onder de indruk van het debuut van Kelsey Lu. De muzikante uit New York combineert op Blood een veelheid aan stijlen en invloeden, wat een album oplevert dat geen moment in een hokje is te duwen. Op Blood hoor je R&B, folk, avant-garde, ambient, elektronica en nog veel meer. Alles vloeit prachtig in elkaar over op een album dat dromerig en beeldend is. De instrumentatie is prachtig, maar de stem van Kelsey Lu is minstens net zo mooi en betovert 45 minuten lang. Prachtdebuut.
Kelsey Lu groeide op in een streng religieus gezien, dat ze uiteindelijk ontvluchtte om zich op te laten leiden tot klassiek celliste in Los Angeles. Vervolgens vertrok de jonge singer-songwriter naar New York om zich op de popmuziek te storten. Haar cello spel was te horen in de muziek van onder andere Solange, Sampha, Florence Welch, Rihanna en Lady Gaga en eerder dit jaar verscheen dus ook nog Blood.
Blood van Kelsey Lu is een vat vol tegenstrijdigheden. Aan de ene kant is er het cello spel van de Amerikaanse muzikante, dat Blood de kant van de chamber pop op stuurt. Aan de andere kant laat Kelsey Lu invloeden uit onder andere de folk, R&B, hiphop, avant garde, ambient en elektronica horen op haar album. Blood werd door dit vat vol tegenstrijdigheden onder andere omschreven als Solange met een cello of als avant-gardistische disco, maar ook die omschrijvingen dekken de lading maar ten dele.
De muziek van de muzikante uit New York is soms stemmig en sferisch, maar wanneer invloeden uit de R&B tijdelijk aan terrein winnen en fraai beats hun intrede doen, klinkt Blood ook verrassend toegankelijk en zelfs hitgevoelig.
De stem van Kelsey Lu is al net zo veelzijdig als het instrumentarium op Blood. Ze kan prachtig zweverig of zelfs bijna pastoraal zingen, maar kan met haar soulvolle strot ook de concurrentie met de pop- en R&B prinsessen van het moment aan. Blood slingert je 45 minuten heen en weer tussen uitersten, maar na enige gewenning kun je alleen maar concluderen dat alles dat Kelsey Lu doet van een bijzondere schoonheid is.
Klassieke cello klanken vloeien prachtig samen met folky akoestische gitaren, maar Kelsey Lu is ook niet bang voor flink wat elektronica in haar muziek. Het zorgt zoals gezegd voor muziek die lastig te plaatsen is, maar op een of andere manier vloeien de uitersten op het album bijna naadloos in elkaar over en vormen alle uitersten een organisch en dromerig geheel.
Tussen alle uitersten is het bovendien lastig kiezen. Kelsey Lu imponeert met beeldende en klassiek aandoende klanken, is een fascinerend folkie, maar maakt ook R&B waar de groten in het genre een moord voor zouden doen. De jonge Amerikaanse zoekt ook nog eens nadrukkelijk het experiment, maakt angstaanjagend mooie muziek die het uitstekend doet bij een film of tv-serie van David Lynch, sleept je zomaar de dansvloer op (met de eerder genoemde avant-gardistische disco) en vergrijpt zich ook nog eens op bijzonder fraaie wijze aan 10cc’s I’m Not In Love, dat van heel veel extra bezwering wordt voorzien.
Iedere keer als ik naar Kelsey Lu’s Blood luister hoor ik nieuwe dingen en iedere keer ben ik weer wat meer onder de indruk van de betoverend mooie klanken, de prachtige zang en de vele verrassende wendingen op het album. Kelsey Lu kon in het voorjaar rekenen op een aantal vijfsterren recensies, maar haar album lijkt vergeten in de jaarlijstjes. Als ik dit album eerder had opgepikt had het album mijn jaarlijstje zeker gehaald. Erwin Zijleman