Het aantal nieuwe releases is deze week zeer beperkt, maar het solodebuut van Georgia Maq mag er zeker zijn. De Australische singer-songwriter heeft een geweldige stem, die zich soepel beweegt in een vooral elektronisch klankentapijt. Dezelfde Georgia Maq leverde vorig jaar een geweldig album af met haar band Camp Cope. Het is een album dat eveneens wordt gedragen door de geweldige stem van Georgia Maq, die nog wat meer los gaat in een instrumentarium waarin de synths zijn vervangen door gruizige gitaren. Het debuut van Georgia Maq is uitstekend, maar het album van haar band is een instant klassieker.
Georgia Maq werd geboren als Georgia McDonald en maakt al vanaf jonge leeftijd muziek (op haar 16e dook ze voor het eerst op met de band Menstrual As Anything). Op het vorig jaar verschenen tweede album van Camp Cope maakte ze indruk met haar geweldige stem en deze stem domineert ook het geluid op haar eerste soloalbum.
Waar Georgia Maq met Camp Cope muziek maakt die vooral in het hokje rock past, verkent ze op Pleaser voornamelijk de pop. Het album opent met intense folkpop, die vanwege het ruwe en directe karakter niet eens zo heel ver is verwijderd van de muziek van Camp Cope, maar Pleaser flirt in de andere songs op het album nadrukkelijk met stuwende synthpop.
In muzikaal opzicht klinkt het best lekker, maar het meest in het oor springt de krachtige stem van Georgia Maq. Het is een stem die me meer dan eens doet denken aan die van Tracy Thorn (Everything But The Girl), die over het algemeen echter niet zo expressief en rauw zingt als Georgia Maq.
Pleaser duurt een half uur en verrast in dat half uur met prima songs en vooral met een geweldige stem, die zich prima staande houdt tussen de zwaar aangezette elektronische klanken en beats. Het smaakt absoluut naar meer, maar in de tussentijd laat How To Socialise & Make Friends van Camp Cope me maar niet los.
Het maakt in muzikaal opzicht meer indruk, maar ook in vocaal opzicht grijpt Georgia Maq je steviger bij de strot dan met haar soloalbum. De Australische zangeres zingt in haar band net wat intenser en durft het hier en daar ook uit te schreeuwen, wat How To Socialise & Make Friends voorziet van heel veel dynamiek. Het past prachtig bij het licht gruizige gitaarwerk op het album, dat me wel wat doet denken aan de Amerikaanse band Buffalo Tom.
How To Socialise & Make Friends van Camp Cope citeert vooral uit de archieven van de 90s indie-rock (en schuurt hier en daar tegen Hole aan), maar de band sleept er hier en daar ook wat postpunk en Riot grrrl bij, zeker wanneer Georgia Maq in de teksten tegen flink wat onrecht aanschopt.
Pleaser is een prima solodebuut van de Australische singer-songwriter, maar op het laatste album van haar band hoor je pas echt hoe goed ze is. Camp Cope grijpt je op How To Socialise & Make Friends 40 minuten lang bij de strot met songs waar de urgentie en de passie van af spatten. Het is in muzikaal opzicht allemaal eerder gedaan, maar het gevoel en de woede in de stem van Georgia Maq tillen het tweede album van Camp Cope naar grote hoogten. How To Socialise & Make Friends haalde in Australië meer dan eens de jaarlijstjes en dat begrijp ik wel.
Al met al ben ik best blij met het eerste soloalbum van Georgia Maq, maar zielsgelukkig met het tweede album van haar band, dat ik, wanneer het album dit jaar zou zijn verschenen, zo in mijn jaarlijst zou hebben gezet. Erwin Zijleman
Ga voor de muziek van Geogia Maq en Camp Cope ook naar bandcamp: https://georgiamaq.bandcamp.com/album/pleaser-2 en https://campcope.bandcamp.com/album/how-to-socialise-make-friends-3.