16 januari 2020

Georgia - Seeking Thrills

Georgia kiest op haar tweede album voor een wat toegankelijker geluid met flink wat synthpop invloeden, maar stiekem is er ook veel bijzonders verstopt in haar muziek
Georgia (Barnes) debuteerde ruim vier jaar geleden met een lastig te doorgronden debuut dat alle kanten op schoot. Op haar nieuwe album kiest ze voor een wat toegankelijker geluid, waarin zowel invloeden uit de synthpop als uit de techno zijn verwerkt. Hier blijft het niet bij, want Georgia verwerkt nog altijd veel invloeden in haar muziek, die net zo makkelijk naar Kraftwerk als naar Chvrches verwijst en hier en daar ook nog een vleugje Kate Bush toevoegt. Op hetzelfde moment staat Georgia garant voor aanstekelijke songs die je de dansvloer op slepen. Liefhebbers van veelzijdige elektronische pop vallen hier zich geen buil aan.


Het titelloze debuut van Georgia uit 2015 wist me zeker niet volledig te overtuigen, maar het debuut van de jonge Britse muzikante was wel interessant genoeg om nieuwsgierig te zijn naar haar nieuwe album, dat momenteel stevig gehyped wordt. Seeking Thrills verscheen deze week en is wat mij betreft een stuk evenwichtiger en beter dan het debuut van de muzikante uit Londen. 

Georgia (Barnes) kreeg de elektronische popmuziek thuis met de paplepel ingegoten, want haar vader maakt deel uit van de invloedrijke band Leftfield. Ook Georgia heeft een zwak voor elektronische muziek en een liefde voor synthpop en techno. 

Seeking Thrills staat vol met aanstekelijke synthpop zoals die in de jaren 80 werd uitgevonden en zich in de decennia die volgden verder ontwikkelde, maar ook invloeden uit de house en techno uit de jaren 90 hebben hun weg gevonden naar het album. Bij beluistering van Seeking Thrill duiken bij mij meerdere namen op. In eerste instantie vooral Robyn, maar op kleine afstand volgen onder andere Santigold, Chvrches en M.I.A., om me te tot drie te beperken. 

Op haar tweede album maakt Georgia net wat toegankelijkere muziek dan op haar debuut. Een aantal songs op het album is bijzonder aanstekelijk en zeer geschikt voor de dansvloer, maar Seeking Thrill heeft ook zeker een experimentelere kant. In de wat lastiger te doorgronden songs op het album schuift Georgia wat meer op richting de elektronische popmuziek uit de afgelopen twee decennia, om er vervolgens toch ook wat invloeden uit de jaren 70 tegenaan te gooien. De Britse muzikante combineert dan op fraaie wijze invloeden van onder andere Kraftwerk en Giorgio Moroder uit de jaren 70 met synthpop uit de jaren 80, techno uit de jaren 90 en elektropop van deze tijd. 

In muzikaal opzicht klinkt het afwisselend aanstekelijk en avontuurlijk en ook in vocaal opzicht kan het meerdere kanten op. Georgia kan in een aantal tracks uit de voeten als ware elektropop prinses, maar laat zich in de wat meer tegen de haren in strijkende tracks net zo makkelijk beïnvloeden door Kate Bush, zeker wanneer het tempo wat lager ligt en Georgia zich laat begeleiden door bezwerende klanken. 

Enige liefde voor elektronische popmuziek en de dansvloer is zeker nodig om te kunnen genieten van Seeking Thrills van Georgia. Ik pik zelf maar zeer zelden een album met deze kwalificaties van de stapel, maar het tweede album van Georgia blijft me intrigeren en tegelijkertijd ook vermaken. Het is een verschil met haar debuut dat mij vooral intrigeerde, maar uiteindelijk nauwelijks vermaakte. 

Het knappe van het tweede album van Georgia is dat de aanstekelijke tracks domineren, maar dat er ook altijd volop te ontdekken valt. Buiten de lekker in het gehoor liggende beats, sequencers en wolken synths, zijn er ook altijd uitstapjes buiten de gebaande paden. Georgia was op haar debuut niet bepaald stijlvast en ook op Seeking Thrills sleept ze er van alles bij en verrijkt ze haar synthpop met van alles en nog wat. 

Ik ben zoals eerder gezegd geen heel groot liefhebber van het genre, maar zo af en toe zit er een album tussen dat net wat meer met me doet en dat uiteindelijk behoorlijk verslavend blijft. Seeking Thrills van Georgia is zo’n album. Erwin Zijleman