Bij Frankrijk denk je aan doorleefde chansons of aan zwoele zuchtmeisjes, maar niet in eerste instantie aan een gitaarplaat die zich genadeloos opdringt en vervolgens leuker en leuker en onweerstaanbaarder en onweerstaanbaarder wordt. En Attendant Ana uit Parijs heeft deze gitaarplaat gemaakt en wat is het een goede gitaarplaat geworden. De Franse band haalt haar inspiratie uit meerdere genres en durft buiten de lijntjes te kleuren. Het geweldige gitaarwerk op het album past uitstekend bij de wat onderkoelde zang en de fraaie accenten van onder andere trompet. Onweerstaanbaar lekker, maar je hoort ook telkens weer nieuwe dingen. Prachtplaat.
Bij beluistering van Juillet kon ik al vrij snel concluderen dat En Attendant Ana de belofte van haar debuut meer dan waar maakt op haar tweede album, waarop flinke stappen of zelfs reuzenstappen worden gezet. Op Juillet heet de band uit Parijs haar frisheid en energie behouden, maar verder is eigenlijk alles beter.
En Attendant Ana verwerkt op Juillet een bonte mix aan invloeden. Invloeden uit de postpunk, indie-rock en indie-pop domineren, maar ook invloeden uit de dreampop, lo-fi, shoegaze en zelfs Krautrock hebben hun weg gevonden naar het aanstekelijke geluid van de band, waarin ook nog plek was voor een beetje Franse verleiding.
Juillet heeft een voorkeur voor uptempo gitaarsongs en het zijn gitaarsongs die even melodieus als gruizig klinken, wat associaties oproept met alle bovengenoemde genres. De mooie gitaarlagen in het geluid van de Franse band combineren fraai met de wat onderkoelde zang van frontvrouw Margaux Bouchaudon, die bij herhaalde beluistering van het album steeds meer indruk maakt.
En Attendant Ana maakt op Juillet energieke en aanstekelijke popsongs die makkelijk verleiden, maar het zijn ook nog eens popsongs die buiten de lijntjes durven te kleuren, op een manier waarop Stereolab dit ook durfde. Hier en daar worden de gruizige gitaren gecombineerd met een trompet of snijdt een new wave orgeltje door het gitaargeluid van de band, maar Juillet is vooral een gitaarplaat.
Het klinkt allemaal zo fris en energiek dat En Attendant Ana al vanaf de eerste noten een gewonnen wedstrijd speelt, maar hoe goed de Franse band op haar tweede album is heb je dan nog lang niet gehoord. De aanstekelijke popliedjes van de band uit Parijs worden leuker en leuker, de instrumentatie op het album wordt steeds overtuigender, terwijl de gitaarlijnen alleen maar onweerstaanbaarder worden, net als de zang van Margaux Bouchaudon.
Er zijn de afgelopen jaren natuurlijk heel veel bands die teruggrijpen op genres als postpunk, dreampop, shoegaze, 90s indiepop en rock en lo-fi, maar En Attendant Ana klinkt wat mij betreft toch net anders dan de meeste van haar soortgenoten. Juillet is net wat eigenwijzer en een stuk aanstekelijker en dat is een mooie combinatie.
De band uit Parijs walst, net als haar debuut, met een stoomwals over je heen, maar laat dit keer genoeg te ontdekken over. Iedere keer als ik naar Juillet van En Attendant Ana luister ben ik nog wat meer overtuigd van de klasse van de Franse band en nog wat meer verliefd op de bijzondere popliedjes van de band. Er verschijnt deze weken zo idioot veel dat het voor een obscuur Frans bandje niet mee zal vallen om de aandacht te trekken, maar het tweede album van En Attendant Ana verdient deze aandacht absoluut. Wat een heerlijk album. Erwin Zijleman
De muziek van En Attendant Ana is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band uit Parijs: https://enattendantana.bandcamp.com/album/juillet.