Ik weet niet waar het aan lag, maar na een paar tracks had Room 41 van de Amerikaanse muzikant Paul Cauthen me opeens te pakken. Tot dat moment genoot ik van het donkere en vette geluid op het album, maar had ik wat moeite met de even donkere en wat dramatische stem van de Amerikaanse muzikant. Het is een stem die Room 41 uiteindelijk een uniek karakter geeft. Het is een uniek karakter dat verder wordt versterkt door een vol en warm geluid dat boordevol invloeden zit en dat zowel tijdloos als eigentijds klinkt. Terecht bejubeld in vele jaarlijstjes? Ja, wat mij betreft.
Toen ik het eerder deze week opnieuw probeerde met het album van de Amerikaanse muzikant, was de eerste indruk eigenlijk niet anders. Een lekker vet en soulvol rootsgeluid met geweldig gitaar- en orgelwerk, maar een stem die me niet direct te pakken had. Dit keer luisterde ik echter wat langer naar het album van Paul Cauthen en kwam ik ook toe aan de tweede track, waarin de stem van de Amerikaanse muzikant me al meer aanspraak, bijvoorbeeld vanwege het vleugje Johnny Cash in zijn stem.
De stem van Paul Cauthen blijft er een waarvan je moet houden, want het is een wat zwaar aangezette stem, die het geluid op Room 41 voor een belangrijk deel bepaalt en een wat onheilspellend karakter geeft. In eerste instantie hield ik me daarom vast aan de instrumentatie op het album die voller en steviger is dan op de meeste andere platen in het genre. Het is een instrumentatie vol invloeden uit de rhythm & blues en de soul, maar ook invloeden uit onder andere de folk, blues, country, funk, rock en gospel hebben hun weg gevonden naar het geluid op Room 41.
Room 41 klinkt als een album dat zo is weggelopen uit de jaren 70 en het is een geluid dat me wel bevalt. Het is een geluid dat uiteindelijk ook goed past bij de bijzondere stem van Paul Cauthen, die ook nog een randje Elvis in zijn stem heeft en hierdoor wat drama toevoegt aan de zang op zijn tweede album. Dat drama is niet misplaatst, want het leven van Paul Cauthen ging de afgelopen jaren niet over rozen. De Amerikaanse muzikant kampte de afgelopen jaren met verslavingen, problemen met zijn gezondheid en een stukgelopen relatie en kwam uiteindelijk terecht in een hotelkamer (kamer 41) van een hotel in Dallas, van waaruit hij zijn leven als muzikant probeert vorm te geven.
Dat lukt in muzikaal opzicht uitstekend met het gloedvolle album, waarop de Amerikaanse muzikant een aantal competente muzikanten als medestander heeft gevonden. Langzaam maar zeker begon ik vervolgens ook te wennen aan de stem van Paul Cauthen en hoor ik de meerwaarde van de bijzondere stem, die Room 41 voorziet van warmte en doorleving.
Het is niet alleen de stem waarmee het tweede album van Paul Cauthen zich uiteindelijk weet te onderscheiden van alle andere rootsplaten van het moment. De instrumentatie op het album is niet alleen gloedvol en tijdloos, maar laat met enige regelmaat ook verassende wendingen horen, bijvoorbeeld van synths, die de muziek van Paul Cauthen het heden in slepen.
Ik kan me goed voorstellen dat een ieder die direct een zwak heeft voor de stem van de Texaanse muzikant onmiddellijk gegrepen is door dit album, maar ook rootsliefhebbers bij wie deze stem in eerste instantie wat tegen de haren in strijkt moeten Room 41 zeker wat vaker beluisteren. Grote kans dat het album dan alsnog stijgt tot de hoogten die de eerste groep er al direct in hoorden. Erwin Zijleman
De muziek van Paul Cauthen is ook verkrijgbaar via zijn bandcamp pagina: https://paulcauthen.bandcamp.com/album/room-41.