Toen ik vanochtend de Facebook app opende viel mijn oog direct op de talloze berichten van met name Amerikaanse muzikanten over het trieste overlijden van Justin Townes Earle. Justin Townes Earle, pas 38 jaar oud, zoon van de grote Steve Earle en vernoemd naar de vriend en held van zijn vader, Townes van Zandt, die ook niet oud werd (52), maar toch nog een stuk ouder dan Justin Townes Earle.
Justin Townes Earle twijfelde lang of hij een carrière in de muziek zou moeten ambiëren. Hij zag zijn vader als kind bijna ten onder gaan aan het zware leven als muzikant en alle verleidingen die daar bij horen en hij was zich bewust van de druk die kinderen van beroemde muzikanten ervaren bij een keuze voor de muziek.
Het bloed kroop echter waar het niet gaan kan. In 2008 debuteerde Justin Townes Earle met het veelbelovende The Good Life, dat liet horen dat de Amerikaanse muzikant zeker wat van het muzikale talent van zijn vader had geërfd.
Het werd vervolgens alleen maar beter op de albums die volgden. Met Midnight At The Movies (2009), mijn persoonlijke favoriet Harlem River Blues (2010), Nothing's Gonna Change The Way You Feel About Me Now (2012), Single Mothers (2014), Absent Fathers (2015), Kids in the Street (2017) en het vorig jaar verschenen The Saint Of Lost Causes bouwde Justin Townes Earle de afgelopen 12 jaar aan een fraai en waardevol oeuvre dat abslouut bestaansrecht had naast het werk van zijn vader.
Makkelijk ging het niet. De jonge Amerikaanse muzikant vocht vrijwel continu tegen verslavingen en overleefde meerdere drug overdoses. Verder was er altijd de onzekerheid over zijn muziek en de niet te vermijden vergelijking met de muziek van zijn vader. Het leverde een aantal aardedonkere albums op.
De laatste jaren leek het beter te gaan met Justin Townes Earle en vorig jaar nog maakte hij een van zijn beste albums, The Saint Of Lost Causes. Het blijkt helaas de zwanenzang van de veel te vroeg overleden Amerikaanse muzikant. Erwin Zijleman