Jason Molina haalde de 40 niet eens, maar heeft ons desondanks een mooi en rijk oeuvre nagelaten met zijn projecten Magnolia Electric Co. en natuurlijk Songs:Ohia. Het is een oeuvre dat nu wordt aangevuld met Eight Gates, dat Jason Molina maakte toen hij in 2007 in Londen woonde. Het zijn slechts 25 minuten muziek die van de plank zijn gekomen, maar het zijn 25 minuten met een intensiteit om bang van te worden. De instrumentatie is sober of zelfs spartaans, maar creëert onmiddellijk een wat beklemmende sfeer. Het is een sfeer die prachtig past bij de emotievolle vocalen van Jason Molina, die ook dit keer de zon verdrijft met aardedonkere wolken.
Jason Molina maakte zijn albums slechts voor een heel klein deel onder zijn eigen naam, maar vooral als Songs:Ohia. Als Songs:Ohia leverde Jason Molina klassiekers als Axxess & Ace (1999), The Lioness (2000), Didn't It Rain (2002) en Magnolia Electric Co. (2003) af, waarna hij de band Magnolia Electric Co. formeerde, die weer goed was voor geweldige albums als Fading Trails (2006), Sojourner (2007) en Josephine (2009).
Deze week verscheen niet eerder uitgebracht materiaal van Jason Molina onder zijn eigen naam en met de titel Eight Gates. Het album bevat slechts negen songs en 25 minuten muziek en stamt uit 2009, toen Jason Molina zich tijdelijk in Londen had gevestigd. Je hoort de Londense vogeltjes, naar verluidt de parkieten die Molina op zijn balkon voerde, met enige regelmaat fluiten op het album, maar verder klinkt het allemaal behoorlijk donker, precies zoals we van Jason Molina gewend zijn.
Eight Gates had net zo goed een Songs: Ohia album kunnen zijn, maar omdat de Amerikaanse muzikant die naam niet meer gebruikte in 2007, is het logisch dat het album onder zijn eigen naam is uitgebracht. Eight Gates is verder in alles een Jason Molina album, dat naar verluid is geïnspireerd door het moment waarop Jason Molina de dood in ogen keek, nadat hij was gebeten door een giftige spin (waarop de kans in Londen niet zo heel groot is natuurlijk, waardoor er wel wat twijfels zijn over het waarheidsgehalte van dit verhaal).
De instrumentatie is uiterst sober. Wat getokkel van een akoestische gitaar, wat versterkte gitaarlijnen, wat synths en orgels, soms wat eenvoudige percussie en hier en daar strijkers. Het is een ingetogen en stemmig geluid, dat uitstekend past bij de uit duizenden herkenbare stem van Jason Molina, die de sobere instrumentatie steeds makkelijk overstemt.
Het is, zoals we van de Amerikaanse muzikant gewend zijn, muziek waar de weemoed van af druipt. De sobere instrumentatie is donker getint en komt over het algemeen wat beklemmend over, wat weer goed past bij de getergd klinkende zang van Jason Molina. Het is voor een ieder die de muziek van Jason Molina kent een beproefd concepten het bevalt me ook dit keer uitstekend. Ondanks het feit dat de instrumentatie het hele album lang behoorlijk sober is, slaagt Jason Molina er in om voldoende variatie aan te brengen, waardoor het zeker geen eentonige 25 minuten zijn.
Ik had stiekem gehoopt op veel meer songs van de plank, maar als Eight Gates het is, is dat zo. 25 minuten blijft kort voor een album, maar de muziek van Jason Molina is zo intens dat de negen songs al veel van je vergen. Het zijn songs die, net zoals zoveel songs van de Amerikaanse muzikant, bijna pijn doen, maar ook Eight Gates is ook van een hele bijzondere schoonheid en het is bovendien een album dat het zo unieke Jason Molina geluid laat horen. Al met al een fraai slotakkoord van de veel te jong overleden muzikant. Erwin Zijleman
Eight Gates van Jason Molina is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://jasonmolina.bandcamp.com/album/eight-gates.
Eight Gates van Jason Molina is verkrijgbaar via de Mania webshop:
LP (coloured), 24,99 euro
LP, 24,99 euro
CD, 16,99 euro