Chris Isaak - Mr. Lucky
Het is volgend jaar al weer 25 jaar geleden dat Chris Isaak debuteerde met Silvertone. Een debuut dat na al die jaren nog altijd geweldig klinkt. Op Silvertone wist Chris Isaak het beste van Elvis Presley en Roy Orbison te verenigen in aansprekende songs die opvielen door briljant gitaarwerk (van James Calvin Wilsey) en prachtige vocalen. Het is een kunstje dat Chris Isaak sindsdien nog vele maanden heeft herhaald. In eerste instantie op overtuigende wijze en met veel succes, want met name Heart Shaped World (1989) en Forever Blue (1995) waren niet alleen hele goede maar ook zeer succesvolle platen. Sinds Forever Blue hebben we echter niet al te veel meer van Chris Isaak gehoord en na zijn afgrijselijke kerstplaat van een aantal jaren geleden is de muzikant uit California door menigeen definitief afgeschreven. Dat was misschien wat voorbarig, want met het in februari in de Verenigde Staten verschenen, maar pas nu in Nederland uitgebrachte, Mr. Lucky, bewijst Chris Isaak dat hij het nog altijd kan. Ook op Mr. Lucky grijpt Chris Isaak nadrukkelijk terug op de rock ’n roll en rockabilly uit de jaren 50 in het algemeen en de muziek van zijn muzikale helden Roy Orbison en Elvis Presley in het bijzonder. Toch is Mr. Lucky niet het zoveelste vervolg op Silvertone; daarvoor klinkt de nieuwe plaat van Chris Isaak te fris en modern. Op Mr. Lucky schuift Chris Isaak deels op in de richting van radiovriendelijke popmuziek, maar tegelijkertijd weet hij zijn zo herkenbare retro geluid te behouden; zelfs wanneer hij de hulp inroept van zangeressen als Trisha Yearwood en Michelle Branch. Mr Lucky bevat een serie sterke popsongs. Popsongs met een vaak wat melancholische ondertoon, die worden gedragen door de nog altijd uitstekende vocalen van Chris Isaak. Ook in muzikaal opzicht weet Mr. Lucky te overtuigen, al wordt het briljante gitaarspel van James Calvin Wilsey nog altijd zeer gemist. Mr. Lucky is zeker geen meesterwerk, daarvoor klinken de meeste songs te vrijblijvend, maar het is wel een plaat waarmee Chris Isaak weer in de buurt begint te komen van zijn betere werk. Geen meesterwerk dus, maar wel een krent uit de pop? Wat mij betreft wel. Erwin Zijleman
Het is volgend jaar al weer 25 jaar geleden dat Chris Isaak debuteerde met Silvertone. Een debuut dat na al die jaren nog altijd geweldig klinkt. Op Silvertone wist Chris Isaak het beste van Elvis Presley en Roy Orbison te verenigen in aansprekende songs die opvielen door briljant gitaarwerk (van James Calvin Wilsey) en prachtige vocalen. Het is een kunstje dat Chris Isaak sindsdien nog vele maanden heeft herhaald. In eerste instantie op overtuigende wijze en met veel succes, want met name Heart Shaped World (1989) en Forever Blue (1995) waren niet alleen hele goede maar ook zeer succesvolle platen. Sinds Forever Blue hebben we echter niet al te veel meer van Chris Isaak gehoord en na zijn afgrijselijke kerstplaat van een aantal jaren geleden is de muzikant uit California door menigeen definitief afgeschreven. Dat was misschien wat voorbarig, want met het in februari in de Verenigde Staten verschenen, maar pas nu in Nederland uitgebrachte, Mr. Lucky, bewijst Chris Isaak dat hij het nog altijd kan. Ook op Mr. Lucky grijpt Chris Isaak nadrukkelijk terug op de rock ’n roll en rockabilly uit de jaren 50 in het algemeen en de muziek van zijn muzikale helden Roy Orbison en Elvis Presley in het bijzonder. Toch is Mr. Lucky niet het zoveelste vervolg op Silvertone; daarvoor klinkt de nieuwe plaat van Chris Isaak te fris en modern. Op Mr. Lucky schuift Chris Isaak deels op in de richting van radiovriendelijke popmuziek, maar tegelijkertijd weet hij zijn zo herkenbare retro geluid te behouden; zelfs wanneer hij de hulp inroept van zangeressen als Trisha Yearwood en Michelle Branch. Mr Lucky bevat een serie sterke popsongs. Popsongs met een vaak wat melancholische ondertoon, die worden gedragen door de nog altijd uitstekende vocalen van Chris Isaak. Ook in muzikaal opzicht weet Mr. Lucky te overtuigen, al wordt het briljante gitaarspel van James Calvin Wilsey nog altijd zeer gemist. Mr. Lucky is zeker geen meesterwerk, daarvoor klinken de meeste songs te vrijblijvend, maar het is wel een plaat waarmee Chris Isaak weer in de buurt begint te komen van zijn betere werk. Geen meesterwerk dus, maar wel een krent uit de pop? Wat mij betreft wel. Erwin Zijleman