Neil Young - Fork In The Road
Neil Young is inmiddels al minstens een decennium op bijna griezelig perfectionistische wijze bezig met zijn keer op keer uitgestelde Archives box. Een goedgevulde doos met (deels bekend) archiefmateriaal die nu weer is aangekondigd voor 29 mei, maar ik geloof het pas als ik hem in handen heb. Bij het uitbrengen van zijn reguliere platen is Neil Young de laatste jaren een stuk minder perfectionistisch. Het in 2006 verschenen Living With War, een plaat over de oorlog in Irak, slingerde hij in een paar dagen op de band en lag een paar weken later al in de winkel. Ook het nu verschenen Fork In The Road klinkt niet als een plaat waar lang over is nagedacht en/of waar lang aan is gewerkt. Fork In The Road bevat vooral rauwe tracks met stevig gitaarwerk en op het eerste gehoor wat ongeïnspireerd klinkende zang, maar bevat ook een aantal wat meer ingetogen songs. Fork In The Road blijkt een themaplaat over Neil Young’s uit de jaren 50 stammende Lincoln; een automobiel die inmiddels compleet is verbouwd en loopt op alternatieve energie. Een aardig verhaal dat Neil Young op deze plaat verbindt met wat moralistische boodschappen over energieverspilling en de kredietcrisis. Fork In The Road is een plaat die zich uiteraard niet kan meten met de klassiekers uit het imposante oeuvre van Neil Young, maar luister een paar keer naar deze plaat en hij blijkt een stuk beter dan je bij eerste beluistering zult vermoeden. Waar Fork In The Road op het eerste gehoor een wat rommelige en weinig geïnspireerde indruk maakt, klinken de voornamelijk stevige songs naar verloop van tijd erg lekker en maakt Neil Young toch ook weer een behoorlijk gedreven indruk. Het aantal missers op deze plaat wordt daarom steeds kleiner (alleen een bijna rappende Neil Young laat ik nog graag aan me voorbij gaan), terwijl het aantal memorabele songs per draaibeurt groeit. Als ik tien platen uit het oeuvre van Neil Young mag meenemen naar een onbewoond eiland laat ik Fork In The Road natuurlijk lekker thuis, maar wanneer ik deze plaat van Neil Young vergelijk met de rest van het aanbod van deze week vind ik het toch één van de smakelijkste krenten uit een bak redelijk goed gevulde pap. En nu maar afwachten of die Archives box eind mei in de winkel ligt. Erwin Zijleman
Neil Young is inmiddels al minstens een decennium op bijna griezelig perfectionistische wijze bezig met zijn keer op keer uitgestelde Archives box. Een goedgevulde doos met (deels bekend) archiefmateriaal die nu weer is aangekondigd voor 29 mei, maar ik geloof het pas als ik hem in handen heb. Bij het uitbrengen van zijn reguliere platen is Neil Young de laatste jaren een stuk minder perfectionistisch. Het in 2006 verschenen Living With War, een plaat over de oorlog in Irak, slingerde hij in een paar dagen op de band en lag een paar weken later al in de winkel. Ook het nu verschenen Fork In The Road klinkt niet als een plaat waar lang over is nagedacht en/of waar lang aan is gewerkt. Fork In The Road bevat vooral rauwe tracks met stevig gitaarwerk en op het eerste gehoor wat ongeïnspireerd klinkende zang, maar bevat ook een aantal wat meer ingetogen songs. Fork In The Road blijkt een themaplaat over Neil Young’s uit de jaren 50 stammende Lincoln; een automobiel die inmiddels compleet is verbouwd en loopt op alternatieve energie. Een aardig verhaal dat Neil Young op deze plaat verbindt met wat moralistische boodschappen over energieverspilling en de kredietcrisis. Fork In The Road is een plaat die zich uiteraard niet kan meten met de klassiekers uit het imposante oeuvre van Neil Young, maar luister een paar keer naar deze plaat en hij blijkt een stuk beter dan je bij eerste beluistering zult vermoeden. Waar Fork In The Road op het eerste gehoor een wat rommelige en weinig geïnspireerde indruk maakt, klinken de voornamelijk stevige songs naar verloop van tijd erg lekker en maakt Neil Young toch ook weer een behoorlijk gedreven indruk. Het aantal missers op deze plaat wordt daarom steeds kleiner (alleen een bijna rappende Neil Young laat ik nog graag aan me voorbij gaan), terwijl het aantal memorabele songs per draaibeurt groeit. Als ik tien platen uit het oeuvre van Neil Young mag meenemen naar een onbewoond eiland laat ik Fork In The Road natuurlijk lekker thuis, maar wanneer ik deze plaat van Neil Young vergelijk met de rest van het aanbod van deze week vind ik het toch één van de smakelijkste krenten uit een bak redelijk goed gevulde pap. En nu maar afwachten of die Archives box eind mei in de winkel ligt. Erwin Zijleman