Sweet Billy Pilgrim - Twice Born Men
De naam Sweet Billy Pilgrim zal niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. Het debuut van het Britse trio met de intrigerende titel We Just Did What Happened And No One Came wist een paar jaar geleden slechts in zeer kleine kring aandacht te trekken en ook het onlangs verschenen Twice Born Men wordt tot dusver nog niet echt overladen met aandacht van de betere muziekpers. En dat terwijl de tweede plaat van Sweet Billy Pilgrim is verschenen op het Samadhisound label van niemand minder David Sylvian. Heel verwonderlijk is de beperkte aandacht voor de muziek van Sweet Billy Pilgrim wat mij betreft overigens niet. Het debuut van de band was een hele mooie en vooral hele bijzondere plaat, maar het was zeker geen toegankelijke plaat. Iets wat ook weer geldt voor het onlangs verschenen Twice Born Men. Ook op Twice Born Men maakt Sweet Billy Pilgrim muziek die niet of nauwelijks in een hokje is te duwen. Het ene moment hoor je duidelijke invloeden uit de alt-country, het volgende moment is het toch meer folktronica, maar ook voor atmosferische, bijna minimalistische, klanken draait Sweet Billy Pilgrim haar hand niet om. Op zoek naar vergelijkingsmateriaal kom je uit bij de experimentelere platen van Talk Talk, The Blue Nile en zeker ook David Sylvian, maar je doet Sweet Billy Pilgrim flink tekort wanneer je de band in de experimentele hoek probeert te duwen. Onder de intrigerende en vaak wonderschone klanken op Twice Born Men blijken immers telkens weer verrassend toegankelijke popliedjes verstopt te zitten. Net als op Wilco’s Yankee Hotel Foxtrot en Elbow’s The Seldom Seen Kid heeft Sweet Billy Pilgrim op Twice Born Men een fraai evenwicht gevonden tussen niet alledaagse songstructuren en klassieke popliedjes. Twice Born Men is net als zijn voorganger een ruwe steen die na veel slijpen uit een flinke collectie schitterende edelstenen blijkt te bestaan. Het is even hard werken om al deze schoonheid bloot te leggen, waardoor ook de tweede plaat van Sweet Billy Pilgrim vermoedelijk niet in hele brede kring zal worden opgepikt, maar liefhebbers van niet alledaagse popmuziek die graag investeren in een plaat waarin heel veel schoonheid te ontdekken valt, moeten absoluut eens naar deze hele bijzondere plaat luisteren. Erwin Zijleman 
De naam Sweet Billy Pilgrim zal niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. Het debuut van het Britse trio met de intrigerende titel We Just Did What Happened And No One Came wist een paar jaar geleden slechts in zeer kleine kring aandacht te trekken en ook het onlangs verschenen Twice Born Men wordt tot dusver nog niet echt overladen met aandacht van de betere muziekpers. En dat terwijl de tweede plaat van Sweet Billy Pilgrim is verschenen op het Samadhisound label van niemand minder David Sylvian. Heel verwonderlijk is de beperkte aandacht voor de muziek van Sweet Billy Pilgrim wat mij betreft overigens niet. Het debuut van de band was een hele mooie en vooral hele bijzondere plaat, maar het was zeker geen toegankelijke plaat. Iets wat ook weer geldt voor het onlangs verschenen Twice Born Men. Ook op Twice Born Men maakt Sweet Billy Pilgrim muziek die niet of nauwelijks in een hokje is te duwen. Het ene moment hoor je duidelijke invloeden uit de alt-country, het volgende moment is het toch meer folktronica, maar ook voor atmosferische, bijna minimalistische, klanken draait Sweet Billy Pilgrim haar hand niet om. Op zoek naar vergelijkingsmateriaal kom je uit bij de experimentelere platen van Talk Talk, The Blue Nile en zeker ook David Sylvian, maar je doet Sweet Billy Pilgrim flink tekort wanneer je de band in de experimentele hoek probeert te duwen. Onder de intrigerende en vaak wonderschone klanken op Twice Born Men blijken immers telkens weer verrassend toegankelijke popliedjes verstopt te zitten. Net als op Wilco’s Yankee Hotel Foxtrot en Elbow’s The Seldom Seen Kid heeft Sweet Billy Pilgrim op Twice Born Men een fraai evenwicht gevonden tussen niet alledaagse songstructuren en klassieke popliedjes. Twice Born Men is net als zijn voorganger een ruwe steen die na veel slijpen uit een flinke collectie schitterende edelstenen blijkt te bestaan. Het is even hard werken om al deze schoonheid bloot te leggen, waardoor ook de tweede plaat van Sweet Billy Pilgrim vermoedelijk niet in hele brede kring zal worden opgepikt, maar liefhebbers van niet alledaagse popmuziek die graag investeren in een plaat waarin heel veel schoonheid te ontdekken valt, moeten absoluut eens naar deze hele bijzondere plaat luisteren. Erwin Zijleman 