The Drums - The Drums
Het uit New York afkomstige The Drums maakte eind vorig jaar een bliksemstart met haar debuut EP Summertime!. Op deze EP combineerden de New Yorkers op knappe en aanstekelijke wijze zomerse Surf klanken met kille 80s new wave, 50s rock ’n roll en punky garagerock uit de 70s. Het leverde een geluid op dat was te typeren als een mix van The Ramones, The Cure, Dick Dale en Buddy Holly. Op het nu verschenen titelloze debuut van The Drums doet de band Summertime! nog eens dunnetjes over en voegt het bovendien nog het een en ander toe aan het geluid van de zo bewierookte EP. Ook bij beluistering van het volledige debuut van The Drums zal de ene na de andere naam opduiken. Alle hierboven genoemde namen zijn van de partij, maar ook de namen van The Beach Boys, The Smiths, Joy Division en The Strokes zijn nauwelijks te onderdrukken wanneer de muziek van The Drums uit de speakers knalt. Wanneer je zoekt naar vergelijkingsmateriaal van recentere datum, kom je onherroepelijk uit bij The Soft Pack; de band die wat mij betreft met haar titelloze debuut nog altijd één van de beste platen van 2010 heeft gemaakt. Ook The Drums maakt muziek waar de energie van af spat en waarin aanstekelijke songs elkaar in sneltreinvaart afwisselen. The Drums schrijft het soort popliedjes dat na één keer horen voorgoed in je hoofd zit, maar de band doet veel meer dan vermaken. Ondanks alle invloeden die hoorbaar zijn in het geluid van de band, klinkt de muziek van The Drums origineel en eigentijds. The Drums maakt muziek die is te omschrijven als surfpop, maar het is niet de surfpop die we kennen uit het verleden. Vrijwel alle songs op dit debuut klinken betrekkelijk eenvoudig, maar strooien zo nadrukkelijk met zonnige en vrijwel onweerstaanbare melodieën dat je wel van deze plaat moet houden. Natuurlijk valt er ook wel wat aan te merken op het titelloze debuut van The Drums. Zo zijn zeker niet alle songs even sterk als de inmiddels memorabele singles die de band inmiddels heeft afgeleverd en slaat na verloop van tijd de verveling heel voorzichtig toe, maar je bent dan al wel getrakteerd op een half uur popmuziek die de zon doet schijnen en het hart verwarmt. Of The Drums een blijvertje zijn durf ik niet te voorspellen, maar dit toch overwegend bijzonder memorabele debuut neemt niemand ze meer af. Erwin Zijleman
Het uit New York afkomstige The Drums maakte eind vorig jaar een bliksemstart met haar debuut EP Summertime!. Op deze EP combineerden de New Yorkers op knappe en aanstekelijke wijze zomerse Surf klanken met kille 80s new wave, 50s rock ’n roll en punky garagerock uit de 70s. Het leverde een geluid op dat was te typeren als een mix van The Ramones, The Cure, Dick Dale en Buddy Holly. Op het nu verschenen titelloze debuut van The Drums doet de band Summertime! nog eens dunnetjes over en voegt het bovendien nog het een en ander toe aan het geluid van de zo bewierookte EP. Ook bij beluistering van het volledige debuut van The Drums zal de ene na de andere naam opduiken. Alle hierboven genoemde namen zijn van de partij, maar ook de namen van The Beach Boys, The Smiths, Joy Division en The Strokes zijn nauwelijks te onderdrukken wanneer de muziek van The Drums uit de speakers knalt. Wanneer je zoekt naar vergelijkingsmateriaal van recentere datum, kom je onherroepelijk uit bij The Soft Pack; de band die wat mij betreft met haar titelloze debuut nog altijd één van de beste platen van 2010 heeft gemaakt. Ook The Drums maakt muziek waar de energie van af spat en waarin aanstekelijke songs elkaar in sneltreinvaart afwisselen. The Drums schrijft het soort popliedjes dat na één keer horen voorgoed in je hoofd zit, maar de band doet veel meer dan vermaken. Ondanks alle invloeden die hoorbaar zijn in het geluid van de band, klinkt de muziek van The Drums origineel en eigentijds. The Drums maakt muziek die is te omschrijven als surfpop, maar het is niet de surfpop die we kennen uit het verleden. Vrijwel alle songs op dit debuut klinken betrekkelijk eenvoudig, maar strooien zo nadrukkelijk met zonnige en vrijwel onweerstaanbare melodieën dat je wel van deze plaat moet houden. Natuurlijk valt er ook wel wat aan te merken op het titelloze debuut van The Drums. Zo zijn zeker niet alle songs even sterk als de inmiddels memorabele singles die de band inmiddels heeft afgeleverd en slaat na verloop van tijd de verveling heel voorzichtig toe, maar je bent dan al wel getrakteerd op een half uur popmuziek die de zon doet schijnen en het hart verwarmt. Of The Drums een blijvertje zijn durf ik niet te voorspellen, maar dit toch overwegend bijzonder memorabele debuut neemt niemand ze meer af. Erwin Zijleman