Rox - Memoirs
Ik dacht eigenlijk dat ik voorlopig wel even genoeg neo-soul platen had gehoord, maar opeens is daar het debuut van ene Rox. Rox, oftewel Roxanne Tataei, woont in Londen maar heeft zowel Jamaicaans als Iraans bloed. Op haar debuut Memoirs maakt Rox behoorlijk wat indruk en steekt ze haar Britse collega soulzangeressen (waaronder Adele, Amy, Duffy en Joss) meer dan eens naar de kroon. Rox beschikt over een gitzwarte soulstem, die me meer dan eens doet denken aan die van Amy Winehouse. Het is een uitermate sterk wapen, maar Rox heeft meer krachtige wapens in handen. Zo is Memoirs voorzien van een geweldige productie, waarvoor de onder andere van Lauryn Hill bekende Commissioner Gordon tekende. Rox is verder niet vies van het verwerken van uiteenlopende invloeden in haar muziek. Vergeleken met haar Britse soortgenoten leunt Rox wat minder zwaar op 60s en 70s soul en invloeden uit de Motown hoek, waardoor haar muziek wat minder retro klinkt dan die van haar voornaamste concurrenten. Memoirs is een frisse en sprankelende plaat die invloeden uit de soul, combineert met invloeden uit de hiphop, R&B, gospel, pop, reggae en ska. Door de veelheid aan invloeden en de fraai klinkende productie, laat Rox de hierboven genoemde collega’s al snel achter zich, om vervolgens op te schuiven in de richting van met name Lauryn Hill, maar ook zeker Corinne Bailey Rae. Memoirs bevat een aantal bijzonder aanstekelijke popsongs (waaronder de onder andere door Jools Holland en Paul Weller zwaar gepromote single My Baby Left Me), die snel een breed publiek zullen verleiden, maar bevat ook flink wat ingetogen ballads die Rox in de gelegenheid stellen om in vocaal opzicht te schitteren. Het zijn met name deze met flink wat strijkers versierde ballads die op mij de meeste indruk maken. Zeker niet alle songs op Memoirs zijn even sterk, maar Rox slaagt er wel in om gedurende de hele speelduur van haar debuut gepassioneerd en gedreven te klinken. Net als de laatste cd van Corinne Bailey Rae, is het vrijwel uitsluitend over verbroken relaties handelende Memoirs een plaat met lekker afwisselende zomerse klanken, een mooi geluid, zo nu en dan bijzonder sterke songs, zonder uitzondering vocalen om te zoenen, maar ook de diepgang die dit soort platen zo vaak moet ontberen. Op basis van dit bij vlagen erg overtuigende debuut geef ik Rox absoluut het voordeel van de twijfel. Erwin Zijleman
Ik dacht eigenlijk dat ik voorlopig wel even genoeg neo-soul platen had gehoord, maar opeens is daar het debuut van ene Rox. Rox, oftewel Roxanne Tataei, woont in Londen maar heeft zowel Jamaicaans als Iraans bloed. Op haar debuut Memoirs maakt Rox behoorlijk wat indruk en steekt ze haar Britse collega soulzangeressen (waaronder Adele, Amy, Duffy en Joss) meer dan eens naar de kroon. Rox beschikt over een gitzwarte soulstem, die me meer dan eens doet denken aan die van Amy Winehouse. Het is een uitermate sterk wapen, maar Rox heeft meer krachtige wapens in handen. Zo is Memoirs voorzien van een geweldige productie, waarvoor de onder andere van Lauryn Hill bekende Commissioner Gordon tekende. Rox is verder niet vies van het verwerken van uiteenlopende invloeden in haar muziek. Vergeleken met haar Britse soortgenoten leunt Rox wat minder zwaar op 60s en 70s soul en invloeden uit de Motown hoek, waardoor haar muziek wat minder retro klinkt dan die van haar voornaamste concurrenten. Memoirs is een frisse en sprankelende plaat die invloeden uit de soul, combineert met invloeden uit de hiphop, R&B, gospel, pop, reggae en ska. Door de veelheid aan invloeden en de fraai klinkende productie, laat Rox de hierboven genoemde collega’s al snel achter zich, om vervolgens op te schuiven in de richting van met name Lauryn Hill, maar ook zeker Corinne Bailey Rae. Memoirs bevat een aantal bijzonder aanstekelijke popsongs (waaronder de onder andere door Jools Holland en Paul Weller zwaar gepromote single My Baby Left Me), die snel een breed publiek zullen verleiden, maar bevat ook flink wat ingetogen ballads die Rox in de gelegenheid stellen om in vocaal opzicht te schitteren. Het zijn met name deze met flink wat strijkers versierde ballads die op mij de meeste indruk maken. Zeker niet alle songs op Memoirs zijn even sterk, maar Rox slaagt er wel in om gedurende de hele speelduur van haar debuut gepassioneerd en gedreven te klinken. Net als de laatste cd van Corinne Bailey Rae, is het vrijwel uitsluitend over verbroken relaties handelende Memoirs een plaat met lekker afwisselende zomerse klanken, een mooi geluid, zo nu en dan bijzonder sterke songs, zonder uitzondering vocalen om te zoenen, maar ook de diepgang die dit soort platen zo vaak moet ontberen. Op basis van dit bij vlagen erg overtuigende debuut geef ik Rox absoluut het voordeel van de twijfel. Erwin Zijleman