Tift Merritt - See You On The Moon
Toen de Texaanse singer-songwriter Tift Merritt in 2002 debuteerde met het uitstekende Bramble Rose voorspelde ik haar een prachtige toekomst in de eredivisie van de alt-country. Met het door Ethan Johns geproduceerde Bramble Rose zaagde de jonge Amerikaanse nadrukkelijk aan de stoelpoten van grootheden als Lucinda Williams en Emmylou Harris en leek troonopvolging slechts een kwestie van tijd. Op één of andere manier wilde het sindsdien echter niet echt vlotten met de carrière van Tift Merritt. Het in 2004 verschenen en door George Drakoulias geproduceerde Tambourine werd weliswaar goed ontvangen, maar bleek toch wat teveel een soulplaat om in alt-country kringen de handen op elkaar te krijgen en te weinig een soulplaat om in soulkringen potten te kunnen breken. Na een stilte van vier jaar keerde Merritt in 2008 terug met het wederom door Drakoulias geproduceerde en behoorlijk overtuigende Another Country, maar deze plaat, waarop Tift Merritt nog wat verder opschoof richting mainstream pop, werd in Nederland eigenlijk nauwelijks opgemerkt. Inmiddels zijn we weer twee jaar verder en is er, bijna geruisloos, weer een plaat van Tift Merritt verschenen, See You On The Moon. Ook voor haar vierde plaat heeft Merritt een topproducer weten te strikken, want dit keer nam niemand minder dan Tucker Martine (Laura Veirs, Sufjan Stevens, The Decemberists) plaats achter de knoppen. De keuze voor Tucker Martine blijkt een verstandige, want See You On The Moon klinkt net wat frisser en avontuurlijker dan we van Tift Merritt gewend zijn, waardoor haar muziek aan zeggingskracht heeft gewonnen. Alt-country puristen zullen ook dit keer concluderen dat Tift Merritt voorgoed verloren is gegaan voor het genre, maar voor iedereen die haar de uitstapjes richting soul, pop en rock kan vergeven valt er op See You On The Moon flink wat te genieten. Tift Merritt is de afgelopen jaren steeds betere songs gaan schrijven en beschikt over een prachtige stem die in meerdere genres uitstekend tot zijn recht komt. Door de muzikale bijdragen van onder andere My Morning Jacket's Jim James and pedal steel virtuoos Greg Leisz klinkt See You On The Moon weer wat meer als een rootsplaat dan zijn twee voorganger, maar dat Tift Merritt zich niet wil laten beknotten door één genre is duidelijk. Zolang het platen van het niveau van See You On The Moon oplevert wil ik dat haar best vergeven. Met See You On The Moon dwingt Tift Merritt wat mij betreft definitief het plekje in de spotlights af dat al zo lang voor haar gereserveerd wordt. Erwin Zijleman
Toen de Texaanse singer-songwriter Tift Merritt in 2002 debuteerde met het uitstekende Bramble Rose voorspelde ik haar een prachtige toekomst in de eredivisie van de alt-country. Met het door Ethan Johns geproduceerde Bramble Rose zaagde de jonge Amerikaanse nadrukkelijk aan de stoelpoten van grootheden als Lucinda Williams en Emmylou Harris en leek troonopvolging slechts een kwestie van tijd. Op één of andere manier wilde het sindsdien echter niet echt vlotten met de carrière van Tift Merritt. Het in 2004 verschenen en door George Drakoulias geproduceerde Tambourine werd weliswaar goed ontvangen, maar bleek toch wat teveel een soulplaat om in alt-country kringen de handen op elkaar te krijgen en te weinig een soulplaat om in soulkringen potten te kunnen breken. Na een stilte van vier jaar keerde Merritt in 2008 terug met het wederom door Drakoulias geproduceerde en behoorlijk overtuigende Another Country, maar deze plaat, waarop Tift Merritt nog wat verder opschoof richting mainstream pop, werd in Nederland eigenlijk nauwelijks opgemerkt. Inmiddels zijn we weer twee jaar verder en is er, bijna geruisloos, weer een plaat van Tift Merritt verschenen, See You On The Moon. Ook voor haar vierde plaat heeft Merritt een topproducer weten te strikken, want dit keer nam niemand minder dan Tucker Martine (Laura Veirs, Sufjan Stevens, The Decemberists) plaats achter de knoppen. De keuze voor Tucker Martine blijkt een verstandige, want See You On The Moon klinkt net wat frisser en avontuurlijker dan we van Tift Merritt gewend zijn, waardoor haar muziek aan zeggingskracht heeft gewonnen. Alt-country puristen zullen ook dit keer concluderen dat Tift Merritt voorgoed verloren is gegaan voor het genre, maar voor iedereen die haar de uitstapjes richting soul, pop en rock kan vergeven valt er op See You On The Moon flink wat te genieten. Tift Merritt is de afgelopen jaren steeds betere songs gaan schrijven en beschikt over een prachtige stem die in meerdere genres uitstekend tot zijn recht komt. Door de muzikale bijdragen van onder andere My Morning Jacket's Jim James and pedal steel virtuoos Greg Leisz klinkt See You On The Moon weer wat meer als een rootsplaat dan zijn twee voorganger, maar dat Tift Merritt zich niet wil laten beknotten door één genre is duidelijk. Zolang het platen van het niveau van See You On The Moon oplevert wil ik dat haar best vergeven. Met See You On The Moon dwingt Tift Merritt wat mij betreft definitief het plekje in de spotlights af dat al zo lang voor haar gereserveerd wordt. Erwin Zijleman