Raphael Saadiq - Stone Rollin'
Raphael Saadiq ken ik eigenlijk vooral als producer van een heel legioen neo-soul artiesten (onder wie D’Angelo, Macy Gray, Leela James, Angie Stone, Jill Scott, Joss Stone, John Legend en Kelis) maar ook als uitvoerend artiest heeft de Amerikaan een aantal platen op zijn naam staan. Het zijn platen die stuk voor stuk konden rekenen op bijzonder positieve recensies, maar desondanks is Raphael Saadiq nog lang niet zo bekend als de artiesten voor wie hij plaats nam achter het mengpaneel. Dat kan best wel eens gaan veranderen met zijn vijfde soloplaat Stone Rollin', want wat is dit een sterke plaat. In tegenstelling tot de meeste artiesten voor wie hij muziek produceerde, maakt Raphael Saadiq geen neo-soul. De meeste tracks op Stone Rollin’ horen eerder thuis in het hokje retro soul en hadden net zo goed tijdens de hoogtijdagen van de 60s soul gemaakt kunnen zijn. Aan de andere kant klinkt de muziek van Raphael Saadiq toch ook akelig modern. Dit heeft aan de ene kant te maken met de nagenoeg perfecte productie (een klusje dat je Raphael Saadiq uiteraard wel kunt toevertrouwen), maar ook in muzikaal en stilistisch opzicht is Raphael Saadiq niet in de jaren 60 blijven hangen. Stone Rollin’ bevat naast invloeden uit de 60s soul ook flink wat invloeden uit de gospel, blues en rock en kent een voorname rol voor de gitaar. Het klinkt allemaal bijzonder gelikt (luister maar eens naar de feilloze koortjes), maar Raphael Saadiq weet ook als soulzanger te overtuigen met zijn veelzijdige maar ook gevoelige stemgeluid. Ik reken mezelf absoluut niet tot de soulkenners en ben ook zeker geen onvoorwaardelijk liefhebber van het genre, maar Stone Rollin’ is een plaat die ik steeds weer in de cd-speler stop (met name in de auto). Dit heeft vast deels te maken met het mooie weer van het moment, maar ook de kwaliteiten van Raphael Saadiq spelen ongetwijfeld een rol. Stone Rollin’ voldoet uitstekend als aangenaam broeierige achtergrondmuziek, maar ook bij wat aandachtigere beluistering valt er veel te genieten op deze prima soulplaat die vooralsnog niet gaan vervelen en eigenlijk alleen maar beter wordt. Er zijn dit jaar nog niet al teveel belangrijke soul releases verschenen, maar Stone Rollin’ is er absoluut een. Het is bovendien een plaat die de lat behoorlijk hoog legt, waardoor Stone Rollin’ wel eens de doorbraakplaat zou kunnen worden van de muzikant Raphael Saadiq. Na herhaalde beluistering van Stone Rollin’ kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat dit niet meer dan terecht zou zijn. Erwin Zijleman
Raphael Saadiq ken ik eigenlijk vooral als producer van een heel legioen neo-soul artiesten (onder wie D’Angelo, Macy Gray, Leela James, Angie Stone, Jill Scott, Joss Stone, John Legend en Kelis) maar ook als uitvoerend artiest heeft de Amerikaan een aantal platen op zijn naam staan. Het zijn platen die stuk voor stuk konden rekenen op bijzonder positieve recensies, maar desondanks is Raphael Saadiq nog lang niet zo bekend als de artiesten voor wie hij plaats nam achter het mengpaneel. Dat kan best wel eens gaan veranderen met zijn vijfde soloplaat Stone Rollin', want wat is dit een sterke plaat. In tegenstelling tot de meeste artiesten voor wie hij muziek produceerde, maakt Raphael Saadiq geen neo-soul. De meeste tracks op Stone Rollin’ horen eerder thuis in het hokje retro soul en hadden net zo goed tijdens de hoogtijdagen van de 60s soul gemaakt kunnen zijn. Aan de andere kant klinkt de muziek van Raphael Saadiq toch ook akelig modern. Dit heeft aan de ene kant te maken met de nagenoeg perfecte productie (een klusje dat je Raphael Saadiq uiteraard wel kunt toevertrouwen), maar ook in muzikaal en stilistisch opzicht is Raphael Saadiq niet in de jaren 60 blijven hangen. Stone Rollin’ bevat naast invloeden uit de 60s soul ook flink wat invloeden uit de gospel, blues en rock en kent een voorname rol voor de gitaar. Het klinkt allemaal bijzonder gelikt (luister maar eens naar de feilloze koortjes), maar Raphael Saadiq weet ook als soulzanger te overtuigen met zijn veelzijdige maar ook gevoelige stemgeluid. Ik reken mezelf absoluut niet tot de soulkenners en ben ook zeker geen onvoorwaardelijk liefhebber van het genre, maar Stone Rollin’ is een plaat die ik steeds weer in de cd-speler stop (met name in de auto). Dit heeft vast deels te maken met het mooie weer van het moment, maar ook de kwaliteiten van Raphael Saadiq spelen ongetwijfeld een rol. Stone Rollin’ voldoet uitstekend als aangenaam broeierige achtergrondmuziek, maar ook bij wat aandachtigere beluistering valt er veel te genieten op deze prima soulplaat die vooralsnog niet gaan vervelen en eigenlijk alleen maar beter wordt. Er zijn dit jaar nog niet al teveel belangrijke soul releases verschenen, maar Stone Rollin’ is er absoluut een. Het is bovendien een plaat die de lat behoorlijk hoog legt, waardoor Stone Rollin’ wel eens de doorbraakplaat zou kunnen worden van de muzikant Raphael Saadiq. Na herhaalde beluistering van Stone Rollin’ kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat dit niet meer dan terecht zou zijn. Erwin Zijleman