Duran Duran - All You Need Is Now
In de laatste zin van deze recensie beweer ik, met droge ogen, dat Duran Duran met All You Need Is Now niet alleen één van haar beste platen heeft gemaakt, maar dat het bovendien een plaat heeft gemaakt die de concurrentie met alle andere recent verschenen platen in het brede genre der synthpop met groot gemak aan kan. Een blik op de kalender zal hier en daar ongetwijfeld de conclusie opwerpen dat we hier te maken hebben met een slechte 1 april grap. Hiervan is echter geen sprake. Laat ik voorop stellen dat ik geen fan ben van de band rond Simon Le Bon. De poseurs van Duran Duran maakten aan het begin van de jaren 80 weliswaar twee prima platen, met het volgend jaar al weer 30 jaar oude Rio als onbetwist hoogtepunt, maar sindsdien grossiert de band in middelmaat en slechter. Alle platen die de band sinds het uit 1993 stammende, en bij vlagen best aardige, Duran Duran (The Wedding Album) heeft gemaakt zijn me eerlijk gezegd volledig ontgaan en, afgaande op de recensies, geloof ik niet dat ik daar veel aan heb gemist. All You Need Is Now is echter anders. Dat zal deels de verdienste zijn van producer Mark Ronson, die zelfs een zwaar verdoofde en benevelde Amy Winehouse een klassieke soulplaat kan laten maken, maar het moet toch ook te maken hebben met de kwaliteiten van Simon Le Bon en zijn muzikale medestanders. Het afgelopen decennium probeerde Duran Duran vooral hip te klinken, wat helaas voor de band totaal niet uit de verf kwam. Het inhuren van Mark Ronson wijst ook in deze richting, maar gelukkig voor de band (en de luisteraar) heeft Ronson vooral geprobeerd om het succesvolle Duran Duran geluid uit het verleden te reanimeren en vervolgens te voorzien van wat jeugdig elan. Ronson en de band zijn hier uitstekend in geslaagd. All You Need Is Now laat zich beluisteren als de logische opvolger van Rio, maar het is gelukkig geen remake van Rio geworden. Het gaat wat mij betreft te ver om heel druk te doen over de muzikale importantie van Duran Duran, maar feit is wel dat All You Need Is Now het ene na het andere buitengewoon aangename popliedje uit de hoge hoed tovert. Het klinkt onmiskenbaar als Duran Duran oude stijl, maar op hetzelfde moment toch ook fris, wat ik persoonlijk een knappe prestatie vind. Eindconclusie: Duran Duran heeft met All You Need Is Now niet alleen één van haar beste platen tot dusver gemaakt, maar heeft bovendien een plaat afgeleverd die de concurrentie met alle andere recent verschenen platen in het brede genre der synthpop met groot gemak aan kan. Raar maar waar. Erwin Zijleman
In de laatste zin van deze recensie beweer ik, met droge ogen, dat Duran Duran met All You Need Is Now niet alleen één van haar beste platen heeft gemaakt, maar dat het bovendien een plaat heeft gemaakt die de concurrentie met alle andere recent verschenen platen in het brede genre der synthpop met groot gemak aan kan. Een blik op de kalender zal hier en daar ongetwijfeld de conclusie opwerpen dat we hier te maken hebben met een slechte 1 april grap. Hiervan is echter geen sprake. Laat ik voorop stellen dat ik geen fan ben van de band rond Simon Le Bon. De poseurs van Duran Duran maakten aan het begin van de jaren 80 weliswaar twee prima platen, met het volgend jaar al weer 30 jaar oude Rio als onbetwist hoogtepunt, maar sindsdien grossiert de band in middelmaat en slechter. Alle platen die de band sinds het uit 1993 stammende, en bij vlagen best aardige, Duran Duran (The Wedding Album) heeft gemaakt zijn me eerlijk gezegd volledig ontgaan en, afgaande op de recensies, geloof ik niet dat ik daar veel aan heb gemist. All You Need Is Now is echter anders. Dat zal deels de verdienste zijn van producer Mark Ronson, die zelfs een zwaar verdoofde en benevelde Amy Winehouse een klassieke soulplaat kan laten maken, maar het moet toch ook te maken hebben met de kwaliteiten van Simon Le Bon en zijn muzikale medestanders. Het afgelopen decennium probeerde Duran Duran vooral hip te klinken, wat helaas voor de band totaal niet uit de verf kwam. Het inhuren van Mark Ronson wijst ook in deze richting, maar gelukkig voor de band (en de luisteraar) heeft Ronson vooral geprobeerd om het succesvolle Duran Duran geluid uit het verleden te reanimeren en vervolgens te voorzien van wat jeugdig elan. Ronson en de band zijn hier uitstekend in geslaagd. All You Need Is Now laat zich beluisteren als de logische opvolger van Rio, maar het is gelukkig geen remake van Rio geworden. Het gaat wat mij betreft te ver om heel druk te doen over de muzikale importantie van Duran Duran, maar feit is wel dat All You Need Is Now het ene na het andere buitengewoon aangename popliedje uit de hoge hoed tovert. Het klinkt onmiskenbaar als Duran Duran oude stijl, maar op hetzelfde moment toch ook fris, wat ik persoonlijk een knappe prestatie vind. Eindconclusie: Duran Duran heeft met All You Need Is Now niet alleen één van haar beste platen tot dusver gemaakt, maar heeft bovendien een plaat afgeleverd die de concurrentie met alle andere recent verschenen platen in het brede genre der synthpop met groot gemak aan kan. Raar maar waar. Erwin Zijleman