Young The Giant - Young The Giant
2011 is vooralsnog een prachtig muziekjaar, maar wanneer het gaat om de opvallende debuten valt de oogst me tot dusver flink tegen. Het titelloze debuut van Young The Giant brengt hier gelukkig verandering in, want dit is eindelijk weer eens een debuut dat doet uitzien naar veel meer. Ook in commercieel opzicht is het debuut van de band uit Irvine, California, absoluut kansrijk. Young The Giant maakt op haar debuut immers buitengewoon smaakvolle rockmuziek die het beste uit het verleden met zich mee sleept en klaar lijkt voor het grotere werk. Het debuut van Young The Giant valt in de categorie stadionvriendelijke rockmuziek, maar ook in een wat intiemere setting komt de muziek van Young The Giant gelukkig uitstekend tot zijn recht. De muziek van Young The Giant doet me aan van alles en nog wat denken. Dit varieert van 80s invloeden van onder andere U2 en The Simple Minds tot het geluid van de grote Amerikaanse bands van het moment als The Killers en Kings Of Leon (die natuurlijk ook niet vies zijn van flink wat invloeden uit de 80s) en grote Britse bands van het moment als Coldplay en Snow Patrol. De leden Young The Giant hebben een zeer diverse achtergrond (Indiaas, Iraans, Frans/Canadees, Brits en Amerikaans), maar hiervan hoor je op het debuut van de band eigenlijk weinig terug. De muziek van Young The Giant put voornamelijk uit de archieven en beweegt zich grotendeels binnen de kaders van de Britse en Amerikaanse rockmuziek, maar kiest hierbinnen wel voor een zo gevarieerd mogelijk palet. Het debuut van Young The Giant bevat zowel een aantal behoorlijk uitbundige tracks als een aantal meer ingetogen tracks en in al deze tracks valt het debuut van de band op door het verzorgde en volwassen klinkende geluid. De grootste kracht van Young The Giant is echter het vermogen tot het schrijven van grootse, meeslepende en aanstekelijke popsongs. Young The Giant schrijft songs die je na een keer mee kunt zingen en die vervolgens niet meer uit je kop te krijgen zijn. Dat is niet altijd een aanbeveling, maar Young The Giant komt ook nog eens op de proppen met avontuurlijke songs van hoog niveau. In muzikaal (let vooral op het gitaarwerk) en vocaal (inclusief fraaie harmonieën) opzicht klinkt het allemaal geweldig en ook op de productie (van de onder andere van The White Stripes, The Raconteurs en My Morning Jacket bekende Joe Chicarelli) is helemaal niets aan te merken. Door het genre waarin Young The Giant zich beweegt hoeft de band niet te rekenen op de sympathie van de alternatieve muzieksites (Pitchfork deelde dan ook een 2.7 uit bij de Amerikaanse release van de plaat in januari), maar liefhebbers van goed verzorgde en aanstekelijke rockmuziek die niet vies zijn van een mooi verzorgd geluid komen bij beluistering van het debuut van Young The Giant volop aan hun trekken. Persoonlijk reken ik het debuut van Young The Giant inmiddels tot de betere debuten van 2011 en vooralsnog wordt de plaat alleen maar mooier en aansprekender. Erwin Zijleman
2011 is vooralsnog een prachtig muziekjaar, maar wanneer het gaat om de opvallende debuten valt de oogst me tot dusver flink tegen. Het titelloze debuut van Young The Giant brengt hier gelukkig verandering in, want dit is eindelijk weer eens een debuut dat doet uitzien naar veel meer. Ook in commercieel opzicht is het debuut van de band uit Irvine, California, absoluut kansrijk. Young The Giant maakt op haar debuut immers buitengewoon smaakvolle rockmuziek die het beste uit het verleden met zich mee sleept en klaar lijkt voor het grotere werk. Het debuut van Young The Giant valt in de categorie stadionvriendelijke rockmuziek, maar ook in een wat intiemere setting komt de muziek van Young The Giant gelukkig uitstekend tot zijn recht. De muziek van Young The Giant doet me aan van alles en nog wat denken. Dit varieert van 80s invloeden van onder andere U2 en The Simple Minds tot het geluid van de grote Amerikaanse bands van het moment als The Killers en Kings Of Leon (die natuurlijk ook niet vies zijn van flink wat invloeden uit de 80s) en grote Britse bands van het moment als Coldplay en Snow Patrol. De leden Young The Giant hebben een zeer diverse achtergrond (Indiaas, Iraans, Frans/Canadees, Brits en Amerikaans), maar hiervan hoor je op het debuut van de band eigenlijk weinig terug. De muziek van Young The Giant put voornamelijk uit de archieven en beweegt zich grotendeels binnen de kaders van de Britse en Amerikaanse rockmuziek, maar kiest hierbinnen wel voor een zo gevarieerd mogelijk palet. Het debuut van Young The Giant bevat zowel een aantal behoorlijk uitbundige tracks als een aantal meer ingetogen tracks en in al deze tracks valt het debuut van de band op door het verzorgde en volwassen klinkende geluid. De grootste kracht van Young The Giant is echter het vermogen tot het schrijven van grootse, meeslepende en aanstekelijke popsongs. Young The Giant schrijft songs die je na een keer mee kunt zingen en die vervolgens niet meer uit je kop te krijgen zijn. Dat is niet altijd een aanbeveling, maar Young The Giant komt ook nog eens op de proppen met avontuurlijke songs van hoog niveau. In muzikaal (let vooral op het gitaarwerk) en vocaal (inclusief fraaie harmonieën) opzicht klinkt het allemaal geweldig en ook op de productie (van de onder andere van The White Stripes, The Raconteurs en My Morning Jacket bekende Joe Chicarelli) is helemaal niets aan te merken. Door het genre waarin Young The Giant zich beweegt hoeft de band niet te rekenen op de sympathie van de alternatieve muzieksites (Pitchfork deelde dan ook een 2.7 uit bij de Amerikaanse release van de plaat in januari), maar liefhebbers van goed verzorgde en aanstekelijke rockmuziek die niet vies zijn van een mooi verzorgd geluid komen bij beluistering van het debuut van Young The Giant volop aan hun trekken. Persoonlijk reken ik het debuut van Young The Giant inmiddels tot de betere debuten van 2011 en vooralsnog wordt de plaat alleen maar mooier en aansprekender. Erwin Zijleman