Wat moet ik nog opschrijven over Rumours van Fleetwood Mac? Dat het één van de best van de best verkochte platen aller tijden is (met naar schatting 40 miljoen verkochte exemplaren) is algemeen bekend. Dat één van de klassiekers uit de popmuziek tot stand kwam ondanks, of misschien wel dankzij, de nodige persoonlijk ellende, mag inmiddels ook als bekend worden verondersteld. Ook met de bewering dat de plaat na al die jaren nog niets van zijn kracht en urgentie heeft verloren zal ik waarschijnlijk geen opzien baren, al is het een prestatie van formaat die maar door heel weinig platen uit de jaren 70 wordt geëvenaard. Rumours verscheen op 4 februari 1977 en viert volgende week dus zijn 36e verjaardag. Kennelijk heeft de platenmaatschappij van de band vorig jaar zitten slapen, want precies een jaar te laat verschijnt nu de 35th Anniversary Edition van Rumours. Deze speciale editie is verkrijgbaar in een 3 cd versie en in een nog luxere versie die bestaat uit 4 cd’s, 1 DVD en een LP. Voor de laatste versie moet zo’n 85 euro worden afgetikt, waardoor de 3 cd versie van iets meer dan twee tientjes voor de meeste muziekliefhebbers waarschijnlijk de interessantste is. Over de eerste cd in het fraaie pakket kan ik kort zijn. De geremasterde versie van Rumours klinkt fantastisch, maar dat gold ook al voor het origineel. Belangrijker is het feit dat Second Hand News, Dreams, Never Going Back Again, Don’t Stop, Go Your Own Way, Songbird, The Chain, You Make Loving Fun, I Don't Want To Know, Oh Daddy en Gold Dust Woman nog net zo goed, of misschien zelfs wel beter zijn dan 36 jaar geleden. Het toegevoegde B-kantje Silver Springs maakt het album alleen maar sterker. Hoewel ik Rumours minstens honderden keren van de eerste tot de laatste noot moet hebben beluisterd, is het iedere keer weer genieten. Veel te genieten valt er ook op de bijgevoegde extra’s. De tweede schijf bevat live-opnamen horen van een band die direct na de release van Rumours uitstekend op dreef was en misschien nog wel beter dan tijdens de tour die de basis vormde voor de live-plaat Fleetwood Mac live uit 1980. Op de derde schijf vinden we tenslotte demo’s, outtakes en alternatieve versies van de songs van Rumours en songs die de plaat net niet haalden. Niet onmisbaar, wel leuk om te horen en zo af en toe bijzonder fraai; zeker wanneer de originele versie van alle franje is ontdaan. De koper van de duurdere versie krijgt er nog Rumours op vinyl, een DVD met de boeiende documentaire Rosebud en nog een cd met wat oudere demo’s bij. Allemaal prachtig, maar de hoofdmoot blijft natuurlijk Rumours, wat mij betreft één van de beste en misschien zelfs wel de beste plaat aller tijden. Dankzij de 35th Anniversary Edition van Rumours komt de plaat weer onder de aandacht van een ieder die de plaat de afgelopen tijd wat uit het oog was verloren, maar hopelijk komt de klassieker ook binnen het bereik van muziekliefhebbers die lang na de release van Rumours werden geboren. Ik zet hem zelf nog maar eens op en ben weer onder de indruk. Erwin Zijleman
