Ik ben niet vies van muziek vol geheimen, diepere emotie of dubbele bodems, maar soms wil ik het ook gewoon recht voor zijn raap. Rauw, hard en lekker smerig. Muziek die klinkt zoals het Groningse trio Traumahelikopter (geweldige naam voor een band trouwens) die maakt op haar titelloze debuut. Het debuut van de Groningers verschijnt op het Nederlandse Excelsior label, maar lijkt in niets op de klassiekers die het label inmiddels in de archieven heeft staan. Een gewaagde stap dus, maar hij pakt uitstekend uit. Het debuut van Traumahelikopter bevat 11 tracks, duurt zo’n 26 minuten en bevat vooral songs die ruim onder de drie of zelfs twee minuten klokken. Een enkele track waaronder het prachtige Wolf zijn wat minder rechttoe rechtaan met een bedwelmend psychedelisch sfeertje, maar ook als Traumahelikopter kiest voor betrekkelijk eenvoudig klinkende garagerock heeft de band me steeds weer te pakken. Traumahelikopter maakt muziek zonder poespas. De heilige drie-eenheid van bas, gitaar en drums is vervangen door drums met twee gitaren en dat klinkt eerlijk gezegd alleen maar rauwer en meedogenlozer. 60s garagerock is het belangrijkste bestanddeel van de muziek van Traumahelikopter, maar ook invloeden uit de blues en de punk hebben hun weg gevonden naar de rauwe muziek van de band. Traumahelikopter pikt het beste uit een aantal decennia rauwe rock’ n roll en brengt deze invloeden vervolgens terug tot de essentie. Origineel is het allemaal niet, maar daar maal ik niet om als een plaat me direct weet te overtuigen en vervolgens steeds weer tot een volgende luisterbeurt weet te verleiden. De afgelopen weken heb ik geleefd op een dieet van doorleefde singer-songwriters en bands die nadrukkelijk het experiment opzoeken, maar zo af en toe wil ik ook gewoon de vette hap. Traumahelikopter levert deze vette hap met haar recht voor zijn raap rock ’n roll en het is voor de afwisseling eens een vette hap die smaakt naar veel meer. Het debuut van Traumahelikopter walst 26 minuten lang over je heen met een dosis energie waarop je alleen maar heel jaloers kunt zijn. Vervolgens wil je maar één ding: veel en veel meer Traumahelikopter! Erwin Zijleman
