Voor liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek is het jaarlijstje van No Depression nog altijd een lijstje om naar uit te kijken. Het legendarische alt-country tijdschrift is weliswaar een aantal jaren geleden helaas opgedoekt, maar de No Depression website leeft tot dusver voort en biedt de liefhebber van Amerikaanse rootsmuziek met enige regelmaat waardevolle tips. Van de top 50 van No Depression (met een terechte eerste plek voor Iris Dement en een opvallende 50e plek voor de niet-rootsmuzikant Fiona Apple) heb ik bijna de helft besproken op deze BLOG, maar de nummer twee uit de lijst heb ik vreemd genoeg gemist. Dat ik The Carpenter van The Avett Brothers heb gemist is bijzonder, want ik was drie jaar geleden bijna lyrisch over hun vorige plaat I And Love And You; een plaat die ik overigens via het jaarlijstje van een andere Amerikaanse muzieksite (PopMatters) oppikte. The Carpenter ligt in het verlengde van zijn voorganger, maar laat een nog net wat toegankelijker geluid horen. The Avett Brothers maken nog altijd muziek die zo lijkt weggelopen uit de jaren 70 en verwerken voornamelijk invloeden uit de country, folk en pop. Ondanks het gebruik van een behoorlijk traditioneel instrumentarium in een aantal songs, klinkt de muziek van The Avett Brothers verrassend lichtvoetig. De broertjes Avett grossieren op The Carpenter in perfecte popliedjes, die ondanks de ruim aanwezige invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek bijna Beatlesque klinken, zeker in de wat meer uptempo songs (die overigens misschien nog wel meer aan 10cc doen denken). Wanneer The Avett Brothers wat meer gas terug nemen doet het wel wat denken aan de muziek van The Eagles of The Jayhawks; nog twee bands die het perfecte popliedje hoog in het vaandel hadden staan. Door het bijzonder toegankelijke karakter van de muziek van The Avett Brothers hoeft de band niet te rekenen op de sympathie van alle liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek. Dat is aan de ene kant begrijpelijk, maar het is ook jammer, want The Avett Brothers maken wel degelijk rootsmuziek (in de breedste zin van het woord) van hoog niveau. The Carpenter is niet alleen een plaat met even aanstekelijke als hoogstaande popliedjes, maar het is ook een prachtig klinkende plaat, wat met een producer van het kaliber van Rick Rubin ook niet zo gek ik. Als ik moet kiezen tussen de ballads, de uptempo popliedjes en de wat stevigere songs, kies ik voorlopig voor de ballads, maar ook met de andere songs is niets mis. In tegenstelling tot drie jaar geleden duiken The Avett Brothers dit jaar nauwelijks op in de jaarlijstjes, maar hun fraaie tweede plek in de jaarlijst van No Depression is als je het mij vraagt volkomen terecht. The Carpenter is de zoveelste hele mooie plaat van een band die al lang wereldberoemd had moeten zijn. Echt veel te mooi om te laten liggen. Erwin Zijleman
