Natuurlijk verdiende de Ierse band The September Girls in 2014 niet de originaliteitsprijs met Cursing The Sea. De band uit Dublin liet zich op haar debuut nadrukkelijk beïnvloeden door de girlpop van Phil Spector en citeerde hiernaast vol overgave uit de archieven van de dreampop en de shoegaze. De uit vijf vrouwen bestaande band klonk daarom als talloze andere bands, zodat bij beluistering van Cursing The Sea een flinke waslijst met vergelijkingsmateriaal voorbij kwam.
Dat klinkt allemaal niet heel positief, maar toch vond ik Cursing The Sea een geweldige plaat. De onvoldoende voor originaliteit werd immers met gemak gecompenseerd door de werkelijk fantastische songs op de plaat.
Cursing The Sea was niet alleen een feest van herkenning, maar ook een plaat vol songs die je na één keer horen niet meer wilde vergeten. Een echte krent uit de pop dus en dat geldt in nog veel sterkere mate voor de al weer een aantal weken geleden opvolger, die ik om onduidelijke redenen even over het hoofd had gezien.
Ook op Age Of Indignation maken The September Girls weer geen geheim van hun inspiratiebronnen, maar het zijn er dit keer nog veel meer dan op het debuut van de band. Ook op de nieuwe plaat put de band uit Dublin uit de archieven van de 60s girlpop, de 60s garagerock, de dreampop en de shoegaze, maar deze invloeden krijgen dit keer gezelschap van invloeden uit onder andere de psychedelica en de indoe-rock.
Het levert een fascinerende roller coaster ride op, die je heen en weer slingert tussen Lush, The Velvet Underground, The Jesus And Mary Chain, Ride, Savages, The Bangles en My Bloody Valentine. En dit is echt nog maar het topje van de ijsberg.
Net als op haar debuut grossiert de band uit Dublin ook op haar tweede plaat weer in geweldige songs, maar het zijn songs met meer diepgang, zeer uiteenlopende kleurenpaletten en een avontuurlijke en bijzonder aansprekende instrumentatie, waarin keyboards en gitaren elkaar continu versterken en prachtig samenvloeien met de fraaie (soms meerstemmige) vrouwenvocalen.
The September Girls kon een jaar of twee geleden nog in één adem worden genoemd met namen als Vivian Girls, Dum Dum Girls en Veronica Falls, maar met Age Of Indignation zet de band een reuzenstap vooruit en voegt het iets toe aan alles dat er al is.
Net als het debuut krijgt ook de tweede plaat van The September Girls helaas niet heel veel aandacht, maar terecht is dat zeker niet. Sterker nog, met Age Of Indignation hebben The September Girls een plaat gemaakt die flink boven het maaiveld uitsteekt. Erwin Zijleman
